Верш Футра

Футра
Лявону думка дакучала,
Не мог пазбавіцца ніяк.
Як песня ў галаве гучала,
Хоць быў на песні не мастак.
Адпрацаваў жыццё шафёрам,
Яму з машынай весялей.
Хоць ён працівіўся афёрам,
У жонкі ж хутка юбілей.
Любіў глядзець ён серыялы,
Бо там прыгожае жыццё.
І гэта моцна паўплывала
І на Лявонава быццё.
Яго кранула там кабета,
Адвесці ён не мог вачэй.
Футра прыгожае надзета,
Пра яго думаў шмат начэй.
Хаця і доўга ён вагаўся,
Такое ж вырашыў набыць.
Кабеты вобраз спадабаўся,
Не мог яе ніяк забыць.
Сабраў усе свае запасы,
У гарадскі бутык прыйшоў.
Як апынуўся каля касы,
Увесь запал яго прайшоў.
“Дык гэта ажно тры каровы!” –
Здзівіўся ў роспачы Лявон.
Дзяўчына ўздымае бровы:
“Ішлі бы вы, дзядуля, вон!”
Як расказаў пра гэта жонцы,
(Хоць быў адразу як нямы)
Ярчэй аж засвяціла сонца.
Пачуў ён:” Колькі той зімы!”

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Усё так проста! Усё прыгожае – так проста, Ціха пачыналась… Помніш? Першы поспех твой, Ды тое слова… і та песенька, Якую, Маці напявала, […]...

Рокеры Дзе тут цягацца з імі цыганцы! Ажно калоціцца сцэна шырокая. Перахліснуліся песні і танцы. Юны запал узрываецца… Рокеры! Рокеры, выйшлі […]...

Як? Не разумею я ўвогуле, Як у цвярозым розуме Можа чалавек забыць Чалавека, без якога жыць Ён не мог нi хвiлiны, […]...

Я ўсё магу забыць Я ўсё магу забыць: Твой зрок, Твой колер валасоў, I цiхi шэпт, I поўнае маўчанне, I вуснаў смак, I дотык […]...

Жыхарам Пацавай Слабады Жыхарам Пацавай Слабады. Найшаноўнай, хай будзе спагада, Якой сьветлілі шлях людзі мне, Калі зпроцемку йшоў я і падаў, Калі я […]...

КАХАННЕМ Я НЕ АТРУЧУСЯ Забыцца на цябе ці ўспомніць, Ці успаміны пачакаюць? Не-не, ды ў сэрца вераломна Без запрашэння набягаюць. І не даюць душы […]...

Зірні здаволена наўкруг Зірні здаволена наўкруг – Амаль што райская карціна: Прыветна зелянее луг І ціха пасьвіцца скаціна. Сьляпнеча кружыцца траха. Курыцца вогнішча […]...

Цi дзень, а цi вечар – жыццё нам нагадвае Цi дзень, а цi вечар – жыццё нам нагадвае, Не трацячы мужнасцi тону свайго: У свеце, глабальна расколатым надвае, Ад […]...

Табою ап’янёны (П’ю далей) Ніколі не забыць мне той вечар Калі праводзіў цябе дадому Дзьмуў халодны студзеньскі вецер Цемра нібы накрыла прастору Толькі свет […]...

Праўда Аднойчы зубр з Белавежы намерыўся агледзець межы сваёй дзяржавы невялікай з камандай вельмі знакамітай. Наперадзе бяжыць лісіца і ад сьліны […]...

А мы, як дзеткі-немаўляты А мы, як дзеткі-немаўляты, Ніяк не можам адпаўзці Ад калыскі, дзе спеў матчын, Не замаўкаючы гучыць. Забыць не можам мы […]...

Жыццё паскорылась празмерна Жыццё паскорылась празмерна, Вакол падзеяў мільгаценне. І ход гадзінніка нязменны Не спынішь нават на імгненне. Ідзе наперад чалавецтва, Бярэ ўсё […]...

Мая Зорка, мая Зорка Мая Зорка, мая Зорка, На прыгорку, на прыгорку. На прыгорку я чакаю, Сваю Зорку выглядаю! Гэта – Ты, гэта – […]...

Упэўненасць – толькі крок па зямлі Упэўненасць – Толькі крок па зямлі, Толькі адзін крок. Святое Пэўна не стане святым Толькі ад нашых ног. Каханне Не […]...

Запусцілі запал у народныя масы …Запусцілі запал у народныя масы… …А растацца з уладай захопленай як…. …Загусціла крывавую кашу закваска… … Назірае з кустоў паляўнічых […]...

Пра што гэта думаюць дрэвы Пра што гэта думаюць дрэвы, У дрэў якое жыццё, іх шум – ад радасці спевы ці, можа, ад болю выццё? […]...

Трэба дома бываць часцей Трэба дома бываць часцей, Трэба дома бываць не госцем, Каб душою не ачарсцвець, Каб не страцiць святое штосьцi. Не забыць, […]...

Тэлефануй у час любы Тэлефануй у час любы, Мой любы. І калі сорамна нібы – Вярнуць бы Прысутнасць губ і мой давер, Паверыць, Што […]...

Я на адну цябе малюся Я на адну цябе малюся, Хоць бачу ўсё цябе радзей. Таму і б’ецца сэрца ў скрусе, Што не збылося шмат […]...

Ня трэба анічога мне цяпер Ня трэба анічога мне цяпер, Ужо ажыцьцявілась наша мроя. Маё натхненьне – адзіноцтва. Вер не вер. І толькі сэрца ноччу […]...

З усім наўкол душою зліцца З усім наўкол душою зліцца, Высока кронай зелянець, I раптам – грымнуцца, зваліцца, Каб непрыкметна спарахнець. I гэта ёсць жыццё, […]...

ВЯРНУЎСЯ САКАВІК На двор вярнуўся сакавік Сумётамі падталымі, Загаласілі капяжы – Зіма адгаспадарыла. Ня ведаючы сам таго, Я разьвітаўся зь ёю – […]...

Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...

Мне не пазбыцца гэтага ніяк Мне не пазбыцца гэтага ніяк – Туга на сэрцы, ціск балючы ў скронях. Душа – пакрыты шэранню лядзяк… І ўсё […]...

ЗОРКА ВЕНЕРЫ Пражытых гадоў не памераць, Не ўзважыць на шалях ніяк, А я прадаўжаю ўсё верыць У зорку Венеры, дзівак… Калі ўжо […]...

У чаканні вясны Зоры. Хоць яшчэ і зімовыя, Але свецяць так яскрава, Што ў душы нараджаецца мара, Прагнеш пейзажы каляровыя, Каб надышоў час, […]...

Пакрыўджаны дзіцёнак Пакрыўджаны дзіцёнак Адчайна прагне ласкі, А Канстанцін Путронак На ноч чытае казкі. І 33 каровы, І мама мыла раму. А […]...

Не, не плача воук на прыгорку ля дзікай пушчы Не, не плача воўк на прыгорку ля дзікай пушчы – Гэта ён калыханку для поўні пяе, пяе. Гэта ён злыя […]...

Многакрокавае планаванне Першы крок заужды самы цяжкі – і каб зрабіць учынак важкі, Прымушаны ты часам сілы усе сабраць, Каб выканаць той […]...

Хай заўжды будзе так Нейк у рукі ўзяў гітару, Не забуду я ніяк, Як ты мне тады сказала: “Хай заўжды будзе так!” З таго […]...

Суседка Кавалачак скарынкі Засунеш за шчаку, З суседчынай дзяўчынкай Імчышся на раку. Пад вейкамі – азерцы, Пачатак першых мук. I коле […]...

Байка Мода на мову? Гэта цікава Ціха Карова Казе сказала Тая стаяла ў сваім хляву І “па-кароўскі” усе “МУ” ды “Му” […]...

Ня падай Снег падае на зямлю, Ня падай ты, як снег такі. Я песню табе спяю, Бягу я па зямлі. І бачу […]...

Хоць і вайна жаночага роду Хоць і вайна жаночага роду, але колькі мужчын палягло тых хто браў у рукі крывавыя зброю як так адбыцца магло? […]...

Маналог самадзейных артыстаў Маналог самадзейных артыстаў Хтосьці кпліва нам кіне: Артысткі! Хтосьці з зайздрасцю ўслед азірнецца. Хтосьці шчыра для нас усміхнецца- Вось такім […]...

Тры матылькі ля свечкі-сонейка Тры матылькі ля свечкі-сонейка ўначы Спазнаць імкнуліся: “А што гэта – агонь?” Адзін здалечку баязліва пасачыў – І па вяртанні […]...

КАЛіСЬ Прыгнаўшы ўвечары каровы, Адразу падаў, засынаў. Была вячэра ўжо гатова – Вячэраць бацька падымаў. Я шкрабаў лыжкай дзе папала – […]...

Мой боль, маё калючае шчасьце Мой боль, маё калючае шчасьце, Мой спакой і лёгкі цяжар. Я хачу на падлогу ўпасьці, І ляжаць непрытомна ад мар. […]...

Созгук кахання Нясмелы дотык да струны. Ваганне… І праз імгненне созгук. Як забыць? Ты навучыўся разумець маі жаданні, Ты навучыў мяне бязважка […]...

Забыць Венецыю Забыць Венэцыю. А заадно – і Рым. І Дрэздэн, і Верону, і Варшаву. Ёсьць толькі неба, шэрае, як дым, Над […]...