Верш Я мінулае ў рукі бяру!

Ещё вершы:

1. Апошні раз заломіць рукі Апошні раз заломіць рукі Маланка ў хмарнай вышыні. Расой асыпаліся гукі Безжаўруковай цішыні. I да сяла сцяжынкай шэрай Падыдзе досвіткам […]...
2. Мне сніліся рукі твае Мне сніліся рукі твае ‐ пяшчотныя і нясмелыя, кволыя, ціхія, белыя. Мне сніліся рукі твае ‐ даверлівыя і гарачыя, смуглыя, […]...
3. Прыгожыя рукі У час сустрэчы і разлукі, Калі ўдваіх ідзеш на шлях, Навошта ты хаваеш рукі У драпінах і ў мазалях? Заўжды […]...
4. Матуліны рукі З маленства яны нас Да сэрца гарнулі, Пяшчотныя, добрыя Рукі матулі, Што з ранку працуюць Няспынна і лоўка – Дачушку […]...
5. Твае рукі Твае рукі, твае рукі нада мною, – Нібы лебедзі над белаю зімою. Як ласкава яны кружаць I са мной па […]...
6. Вершы пішуцца ад рукі Вершы пішуцца ад рукі. Што прагрэс для эмоцый узлёту! Не пазбавіць ён асалоды, Нібы той легкакрылы лайнер, На паперу садзіць […]...
7. Не бойся рукі апячы аб хлеб Не бойся рукі апячы аб хлеб, Бойся горшага- Хлеб апячы аб рукі. Не па кніжцы Пазнай сакрэт Хлебаробскай бацькавай навукі. […]...
8. ЗЛУЧЫЎШЫ РУКІ ЗЛУЧЫЎШЫ РУКІ На страту Паўла Шарамета На пару ходзяць зайздрасць-злоба, Ім белы свет спрадвек не да спадобы; Жывёльны страх і […]...
9. Адвернутыя твары Адвернутыя твары глядзяць кожны у сваю далечыню у сваё мінулае у сваю талерку Адвернутыя твары рэдка паварочваюцца найчасцей калі зацякае […]...
10. Прашу спагады ў Вашае рукі Прашу спагады ў Вашае рукі, Вяселле мы згуляем баравое. Заручаць нас у небе жаўрукі I срэбны ложак нам засцелюць хвоі. […]...
11. У свеце нашых блізкіх зносін У свеце нашых блізкіх зносін Гуляе лета па двары. І мы сустрэч не пераносім Да больш спрыяльнае пары. Мы рады […]...
12. Шкадаванне пра мінулае Амаль у кожнага ёсць ў яго мінулым Нешта такое, што хацелась бы забыць, І што калі бы яго ў той […]...
13. Пакуль што рукі звязаны Пакуль што рукі звязаны, А можа быць, развяжуцца Пад позіркам якім. Тады рукамі чулымі, Як птах, крыламі белымі Кагосьці абаўю. […]...
14. З рукі ўзлятаюць Вадзіму З рукі ўзлятаюць пальцы, нібы птушкі. Твае – з маёй, ну а мае – з тваёй. Твае – у […]...
15. Трымаюся толькі за рукі Трымаюся толькі за рукі Твае, што дзяржу нерашуча, Услухваюся ў тахкія гукі Ад сэрца, што б’ецца балюча. Баюся ісці хуткім […]...
16. Кволы дотык рукі да дрыготкіх плячэй Кволы дотык рукі да дрыготкіх плячэй, Позірк, зоркі ў начы, сарамлівасць вачэй. Невыразнасць душы у выразнасці слоў. Водар вуснаў тваіх […]...
17. На пляцоўцы йдзе хакей На пляцоўцы йдзе хакей. Варатар – Пятро Бурдзей. Хлопец – майстра “экстра-клас”, хоць на варотах першы раз. Скрып канькоў і […]...
18. Кладзі свае рукі Кладзі свае рукі Мне хутчэй на плечы, Не трэба табе слёзы Ліць зусім, дарэчы. Адчуй майго сэрца Гучнае біенне, Толькі […]...
19. Рукі маці Іх цалавала зямля Сваімі пясчанымі вуснамі I каласамі; Неба спякотай, вятрамі, дажджамі Іх цалавала. Пража нямала З іх выпіла ў […]...
20. Рукі колячы заўжды Рукі колячы заўжды, Маці лён скубла саўгасны, У бабку ставіла снапы, Іх звязаўшы перавяслам. Да саўгаснай МТФ Год пятнаццаць адхадзіла, […]...
21. Трывожацца рукі і ўcё – не да рук Трывожацца рукі і ўcё – не да рук. і светла, і пуста, і лёгка, але – так няпэўна, так зыбка, […]...
22. Гледзячы з-пад рукі Такое з-пад ілба хіба убачыш? Такое можна ўбачыць з-пад рукі. – Кузю-кузю, майго маленства ветрык! – А некалі ж губамі […]...
23. Мы адданасці сяброў не заўважаем Мы адданасці сяброў не заўважаем, Абыякавы да іх перажыванняў, Трапяткіх заўжды цураемся пытанняў, А пачуўшы іх, мы позірк свой хаваем… […]...
24. Тысячы гадоў Тысячы гадоў Шукаем ісціну. I чым большая прага пазнання, Чым глыбей дакопваемся да яе – Тым глыбей правальваемся У – […]...
25. ХАДЗі! За мной ніколі не хадзіла, Бо ведала, куды іду. Ды штось трывогу ў ёй будзіла, Хаця б не трапіў дзе […]...
26. Мяккія рукі (З народнага) На белым свеце Жылі дзве сяструлі. Аднаго бацькі, Адной матулі. А лёс, як звычайна, Дзяліў адпаведна: Багацце – багатай, А […]...
27. Сёстрам Альбіне і Надзеі Усе жыццёвыя заметкі Трымае цэпка памяць ваша: Дзіцё-дачка, дзяўчо-падлетак… Жанчына… – вопыт назапашан. Лагойшчына, ваенная пара. Пасля вайны закінула ў […]...
28. І прыходзіць ва снах І прыходзіць ва снах, Аддаецца начам, Як сьцяжынка на шлях, Як да рэчкі раўчак, І зьвініць адгалосьсе Пражытых гадоў, І […]...
29. Пачынаецца эміграцыя Пачынаецца эміграцыя Не за акіянам, Не за мяжою – Адразу за парогам Маёй роднае хаты. Са сцежкі ў садок і […]...
30. Дадому Гады?, нібы воды імклівай ракі, Адносяць нас ад берагоў, Дзіцячых жаданняў, ад блізкіх сваіх, Ад вёсак ды ад сваякоў. І […]...
31. Памочнікі – Пагаворым сёння, дзеткі, Што вы ўмееце рабіць? Даглядаць у садзе кветкі, Мыць падлогу, цацкі шыць?.. – Градку я магу […]...
32. Дазвольце ж узняцца Адпусціце. Дазвольце ж узняцца вышэй Душам родных і блізкіх. Не плачце. І ад гэтага будзе лягчэй, ні цяжэй. Толькі сумна […]...
33. Чатыры выпускнікі Чатыры выпускнікі Які цудоўны незвычайны дзень, Святочны нават сонейка прамень. У хаце вэрхал, мітусня і смех Бо сумаваць нам сёння […]...
34. ***…Прылятае ў сне …Прылятае ў сне груган да мяне і, знямоглы, пытаецца: “Ці даўно ты быў на пагосце? Чаму ж не прыходзяць у […]...
35. Памяці Мамы. 1. Як многа можа просты гук Як многа можа просты гук: Жыцця апошняе імгненне. Рук развітальнае даткненне І няўлоўны сэрца стук… Ужо ледзь выразная ўсмешка – […]...
36. БАЛАДА ЯЗЭПА ДЫЛЫ (14.04.1880-07.04.1937) Ад родных слоў, ад родных ветлых хатаў, За тое, што ты любіш родны край, Завезлі, як ваўка, цябе ў […]...
37. Ехаў я мiж шырокiх стэпоў украiнскiх Ехаў я мiж шырокiх стэпоў украiнскiх Ўсё далей на ўсход i на поўдзень далей I лятаў нада мной шэры коршун […]...
38. Дзяды Увайсці і пакланіцца… Ціха рыпае масніца – У бязважкасці. Адкрычала сэрцу сэрца. Бо няма канца, здаецца З гэткай якасцю. Што […]...
39. Дэкану Дэкану Беларускага Iнстытута прадпрымальнiцтва Сергей Бука Якаўлеву Сяргею Iванавiчу. (17.05.1934) Легкакрылаю птушкай гады пралятаюць: Дум бясконцых, падзей працягнуўся ланцуг. І […]...
40. БАЛАДА ГЕНРЫКА ДМАХОЎСКАГА (14.10.1810-14.05.1863) Палын… Пажарышчы… Магілы… Груганнё… Але жыве твой край! Ён па сцяжынках слёз Прыйшоў у сэрца, у якім цвіце агнём […]...