Верш Крумкач
Чорны крумкач па-над зямлёю
Сыпле праклёны на сьветлыя мроі,
Дыхае злосьцю, сэрцам зьмярцьвелым;
Цемрадзь рагоча пад ім, ашалелым.
Перад табой мы павінны схіляцца?
Чорнае шэльмы павінны баяцца?
Дужая постаць пужае не вельмі;
Ты прапануеш назад павяртацца
Ці загадаеш лёсу народа
Гінуць пад слупамі псэўдапрагрэса?
Пераканаеш у гэтым прыроду,
Сонца, зямлю, паветра ды воду?
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- На белым палатне зімы На белым палатне зімы, Дзе дрэў графічныя карункі, Сябе саміх шукаем мы, Нібыта лёсу падарункі. І заканчэння не відно Ў […]...
- Я вельмі рад! Паляць лісце, паляць лісце! Белы дым ахутаў сад, Як калісці, у дзяцінстве, Гэтаму я вельмі рад! Крыга тоне – быць […]...
- Я цябе прыгадаў В. М. Я цябе прыгадаў Басаногаю, шустраю, тонкай. Пад нагамі рассыпала Раніца зерні расы, І тады, у далёкія тыя часы, […]...
- Беразвечча Бяроз вечалле. Беразвечча, Нібыта ўзведзены курок… Тут лёсу горкага сустрэча, Магілы, горасны Барок. Ахвяр самотная паляна, Гадамі сцёртыя груды. Тут […]...
- Рыма Пра што пяюць паэты Рыма? Пра лоў драпежны Белавежы. Пужае здобыч погляд сь вежы – Радамі ног прасуюць мэтры. Калі […]...
- Паэт Народа Паэт народа (прысвячаецца Рыгору Барадуліну) Памер паэт, паэт народа якой жыцце сваё аддау народу ен жыу і творчасць усім дарыу […]...
- АХВЯРАМ КАТЫНі Не хваляваўся чорны камісар, Калі паноў вялі да лесу. і толькі нешта, як цяжар, Хавалася за дзённую завесу. Калі раздаўся […]...
- ЧОРНЫ ВІР, РАЧНАЯ ПЕНА Распусціла дзеўка косы, Перад святам добрым таньчыць. Моўчкі слухаюць бярозы, Як зязюля горка плача. Чорны вір, рачная пена І кароткі […]...
- Зюзя У зімы ёсць прыяцель, І завуць яго Зюзя. Па народным павер’і, Ён у лесе блукае. Дзесьці ў нетрах глухіх Зюзя […]...
- Чорны дым Клопат кожны неяк мае. Хтосьці мае праз сям’ю, хтосьці ў справах набывае, на рабоце, на краю. Без клапот калі – […]...
- У адчаі У адчаі Лёсу кінуўшы свой выклік, Незвычайнай Прад табой ізноў узнікну. Ты кідаеш На мяне свае пагляды. Ты схіляеш Галаву […]...
- На гэтым свеце На гэтым свеце – Дождж і вецер, I зграі змрочныя Аблок. Ды несупынна Сонца свеціць, І адступае Чорны змрок. У […]...
- Знайсці выйсце Хмары надзвігаюцца ўначы, Лётаючы па ўсім белым свеце. Жудасна лапочуць крумкачы Ад жахлівай смерці на планеце. Чаму людзі мала так […]...
- Спелымі яблыкамі сакавітымі Спелымі яблыкамі сакавітымі Грудзі дзяўчыны тваёй налітыя. Ёй з табой соладка, ёй з табой добра, Воблакам з ложка звалілася коўдра. […]...
- КІРАЎНІК Камусьці трэба працаваць… І ўсе працоўныя павінны Работаць і адпачываць, Амаль не разагнуўшы спіны. Ўтрая ж працуе кіраўнік, На ўсіх […]...
- Пекла, якое прарвалося (Радаван Караджыч) Радаван Караджыч Пекла, якое прарвалося Любая, хутчэй за ўсё чула ты, Але зараз пра гэта маўчаць. Да нас пекла праравлася […]...
- Навошта нам грошы Навошта нам грошы, яны ж не пахнуць? Іх можна знішчыць адным толькі махам. Навошта нам золата і дыяменты, Калі вакол […]...
- Віншавальныя паштоўкі Дарагія Пабрацімы і сястрычкі, Гэта ж мы не бачыліся столькі! Усесаюзнай сталі пераклічкай Нашы віншавальныя паштоўкі. Ёсць дарогі – лёсу […]...
- Яблыня Калісці яблыня квітнела, Ківала кронай маладой. У маі вэлюмам бялела, Гудзеў ад захалення пчолаў рой. Але аднойчы падхапіў убранне Мурожны […]...
- БАЛАДА УСЕВАЛАДА ІГНАТОЎСКАГА (19.04.1881-4.02.1931) Халодны пісталет, як чорны лёд, І час такі ж, як чорны пісталет. Ты ведаеш: харошы ў нас народ, Ён– […]...
- АПОШНi СНЕГ Снег апошнi – рэдкi рэкардсмен, На вачах ён чахне, прападае, Бо нiхто нiякiх перамен Ад яго вiзiту – не чакае. […]...
- Ты цуд, канешне, інакш не скажаш Ты цуд, канешне, інакш не скажаш, Але я зноў раблю крок назад. І ў маім сэрцы балюча так жа, Я […]...
- Горкія роздумы Сучасны свет даволі жорсткі, Ў ім жывуць не па сумленні. І гэты досвед вельмі горкі Нам спрычыняе засмучэнні. Няма тут […]...
- Санэт Чароўнай з’явай дзіўнай прыгажосьці Ты ў сэрцы зруйнавала прахалоду. Кляну цябе, кляну сваю прыроду, Дзе месца ёсьць для рэўнасьці і […]...
- Шлях да сябе Шлях да сябе-па сцяжынках Роду, а іншага-проста няма. Няма ні надзеі, ні сілы ў народа. Ды і самога народа няма. […]...
- Не анёл Буду размаўляць з табой вершамі. Чыстымі. Першымі. Белымі. Чорнымі. Ніткамі залачонымі Звязаны крэпка нябачна. Лёсу шалёнаму, дзікаму, хітраму. Шчыра, па-свойску […]...
- Вы кажаце Вы кажаце: надта пяю я нявесела, Пацехаў нiякiх не бачу ў людзей… Пакiньце смяяцца! Вас праўда не ўсцешыла, Няпраўды ж […]...
- Святыя малітвы Святыя малітвы ў народа, Па іх хрысціянін жыве, Наранку ўстае разам з сонца ўзыходам І справы ўсе робіць свае. Прамовім […]...
- Дзякуй за гэты вечар Дзякуй за вечар той, Вечар дзіўнай сустэчы, Дзе знайшоў цябе погляд мой. Там, пад зоркамі летуценна, Па ўскрайку горада і […]...
- Што мысліцца чалавеку Што мысліцца чалавеку Краіны яго пасярод Ён думкай ляціць далёка На захад ці на ўсход Шчомысліца – мяне знову Цягнік […]...
- … так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...
- Беларусам Я равеснік айчыны маёй Я расту як і ты Беларусь Беларускаю, дружнай сямьёй Я ўсюды заўжды ганарусь Ганарусь я адвагай […]...
- Простыя словы об шчасци Мы кожны раз І кжную гадзіну Не бычым прастаты и глыбіні У нашым, вельмі моцным І цудоуным міры Мы толькі […]...
- Дзецям Дзецям. Нашу мову ня зьведалі На гадах, вы, малых… Дочка з сынам – вы бедныя… Гэта я вас зьбядніў. Гэта […]...
- Беларусь! У наступленне! Беларусь, ты доўга сніла Сон цяжкі крывавы свой. Час прыйшоў раскоўваць сілы І за волю йсці на бой. Годзе рабскага […]...
- САМОТНЫ КУПАЛА Уваходжу ў вялікую залу, Ці чырвоную, ці ружовую… Бачу прывіда – Янку Купалу Ці яго душу папяровую. Што напісана ў […]...
- Вялікія імены Заўсёды мы памятаем вялікія імены. Імены людей, якіх Радзіма звала На барацьбу за свабоду мовы. Іх завуць Якуб Колас і […]...
- Магло б здарыцца і такое Магло б здарыцца і такое, Што ў час спаткання на зямлі, Мы б размінуліся з табою І крочыць побач не […]...
- Мой сад у снезе па калена Мой сад у снезе па калена Азяб у золь і снегапад… Табе не холадна, Алена? Табе не холадна, Алена? Табе […]...
- Золата За кавалак золата ці срэбра гінуць душы ў колаверці смагі. Ўсё гуляюць па глыбокім недрам, ап’янеўшы, быццам бы ад брагі. […]...