Верш Мора зімы

У белае мора зімы
адплывае наш човен.
І ў хвалях-сумётах зьнікаюць за намі сьляды.
Хоць зораў ня бачна –
ці трэба вяртацца, панове,
У зьлітыя восеньскім шэрым дажджом гарады?
Пад гэтым бязьмежным,
бяздонным, як мроіцца, небам
Адзіная наша,
каханая наша зямля.
А недзе наперадзе
ў першых праталінах бераг
І дыхае хлебам
на поўныя грудзі ральля.
Над морам зімы
так высока праглянула зорка –
Нібы вастрыё скіраванай зь нябыту стралы.
А мы даплывём,
даплывём да вясновага золку,
І стане бурштынам
апошняя кропля смалы.
І нават калі
неадольныя выпадуць сьцюжы
І помнікам зь лёду
паўстанем мы самі сабе –
Мы будзем дарогу паказваць
больш кемным і дужым,
І нехта па сьцюжы
дарогу такую праб’е.
У белае мора зімы
адплываем, зьнікаем.
Таму што – жывыя,
таму што – тутэйшыя мы.
І хвалі сумётаў сьляды паглынаюць за намі,
І наша зямля замярзае
пад морам зімы.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Чую мора я Чую мора я. Цёплыя хвалі, Што на поўдні сагрэтых краін, Сіняй далеччу нешта шапталі, Слых ласкаючы спевам сваім. Чую мора […]...

Мора Мора Я прачынаюся ў халодным ложку, У бялізне колеру мора. І хвалі яго гайдаюць паверхню. У абдымках роднай пустэчы – […]...

Уваходзячы ў мора Ах ты, мора, бяскрайняе мора, Столькі хваль – не злічыць на вяку. Я ж пазнаць хачу ў хвалі каторай Свае […]...

Расхінецца мора Расхінецца мора, Палятуць аблокі. Скора, скора, скора Ляжам на прыпёкі. Наша беднасць разам, Зжэра нас, Як воўну, Бо авечча стада […]...

Малюнак зімы Малюнак зімы, бел. язык Сергей Бука Як шоук расцілаецца снег па зямлі, На шыбах узоры іскрацца, Мядзведзі у бярлогі свае […]...

З зімы, яе акоў, я вырвуся аднойчы З зімы, яе акоў, я вырвуся аднойчы… Святлом машынных фар пастукаюся ноччу У вокны да цябе… І сны парцьер парушу. […]...

Ля мора Ля мора, ля Чорнага мора Спаткаўся, каханне, з табою. Мяне захапляла ты моцна, Ня трэба дзяўчыны другой. Каханне маё ўзмацнялась: […]...

Зялёнае мора Нябёсы плакалі спаленай шчаснасцю. Хісталіся на вятры вагі прасторы. А мы стваралі ружовыя акуляры марнасці. І назіралі праз іх на […]...

Раяль ля мора У гэтую раніцу позьняе вясны, або раньняга лета, Стаяў раяль на беразе нашага мора. Хвалі тонка лашчылі ногі фартэпіяна, Марская […]...

На белым палатне зімы На белым палатне зімы, Дзе дрэў графічныя карункі, Сябе саміх шукаем мы, Нібыта лёсу падарункі. І заканчэння не відно Ў […]...

Зімы недарэчная рэшта … Зімы недарэчная рэшта – Сьнег падае і растае. Ды ўсё ж ён нагадвае нешта, Пра штосьці забыць не дае. […]...

На пяшчанае Мора Дажджоў На пяшчанае Мора Дажджоў Я кірую сваю калясніцу, І калі б нават град пайшоў, Я шукаў бы тваю зарніцу. І […]...

Пад канец зімы Павязала цеплы шалік, У кішэнях рукі грэла; Джынсы шэрыя дрыжалі. Пад канец зімы хварэла. Адбівала льдзінкі-ноткі, Усё з акна на […]...

Засыныла мора Засыныла мора, Поступамі хваляў Перашэпт старонак У глыбінь хавала. Віславусы кніжнік – Жомчугавы ветах На свае паліцы Расстаўляў сюжэты, Дзе […]...

Сьляды Сьляды. А жыцьцё наша не тлум, не скруха, Не ў нябыт яно на злом ідзе, Паглядзі, у’яві сабе, паслухай, Куды, […]...

Мужык у мора ў паліто нырае Мужык у мора ў паліто нырае, Чым выклікае ступар у жанчыны: – Што гэта з Вамі? – Мыю, вымываю. – […]...

У чаканні зімы “У чаканні зімы” Шэрае неба хмары гайдае Сумную песню вецер спявае Рэдка знянацку з-за небасхілу Выгляне сонца пужліва Сум і […]...

Мне сніцца мора Мне сніцца мора. Там, за валам, Што белапенна лёг да ног, Ты, нечаканая, паўстала, Над галавою – рук вянок. Трымцела […]...

Благі гэты сьвет ці харошы Благі гэты сьвет ці харошы? – Балагосьці, харошасьці – дым; Усё растане сьнягамі з барознаў, Бы за морам паўднёвым сьляды. […]...

Як хутка верціцца Зямля Як хутка верціцца Зямля ў спрадвечнай зорнай завірусе. Чым адраджуся я пасля, з нябыту цёмнага? Калі травінкай,- хай на тым […]...

Белыя слёзы зімы Здаецца, белыя слёзы зімы Цяпло выпраменьваюць волі. У кроплях-ільдзінках наўкола хмызы – Пакручастых сцежак нядоля. Далонь у далоні, ідзем да […]...

Вечаровая малітва І дождж, і сьнег, і сум адвечны мой. І кнігі бескарысныя, і песьні. І час ляціць над мёртваю травой, І […]...

Там, дзе Малагу мора цалуе пяшчотна А. Э. Там, дзе Малагу мора цалуе пяшчотна, Там, дзе сонца паўднёвае ззяе як Бог, Твае плечы у сне уздымаюцца […]...

Я – з агню і вады Хто – з праху. Хто – з гліны. Хто – з каменю. А я – з агню і вады. Таму […]...

ПЕРШАСЬНЕЖКА А калі ўжо здаецца, што выйсьця – ніякага, і што шэраю фарбай запэцканы лёс, – Раптам бачыш, як белае, чыстае, […]...

Песенька Снегавічка А вясна ўжо, а вясна ўжо ля парога. Адляцелі ў край паўночны снегіры. Значыць, час і мне збірацца ў шлях-дарогу […]...

Мы ніколі не станем радней Мы ніколі не станем радней, I, на жаль, гэта ведаем самі. I закончыцца значна раней, Чым адбудзецца нешта між намі. […]...

Наталлі Ізноу дажджы памылі мне дарогу, Маучыць, з рулём у абдымку, Аляксей, Быць можа, дзён нам засталось нямнога, А мы з […]...

На перадавой Чырвоныя над намі зоры, I мы далей і ўвысь імчым. Ад тых славутых дзён “Аўроры” На першай лініі стаім. Пад […]...

Роднаму народу Я – беларус, скажу вам з гонарам, Я – сын працавітага народа; Не раз народ наш ведаў гора, Але захопнікам […]...

Патанулі ў шэрані дамы Патанулі ў шэрані дамы, І прысады шэрыя ў тумане… Сярод адзіноты і зімы – Ты прызнач мне новае спатканне, Нагадай […]...

Калі на Зямлі застанемся у двух Калі на Зямлі застанемся у двух, То лёгка насустрач убачым дарогу, А сёння у спісе мільярдаў двухногіх Ў сустрэчы адно […]...

Першая адталая зямля Першая адталая зямля, I зімы нібыта не бывала. Зелянее траўка спакваля, Пахнучы самой зямлёй адталай. I сябе лаўлю я зноў […]...

Мне варона дасужая Мне варона дасужая Лёс калісьці накаркала: Што мне ў пару прысуджаны Будзе венчаны з чаркаю. Будзе венчаны з чаркаю, З […]...

Горад сляпых Ці могуць дарогу знайсці невідушчыя, Што бродзяць у цемрыве ісцін падманных? Навобмацак ходзяць, Грувасцяцца лбамі, І лезуць на сцены, таму […]...

Карацела зіма, карацела І сьвяцілася зьнічкай лампаднай, Яе белае-белае цела Сірацела на дрэвах сада. Ападалі сьнягі лістападам, Залацелі прагаліны шчыра, Уяўлялі сябе вадаспадам […]...

Мары чалавека Нехта марыць аб прыгожым, Любым, мілым, дарагім Чалавеку, што прахожым Ён не будзе, а адным У жыцці надзейным сябрам, І […]...

У канцы зімы Хоць і мялюсенькі сыпіцца снег Гурбы растуць і таўсцеюць Свой прыпыніла мяцеліца бег Быццам стамілася веіць Хочацца ёй адпачыць ад […]...

Надыход зімы Мяккі снег лятае пухам, І канца яму няма, І нясе сярдзітым духам, Дзікім сіверам зіма. Зачыняйце шчыльна хату, Каб не […]...

Каліна зімы Полымем зыркім душу апаліла. Полымем белым ўзняло з небыцця. …Ой жа зімой закіпае каліна, Гронка яе – як надзея жыцця. […]...