Верш Мая Lorelei

Ісh weiss nicht, was soll es bedeuten,
Das ich so traurig bin.
Heinrich Heine*

Ёсць месца такое ў лесе,
з ім можа зраўняцца рай.
Там, на Палессі
жыве мая Лёрэляй.

Як тая казуля
між сініх азёр,
у зрэбнай кашулі –
палескі узор.

Як нас разлучыла ліха –
таму ужо колькі год,
над Прыпяцяй плаўнаю, ціхай
гарыць задуменны заход.

Гадаючы ўсё аб нечым,
на бераг, дзе бору край,
самотная, кожны вечар
прыходзіць мая Лёрэляй.

Сама не свая такая,
як бы на якую бяду,
яна мяне ўсё гукае –
а мо да яе я прыйду.

Стаіць у прасторы сінім
і моліцца ўсім святым,
ды голас яе бяссільны
вяртаецца рэхам пустым.

Рака пачынае хліпаць,
хвалямі біцца ў край.
Баюся, што кінецца ў Прыпяць
мая Лёрэляй.

* Я не ведаю, чаму я такі журботны. Генрых Гейнэ (ням.).

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Я прыйду да цябе, ты паклiч Я прыйду да цябе, ты паклiч, Не збаюся я цёмнае ночы, Зазiрнуць каб у ясныя вочы. Я прыйду да цябе, […]...

Нехта гукае Марна гушчар Цераблю непралазны, Выйсця ў святло шукаю, Чую ў сябе За спіною выразна – Нехта гукае… Хмары аблогам, Сячэ […]...

Стосам блытаных ліній Стосам блытаных ліній, Быццам ніці з асновы,- Залатое на сінім Голле ў вечар вясновы. І ў дрыготкіх глыбінях Шэрых воч […]...

Пярунаў дуб Пярунаў дуб каля вады Сыходзяць у нябыт гады А ён стаіць магутны, моцны Шуміць, красуе дуб пад сонцам Ці колькі […]...

Я прыйду на зары Я прыйду на зары Нечакана і ціха I знаёмую клямку Нясмела крану… На буслянцы прачнецца Старая бусліха I разбудзіць вясну. […]...

На Свіцязі Калі я з возерам спаткаўся, Здаўна Міцкевіч што ўсхваляў, Дык ў месца гэта закахаўся, Бы… свіцязяначку спаткаў. Ці з чар […]...

Я свой край шматпакутны шкадую Я свой край шматпакутны шкадую, I хачу, як не склаўся бы лёс, Бачыць Белую вежу святую На ускрайку блакітных нябёс […]...

Да нас даходзіць пакрысе Да нас даходзіць пакрысе, Што жыхары зямлі мы ўсе, Ахвяры і астрожнікі, – Чарнобыля заложнікі. Хлапчук на цацачным кані Гукае: […]...

Ў дзень, калі мяне не стане Ў дзень, калі мяне не стане, Не сумуйце пад “амін”! Нізка вершаў пра каханне Застанецца на ўспамін. На ўспамін… Хай […]...

Сіняе Белыя хвалі ў марыве сінім, Пляж каляровы ў тусоўцы… Вочы твае і каханне сасніў я, Танга на круглай пляцоўцы. Можа, […]...

Вясёлкавая раніца Вясёлкавыая раніца… ************************* Вясёлкавая раніца – Як быццам, на заказ! То сакавік стараецца Спавіць пяшчотай нас. Сясцёр, жанок, каханых, Бабуль, […]...

Снежаньцы (1825 -2010) Кроў мучанікаў, ці бунтаўшчыкоў? – хай кожны ў сэрцы Бога запытае, і вольнае сумленне атрымае адказ: “Мой Край, […]...

26 красавіка У небе легкія аблокіі Яны плывуць у шлях далёкі, Услед за хвалямі ракі Сінюткай быццам васількі У спелым, цяжкім, жытнім […]...

Прыедзь у край мой ціхі Прыедзь у край мой ціхі, Тут продкаў галасы, Тут белыя бусліхі I мудрыя лясы. Хапае на Палессі I сонца, і […]...

Па сняжку, па ільду Па сняжку, па ільду – Па каханаму следу Да цябе я прыйду. Да цябе я прыеду. А з далёкіх краёў […]...

Я беларус у душы Гэй, я устаў з кален, з плечаў скінуў горб, Збег з-пад чужынскіх сцен, бо не некі жлоб. Я не пляшу […]...

Ты чакай мяне, толькі чакай Ты чакай мяне, толькі чакай, Як чакаюць вясну штогоду. Як чакаюць у дождж пагоду, Ты ў расстанні мяне чакай. Я […]...

Калыханка для дарослых Як убачыць мяжу паміж сінім і чорным, У час, калі далягляд праглынуў сонца шар? Толькі скончыўся дзень, а такім ілюзорным […]...

Дождж цалуе вусны Зацвіла каліна, Вішня аблятае… Дзе мая дзяўчына, Шасце дзе гукае? Дзесьці ўсё блукае У густой траве… Мо’ цябе шукае Ці […]...

БАЛАДА ЯЗЭПА ЛЁСІКА (6.11.1883–1.04.1940) Нявольны зноў. Няма ў цябе краіны, Бо з воляю краіну адабралі. І родны край– самотныя руіны, Што скрозь травой […]...

Варкута Варкута-ты мясціна-цяжына. 9 месяцаў ў хаце-зіма. Варга-Шор ты халодны, любімы. Хай цябе ня знішчыць та пурга. Поўнач-Край-халадоў і мяцелі. Поўнач-Край-тых […]...

Шчэ не журуся я па харастве Шчэ не журуся я па харастве, Якое параскрадваюць маршчыны. Смуткую: без мяне мае сцяжыны Марнеюць па пяску і па траве. […]...

Я хачу прайсці па зямлі Я хачу прайсці па зямлі Самым верным, любімым сынам. Каб дарогі мяне вялі Пад вятрамі прасторам сінім, Каб нямоўчна ў […]...

Цудоўныя парасткі глеба дае Цудоўныя парасткі глеба дае, Якую аздобіш ласкавай рукою, Яна, безумоўна, аддзячыць табе За клапатлівыя дзеі над ёю. І цуд гэты […]...

БАЛАДА МІКОЛЫ КАСПЯРОВІЧА (9.05.1900-26.12.1937) … Зноў на шэрай вуліцы зіма Белая, нібы самлелая. І ў табе твайго жыцця няма, І душа сняжынкай белаю […]...

Лес – двор манетны – золата чаканіць Лес – двор манетны – золата чаканіць Спыніўся час: ні ўперад, ні назад. Я не прыйду, дарэмна ты чакаеш, Мяне […]...

БАЛАДА ТАДЭВУША РЭЙТАНА (20.08.1742–8.08.1780) “Забіце мяне, але не забівайце Айчыну!”– І крыжам ты лёг пад нагамі сваіх землякоў. Вялікае Княства быць цэлым, як […]...

Веі замружу, і ўбачыцца вечар Веі замружу, і ўбачыцца вечар – Белая цэркаўка тоненькай свечкай. Гнёзды шпачыныя пад Палатой. Цені дубоў над халоднай вадой. А […]...

Асірацелыя хаціны Дзе я расла – зелянеюць палі, Дзе я хадзіла лясамі, Там стаяць курганы, Насыпкі зроблены намі. Дзе я жыла – […]...

З каханнем да мэты Я каханне сваё праз жыццё пранясу. Падарую яго без астатку Той дзяўчыне, якую я моцна люблю, Якую кахаў я з […]...

Беларуская песьня Дзе мой край? Там, дзе вечную песьню пяе Белавежа, Там, дзе Нёман на захадзе помніць варожую кроў, Дзе на ўзвышшах […]...

Мой край Край мой мілы, край мой светлы, Добры, безумоўна, І такі да ўсіх прыветлы, І такі цудоўны, Што няма яму узораў, […]...

Лэдзі на сінім кані На ледзяным вакне Трызніцца далягляд… Лэдзі на сінім кані Ноччу спусцілася ў сад. Пары пярлінавай плынь Воблакам з вуснаў ляціць, […]...

Хто марамі жыў Хто марамі жыў, мяне зразумее: Я мару з дзяцінства як бусел лятаць, Каб Бог дараваў мне птушыныя крылы, Каб душы […]...

Жодзінскі асілак Жодзінскі асілак Асілак жодзінскі – БелАЗ, Ты – зубр сярод машын, Бы радзівілаўскі палац, Дарос да аблачын. Ты – роднай […]...

Пакахай мяне так, як ты зможаш Пакахай мяне так, як ты зможаш, Так, каб больш мяне не пушчаць. Пакахай мяне так, нібы хочаш пераплыць без канца […]...

Жыву любоўю Жыву любоўю- Значыць, жыву Богам. А таму і ў радасць, і ў бяду Сонечнаю светлаю дарогай Па жыцці нялёгкім я […]...

Дзяўчынка-усмешка Усмешка ад сонца, а вочы ад кветак… І шмат есць дзяўчынак, а мне ж толькі гэта, Падобна на шчасце, на […]...

У мітусні Ў мітусні сутыкнуўся на вуліцы з пекнай жанчынай. Усміхнулася, просіць: – Прабач!.. А ў мяне ж у грудзях сэрца лісцем […]...

Жыве Жыве пад кустамі зайчо, І птушка на дрэве жыве. Ля дома гуляе шчанё, А гусі плывуць па вадзе. На даху […]...