Верш Жадаў бы кожнае імгненне я цаніць

Ещё вершы:

1. Я жадаў Я жадаў на зямлі свабоды і аб праўдзе людской мроіў. Браў у рукі мушкеты і корды, толькі праўду не знойдзеш […]...
2. Трыялет Цані імгненне кожнае жыцця, бо і жыццё ў нас — адно імгненне. Яшчэ — юнацтва, а ўжо — сталенне… Цані […]...
3. За імгненнем бяжыць імгненне За імгненнем бяжыць імгненне, Нібы кадры нямога кіно. Вечнасць грае ў тэатры стварэння, Нараджаючы цень і святло. За хвілінай мінае […]...
4. І радасць, і слава, і шчасця імгненне І радасць, і слава, і шчасця імгненне, І роднага дома парог – Каб верыць: з табою ад нараджэння Бог. Хваробы, […]...
5. За імгненне да вечнаасці Чырванець не ад сораму словамі ўсяго не перадаць Стомлены у пашчу горада валюся без гуку Там на дне неабсяжнага страўніка […]...
6. ГАННЕ Ледзь мільганула ты, як ў небе знічка, Адметны след пакінуўшы ў жыцці- Сваю із рук я выпусціў сінічку, Каб зорнае […]...
7. Героям Фінал сапраўдны, невясёлы, Праўдзівы, як і мае быць: Загіне той, хто будзе кволы, Хто моцны – вечна будзе жыць. Не […]...
8. Я не супраць Я не супраць трапіць у ад, Не супраць у дрыгву зайсці, Няхай будзе здзеквацца кат, Я праз боль змагу перайсці. […]...
9. Яшчэ імгненне Крок вызначае шлях, кірунак падкажа пытанне ў вачах. пішуць паўсюль: гэта жах – бачу ў снах. цемра ў маім вакне. […]...
10. Жыцце – імгненне …А здаецца, толькі ўчора Шумна веяла вясна, Зазывала на вячоркі Ды трымала дапазна. І яшчэ зусім нядаўна Лета сонечна цвіло, […]...
11. Імгненне летуценным сном Імгненне летуценным сном Абудзіць памяць успамінам: Квітнее вішня за вакном, Душа купаецца ў язьміне. Павольна светалаю журбой Рака гайдае хвалі […]...
12. Страчаны свет І ты адчуваеш у апошнім імгненні, Што страціў надзею і страціў любоў, Што страціў, нарэшце, сваё разуменне, Што колер і […]...
13. Ты можаш пазбавіць мяне вачэй Ты можаш пазбавіць мяне вачэй і нават пазбавіць рота. Ты можаш зрабіць, каб з маіх начэй я плёну ня меў […]...
14. Прырода поўная загадак Прырода поўная загадак, Спрабуем іх мы разгадаць. Дастаўся нам вялікі спадак, Яго нам трэба захаваць. Прырода нам дае натхненне, Нам […]...
15. Дурань, боўдзіла, халера – Ты дурань, боўдзіла, халера! – Мне біла кулаком у грудзі, – Я ўжо амаль табе паверыла! І што цяпер […]...
16. Жыцьцё А мне ня трэба шлях, дзе скрозь падковы, І ў сьветлы дзень я словы прыгублю, І ў злыбяду суцешуся высновай: […]...
17. На вайне Жыццё бясцэннае заўжды, Жыць вечна нават цешыць мроя, Але ў юнацкiя гады Не шкода аддаваць чужое. Чужы боль сэрца не […]...
18. Радасць Радуюся лету і шчодраму сонцу – Я у захапленні ад яго цяпла. Рад, што ёсць заўсёды, кожнае імгненне, і давеку […]...
19. Ціха розум пакутаваў Ціха розум пакутаваў, Сумняваўся ў сне. І трывога паскуда, Пралезла ў мяне. Быццам цуда не будзе, Ды як, тады жыць? […]...
20. Жаданні Я жадаў ад жыцця, залатых сугалоссяў, Я жадаў ад людзей і жадаю цяпер Што бы была дабра, як у полі […]...
21. Я – беларус Я – беларус. Я ганаруся Сваёй гісторыяй, людьмі, І тым, што тут я нарадзіўся, Што прадзеды мае жылі. Я ганаруся […]...
22. БАЛАДА НІНЫ МАЦЯШ (20.09.1943-19.12.2008) Хавацца ад людзей – не для паэта, Якому родны край – зусім не рай, Якога і не будзе – […]...
23. Я – не тваё жыццё, і нават не малітва Б. С. Я – не тваё жыццё, і нават не малітва, Ты лёсам быў не мне наканаваны, Хаця аднойчы шчыра […]...
24. Дабрыдзень, дамы і спадары! Дабрыдзень, дамы і спадары! Глядзіця, як між сузор’яў дальніх барвова згарае знічка ўгары, праменнямі ўспыхваючы развітальна. Жывая матэрыя, не валун […]...
25. Сэрца, зямля мая, ніва ўраджайная Сэрца, зямля мая, ніва ўраджайная, Збожжа палеткі, істужкі дарог, Неба цвітучае, радасць вянчальная, Скарбам схаваная ў буйных лясох. Войнамі спалена, […]...
26. Созгук кахання Нясмелы дотык да струны. Ваганне… І праз імгненне созгук. Як забыць? Ты навучыўся разумець маі жаданні, Ты навучыў мяне бязважка […]...
27. Дзе разам мы Ты ад мяне за сотні кіламетраў, Але шукаю ў цемры позірк твой, Тваёй пяшчоты цёплая паветра І сонечны праменісты настрой. […]...
28. Подых на дваіх Палын-траву піла рупліва І ўсміхалася ў адказ. І па-сапраўднаму шчаслівым І дзіўным той здаваўся час. Вітала ў марах-летуценнях, Пра ўсё […]...
29. Ты вучыла мяне чакаць Ты вучыла мяне чакаць І цярпець шматгадзінныя зборы. Я стараўся быць бездакорным, Нават слова не смеў сказаць. Ты вучыла дарослым […]...
30. Я хацела зрабіць табе ласку Я хацела зрабіць табе ласку І з сабою забраць цябе ў казку, Дзверы ў свет незвычайны адкрыць І табе гэты […]...
31. Чым ты надыхаўся, паэт? Чым ты надыхаўся, паэт, Што ў мітусні надзённых спраў Перакуліў на сэрца свет І на паперу пераклаў? Ці чым упіўся, […]...
32. Мае мары разбіваюцца аб лёд Мае мары разбіваюцца аб лёд. Я не ведаю, што ўперадзе імжыць. Хвалі тыдняў. Дзён – вадаварот. Без пяшчоты сэрца не […]...
33. Маналёг – Частка ІІ (Увесь сьвет – тэатр) Жыць ці ня жыць? Пытаньня ня ўзьнікае. А вось пытаньне: быць мне, ці ня быць Акцёрам, што па п’есе адгуляе […]...
34. Зноў сумуеш, сябра мілы мой Зноў сумуеш, сябра мілы мой: Вочы апусьціў – і твар журыцца. Кружыць сьвет нясталасьцю сваёй – І няма табе дзе […]...
35. Адчувай сэрцам сваім Адчувай сэрцам сваім… – Чаму Беларусь? Чаму не другая краіна мяне нарадзіла? Пытаецца маленькі унучак У свайго старэнькага дзядка. – […]...
36. Калі – небудзь, а можа нікалі Калі – небудзь, а можа нікалі, Я прайдусь басанож па зямлі, Можа некалі песню сваю заспяю, А мо праспяваю чыю… […]...
37. Ёсць прыпынак у кожнай мары Ёсць прыпынак у кожнай мары, Ёсць ратунак для кожнай сустрэчы, Нават, часам, калі недарэчы Закрываем рукамі твары. Закрываем рукамі душы […]...
38. ШТО ПАТРЭБНА ПАЭТУ Хадзі пасядзі з паэтам Хвіліну, а можа, дваццаць. Калі на зыходзе лета, Манашкай нашто здавацца? Мікола Шабовіч. А лета — […]...
39. Струмень на сонцы па інэрцыі Струмень на сонцы па інэрцыі Цурком булькоча і бяжыць… Надзея любіць жыць у сэрцы, У галаве не любіць жыць. А […]...
40. Калі на Зямлі застанемся у двух Калі на Зямлі застанемся у двух, То лёгка насустрач убачым дарогу, А сёння у спісе мільярдаў двухногіх Ў сустрэчы адно […]...