Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Час імкліва бяжыць

Час імкліва бяжыць скрозь аблокі,
Не спыняючы хваляў жыцьця.
Усьміхаецца лёс шэравокі:
Памятай таямніцы быцьця.

Не забудзь, браце, матчынай мовы,
Край ад ворагаў свой барані.
Без цябе – і ён без аховы,
Яго покліч у сэрцы тваім.

Не забудзь аб каханьні адданым,
Не зважай на агіды і страх.
Сьцеражыся кайданаў ды здрады,
Захавай бляск жыцьця на вачах.

Час няспынна ідзе скрозь аблокі,
Праплываюць стагоддзі, гады.
Не згубі, калі ласка, дарогі,
Бо жыцьцё, сапраўды, час сьвяты.


Верш Час імкліва бяжыць - Мікіта Прыходзька