Верш Крывія

Крывія

…і мы на гэтай зямлі, у гэтым краю,
праходзілі ўжо раз росквіт высокай
самаістай культуры, якая загінула…
В. Ластоўскі “Лабірынты”

Ты не верыш ні ў сны,
ні ў паданні,
ні ў прывіды,
ды аднойчы прысніш
невядомую Крывію:
жыхароў яе вочы
з блакіту прамытага,
валасы – хвалі спелага
колеру жытняга.

Воі – спрытныя целам
і сэрцамі шчырыя,
іх абранніцы – нібы
з нябеснага выраю.
Між бароў і дуброў
над рачнымі абрывамі
існуе
медунічна-крынічная
Крывія.

Думкі там не спакушаны
рунаў скрыжалямі,
асвятляюць там душы
агні незгасальныя.
Запаветамі
кола жыццёвае дзейнасці
паміж працай,
вяселлем
і модламі дзеліцца.

Ім бліжэй
на дзесяткі стагоддзяў
да ісціны.
Зоркі моўчкі варожаць
над лёсамі іхнімі.
З-за вякоў, што ўжо потым
пакрышацца крыгамі,
даганяе нас рэхам
арыйская Крывія.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Смерці не бойся Смерці не бойся. Бо смерць – пераход Да іншага стану душы. Іншага духабыцця – Новага кола-спіралі Душы ў іншасвеце. Дзе […]...

Пойня Поўны месяц у небе, Учора прыкрыў зоры, Быццам тое кола, Нібы лодка ў моры. Але калі лодка, – Кола не […]...

Дні знічамі спадаюць дадолу Дні знічамі спадаюць дадолу, Ночы плавячы ў светлым агні. Таямніцу Сусвету — ў падолу Ты трымаеш святымі вачмі. Не такая, […]...

Бацька! Маці! Праз што вы прайшлі П. маім бацькам. Бацька! Маці! Праз што вы прайшлі, Тое нашы не бачылі вочы, Тое я і цяпер, колькі год […]...

Край Валожынскi наш не багаты – Край Валожынскi наш не багаты – Каб на залежы каменных руд, Слаўны тым, што жыве там заўзяты, Працай рупнаю вечна […]...

Аблога Агні гараць на вежах. Вораг блізка. Бывай, мой дружа! Нам не адстаяць Ні дом, дзе мы гайдаліся ў калысках, Ні […]...

Вясёлкавае кола Вясёлкавае кола сонечны прамень вільготнае сола сямікалёр белым малаком жыццёвым сокам зліўшыся ў нірване пране энергіяй Інь раствараючыся ў Яне […]...

Ну вось – і дрэвы пасівелі Ну вось – і дрэвы пасівелі сваёй звычайнай пазалотай. Канец жыццёвае кудзелі – спыненне руху калаўрота. I тчэ забыўшая дзясніца […]...

Будзь гатовы, піянер! Зашумі галлём, сасоннік, Заспявай, быльнёг-лаза, Што мы вольныя сягоння, – Воля вырасціла нас. Загудзі паўстаннем, вецер, Звонам, крыгамі вясны, Што […]...

Шукаю ежу для душы Шукаю ежу для душы. Ды не магу знайсці па смаку. І раптам – шэпт: “Сама пішы І раздавай свае прысмакі!” […]...

Паетыка Любоў. Каханне. Каханне. Любоў. Каханне? Хто скажа з чаго такое хістанне? Існуе жыццёвае меркаванне: Няма любові, нямашака і каханне, А […]...

У каханні не прызнаюся ніколі …У каханні – не прызнаюся ніколі, каб думкаю суладдзе не парушыць. Ды каласы схінаюцца у полі, І Лік Нябёсны – […]...

Балота толькі здаецца Што глыбока ў нас у душы? Што дасталася нам ад дзядоў? Воля ветру, упартасць вады, Лютасьць полымя, моц валуноў. І […]...

Млын МЛЫН Мукою сыплецца Шлях Млечны… І я прыпомніў, як малым Прыехаў з бацькам у Замэчак Дзе ўбачыў, быццам замак, млын. […]...

Родны край Мая радзіма, родны край Адзін такі ты у белым свеце Ты для мяне як быццам рай! Тут радасна смяюцца дзеці […]...

Ах, якая над Гайнай купальская ноч Ах, якая над Гайнай купальская ноч! Самы раз бы шукаць кветку-папараць, Самы раз уплятаць летуценьні ў вянок, Самы раз белы […]...

Паэма да святога іаана Кармянскага. 2. Дарога Гэтым часам, калі Прамінаюць палі і вёскі (Ці на яве – ці ў сне?), Успаміны мірскія стынуць, Я спяшаю к […]...

БАЛАДА РЫГОРА ШЫРМЫ (20.01.1892-23.03.1978) “Песня родная-душа народа”,- Мовіш, і паўторыць словы Бог. Песня светлая– калі свабода, Песня чорная– калі астрог. І спяваеш ты, […]...

СЮРПРЫЗ Я не вучыўся, я не спаў, З вачмі адкрытымі ляжаў І бачыў вобраз – нібы партрэт. Я быў шчаслівы, я […]...

БАЛАДА КАНДРАТА ШНІПА (1820-1916) …А ты-ляснік і лес-твой панскі дом, Зялёным перапоўнены святлом Шуміць і не дае спакою ўсім Ні чужакам-падпанкам, ні сваім, […]...

Д’ябал слухае цішыню І галосяць знічкі, па жывых галосяць, гэта люд крывіцкі чорны ветах косіць. Анатоль Сыс Д’ябал слухае цішыню Душ крывіцкіх збалелых. […]...

Куёўдзімся, як жабы ў каляіне Куёўдзімся, як жабы ў каляіне, Сабратаў што б дагнаць і перагнаць, Схапіць выратавання саламіну І ту яміну, дзе пад кола […]...

Па войстрыні брытвы Па войстрыні брытвы… У бездані краю… Хай ногі пабіты, Іду, не зважаю!.. Астанецца трохі – Убок аступіцца. Так лёгка з […]...

Пра восень Замаўкаюць птушыныя звонкія спевы, Калі восень прыходзіць у край наш лясны, І, як свечкі, вакол ярка ўспыхваюць дрэвы На праводзінах […]...

Кола праз ночы Час – не лінейны, Хутка новы цыкл, Цмокам ці Змеем, Хвост каля іклаў. Мост – не адрэзак, Стагодзі – клубочак, […]...

Канцы звязаць …Канцы звязаць – і кола атрымаць… Заганнае… (нібыта навукова…) Звязаныя і мы для ўсіх наўкола – Пярсцёнкам… Лёсам… Позна наракаць… […]...

БАЛАДА ЯНКІ СІПАКОВА (15.01.1936-10.03.2011) Усе мы з хат… Я. Сіпакоў “Хто мы такія?”- на гэта пытанне Ты нам пакінуў у кнігах адказ: “Мы […]...

Безнадзейнасць Ноч стушыла агні, пад акно Падступіла й цікуе жахліва. Што пачну выглядаць? Не відно, Не відно – за акнамі маўкліва. […]...

На кірмаш На кірмаш (байка) Дзядзька меўся на кірмаш… З-пад паветкі колы выгнаў… Воз той, Бог прабач, Пеўню на смех – кволы. […]...

Ядвабам аголеных ўночы адценняў Ядвабам аголеных ўночы адценняў Лунаюцца мары ў празрыстаці зор… Мільярды сусветных жаданняў-трымценняў Ахутваюць ласкаю стомлены бор… Прыціхласці рэха на стромых […]...

Калі чалавек не такі як усе (прысвячаецца Якубу Коласу) Калі чалавек не такі як усе, Натхненне ён знойдзе ў жамчужнай расе, Адчуе каханне ў лесе і […]...

БАЛАДА СТЭФАНІІ СТАНЮТЫ (13.05.1905-6.11. 2000) Жыццё і сцэна, сцэна і жыццё З’ядналіся, як рэкі ў акіяне, У сэрцы, што праменіць пачуццём Любові да […]...

Восеньскі смутак Смуткуе маё сэрца ў лістападзе, Ў шчымлівы углядаючыся сон. Тчэ павуціну павучок у садзе, Сцяжынкі сцеле чырвань дываном… Сыходзіць з […]...

У суме мне лёс падсумуе У суме мне лёс падсумуе Страты-знаходкi, Палiчыць гады. Магчыма, тады й засумую i горка заплачу тады. Пакуль жа – я […]...

БАЛАДА АНАТОЛЯ АНІКЕЙЧЫКА (11.07.1932-3.02.1989) У камянях, у бронзе, у граніце Ты пакідаеш цеплыню душы, Як летам неба васількамі ў жыце Пасеена, дзе быць […]...

БАЛАДА ВІКТАРА ТУРАВА (25.10.1936-31.10.1996) З экрана, нібыта з нябёсаў, Сыходзіць балотны народ. І нельга глядзець без слёзаў На гэты біблейскі сыход. І слёзы […]...

Нашы народныя ўзоры Цаніце вышэй за золата Нашы народныя ўзоры. Ў іх тайна быцця вялікая- Пасланні далёкіх зораў. Ў іх нашых святых прародзічаў […]...

Мазыр Мне дыхаць цяжка і паветра не стае, Калі я крочу вуліцай знаёмай. А колькі ў душы тут паўстае, Ці то […]...

Берагі Крыўі Прысак волі, развеяны ветрам нядолі… Лістападнае шчасце азёрнага края… Мы брыдзем, вязні лёсу і болю, Мы маўчым, скароныя восеньскай зграяй… […]...

О, як жа, беларуская зямля О, як жа, беларуская зямля, Ты таленты старанна нараджаеш! Яны – бы глебы шчодрай ураджаі, Багацце, што збіраеш спакваля. Усходзяць, […]...