Верш Загадкавыя, дзіўныя істоты
Загадкавыя, дзіўныя істоты
Жывуць ад Паазер’я да Палесся:
Жытло іх – норы, звыклы стан – маркота;
Яны – як тролі ў еўрапейскім лесе.
Халодна ў норах, цяжка дыхаць звонку,
Крывыя люстры замяняюць неба.
Стварэнні ж церпяць і пад час гамонкі
Сябе пытаюць: “Можа, так і трэба?..”
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Что за дзіўныя людзі? Что за дзіўныя людзі? Что за сквапны народ? – Нібы пікай у грудзі, то камень у агарод. Я, напэўна, не […]...
- Дзіўныя малюнкі Шапкі снегавыя Перад сцюжай На ілбы насунулі Стагі, Збіліся Пад стоенаю грушай Хітрыя заечыя сляды. Сыпле зранку Зледзянелым шротам – […]...
- За моцную i квiтнеючую Беларусь! Квiтней, мацней, мая Радзiма, як дрэва ў красавiку! Быць можа, у страшную гадзiну павешусь на тваiм суку. Бо дыхаць вельмi […]...
- Караблі Па казачных далях У нябесным прасторы Плывуць караблі Абмінаючы горы. Плывуць над палеткамі, Плывуць над лясамі… Вы бычылі свет! Мне […]...
- Колькі кілаграмаў смерці Колькі кілаграмаў смерці на зямлі будзе вакол нас. У попел можа перацерці і жывых, і мертвых вечны толькі час. Не […]...
- Люблю я восеньскія знакі Люблю я восеньскія знакі, Калі барвовыя сады. I луг, Ягоны покрыў мяккі, He прыхапілі халады. Калі спружыняць пад нагамі Ля […]...
- Фотаздымак матыля Намерыўся, пайшоў і наздымаў. Прынёс, зірнуў і лепшую адбраў. Шэп, роў, да кропка белага і чорнага – Кроп, выразнасць, крывыя […]...
- Майго дзеда Усціна доля Майго дзеда Усціна доля Атрымалася горкай такою- Ён памёр у далёкім Комі Ніякою не вінны віною Больш пра гэта не […]...
- Калі я саджуся пісаць верш Калі я саджуся пісаць верш, я пачынаю думаць пра сьмерць. пра хваробы. пра адзіноту. пра вар’ятаў. Мне часам кажуць: – […]...
- Маё сузор’е Глянь на неба! Ну як не загледзецца на сузор’е Вялікай Мядзведзіцы, што гарыць над дарогай прасёлкавай таямнічай нязгаснай вясёлкаю; як […]...
- Хатынь Калі іду па хатыні Камінамі званамі Нешта цяжка нахлыне Нібы скрозь сэрца камень Нібы скрозь сэрца кулі Куляметныя чэргі Што […]...
- Смецце Можа так атрымацца, Што ўсіх праблем у свеце Ня трэба вельмі баяцца Таму што гэта толькі смецце Усе тыя цяжкія […]...
- Павага да сябе Павага да сябе Да сябе праявіць бы павагу, Цяжка быць у жыцці, як у мроі. Вельмі часта гублю раўнавагу У […]...
- Як старанна люстэрка не тры Як старанна люстэрка не тры, Як не лайся на пыл і на жонку, Але кім сябе бачыш знутры, Тым, на […]...
- Восень сапраўдная Гэты восеньскі горад з’ядае ўсмешак абрысы. У марозным дыханні бяроз не чутно цеплыні. У натоўпе ня бачны да болю знаемыя […]...
- Сцяжынка (песня) Размаўляла са мною сцяжынка I кудысьцi вяла ў падарожжа: “Ты калiсьцi ўбачыш, дзяўчынка, як ствараецца восенню дожджык. Ты калiсьцi пачуеш, […]...
- Мы тое, чым можам стаць Калі мы нараджаемся, нам безклапотна кажуць, што мы нарадзіліся людзьмі. Чаму так безклапотна? Таму, што мы не падобныя да малпаў? […]...
- Кветкі бэзу Кветкі бэзу, кветкі бэзу! Вы такія ж, як тады… Расхінаю вас і лезу Ў незабыўныя гады. Пасвіў тут калісь карову, […]...
- Іскрынка волі На кiм iз нас адпачывае? Да часу да пары Цi можа дзе яна лунае У лузе, лесе, небе, на зямлi? […]...
- Усё ў жыцці здаецца проста Усё ў жыцці здаецца проста, На ўсё вы знойдзеце прычыны. Як гэта цяжка быць дарослай, Як гэта цяжка быць жанчынай. […]...
- Шчырыя словы Шчырыя словы Трэба казаць, Цяжка бывае нам моўчкі трываць. Лічыш, дарма: Сэнсу няма… Просіцца праўда на волю сама! Боль прыхаваны […]...
- Не патрэбен Бывае, парою ляціш невысока, А падаць усё ж такі больна, Бывае, у думках збягаеш далека, А робіш у жыцці усё […]...
- Упадзе на тваё плячо Над вёскаю – Дым нахлупам навіс. Паветра – студзяністае, густое. Шарэлым ранкам, нібы сыты ліс, Спіць вецер недзе ў норах […]...
- Пойдзем да жыцця Як цяжка ўзважваць у жыцці патрэбы. Жыць на зямлі, ды ўглядацца ў неба, І бачыць, што не неба, а зямля. […]...
- Твае слёзы Ты казаў, што мужчыны не плачуць… А твае даражэйшыя вочы Былі сёння ў слязах, не йначай. Ці прасохнуць яны да […]...
- Роспач Цяжка дыхаць, усе няўлад, Чорту калыску люляе Урад. Высьпела сьмецце часін ліхалецця, Душу народа далі ў заклад. Абрыдла ўсё… Як […]...
- Успомні Успомні, як гарэлі дрэвы тыя у зіхаценні сонечным яскравым! Чырвоныя, як зліткі залатыя, ды бронзай адбівалі промні травы. Як возера […]...
- Беларусь – ты мой сон велікодны Беларусь – ты мой сон велікодны, Сон, што сніцца анёлам вясной. Зрок і слых мой табою галодны, Дух жыве мой […]...
- Колькі можна Колькі можна ўжо сядзець па норах, Колькі можна ўжо глядзець па дырах. Падымайцеся ж з кален беларусы, Уздыміце твар свой […]...
- Я ўбачыў бязьмежнасьць учора Я ўбачыў бязьмежнасьць учора Я ўчора зірнуў за мяжу За мяжою імгеньне і мора За мяжою я ўбачыў душу. Спрабаваў […]...
- Дараванне “Даруй, каханы! Хіба ўжо такі Мой цяжкі грэх? Яго з сваёй рукі Ты адпусці, – вятрыска будзе рад, – Падхопіць, […]...
- Бывае, сум агорне, змога Бывае, сум агорне, змога, А дзень за днём – паўзе з начы… Куды мне бегчы ад сябе самога? Не, ад […]...
- Не трэба Не! Не трэба так здзіўляцца і нясці лухту. Я прыйшоў не за табою, хутка і пайду. Не гарэла, не жадала […]...
- У чаканні сонца Мне так халодна у Гэтым горадзе сонца… У вочы ляціць лісце зімы, Я гляджу Праз сваё аконца, Дзе каханая мая […]...
- Мне ўсе памагаюць Мне ўсе памагаюць, а я не скрываю: няздольны камусь памагаць, паколькі-пастолькі сухая трава я, ці скошаная сенажаць. Папера шамоціць, няроўныя […]...
- Дзіўная (музыка “Странная женщина”) Дзе ж мне, і што знайсці… Чым табе дагадзіць… Неруш ва мне сядзіць, Ды вось і ён ня спіць. Як […]...
- Я казала Я казала ‘ люблю! ‘ Гэта значыць, прызнала Чалавека ў табе І ў сэрцы сваім. Тваіх пісем чакала, Вельмі доўга […]...
- Я усміхалася табе Я усміхалася табе, А ты – павінен быў стрымацца! Не меў ты права усміхацца Так шчыра, светла, так лагодна… Ты […]...
- Васіль Зуёнак (Водгук на “Родны мой краю”) АД-КУЛЬ Адкуль дасылаюцца выпрабаванні? Дзе іх нараджаюць, гадуюць, куюць? Каму так патрэбна рабіць намаганні, Каб выканаць справы, якія клянуць? У […]...
- Мазыр Мне дыхаць цяжка і паветра не стае, Калі я крочу вуліцай знаёмай. А колькі ў душы тут паўстае, Ці то […]...