Верш Рум
Дзіўная шыльда – плён маіх дум –
Тут, каля рэчкі, з надпісам: “Рум”.
Чуцен прыбою сцішаны шум:
Ўзняўся мой ветразь, спраўджаны румб.
Гук выклікае здзіўлены сум –
Звон заціхае з гукамі “рум-м”.
Дальнія горы Каракарум
Назву рыфмуюць з вёсачкай Рум.
Можа, згубіўшы літару, грум
Ехаў калісьці на Арзурум?
Як скарачэнне, літараў тлум,
Аж недарэчна ўспомніўся ГУМ…
Глянь жа ты ў слоўнік, скончы свой глум!
Можа, не трэба ўсіх тваіх дум?
Колькі ж напісана мною лухты!..
“…Ў гэтай мясціне вязалі плыты…”
1998
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Апантанасць Намаж мяне на скібку хлеба cалодкім трускавічным джэмам, налі мяне гарачай кавай у любімы кубак раніцою МНОЮ пачні свой дзень […]...
- ВА МНЕ ВА МНЕ Я стамілася жыць, кахаць, пакутаваць. Я стамілася ўсміхацца дабра. Я ўжо стамілася паміраць. Але не дарэчы мне гэтая […]...
- Ластаўка, дзіўная птушка! Ластаўка, дзіўная птушка! Можа падкажаш што мне? Можа нашэпчаш на вушка, Ці прашчабечаш у сне? Ты адкажы, калі ласка, Край […]...
- Мажор Бярозу жывяць сокам карані… І ў шэрасці паслязімовай слоты Ўсім недаверам стомленай істоты Я адчуваю, як спачатку ўпотай Вясна нанова […]...
- “Пакахай мяне, салдацік” да аповесці В. Быкава Вайна. Каханне. Ты і ён. Надзеі. Мары. Гэта сон. Не, не магчыма шчасця тут, Здаецца, чуеш ты “Капут!” “Ах, Франя, […]...
- Вундэркінды Нашы дзеці – вундэркінды! Мы такіх не мелі ведаў, Мы на рэчцы білі лынды, Не спасцігшы Архімеда. А яны – […]...
- Замільгацела за небакраем Замільгацела за небакраем… Шалёна заркі наўскос ляцелі… То Леаніды матыў зайгралі, свой старадаўні матыў сустрэлі… Такі быў дзіўны, крыху наіўны […]...
- Пайшло яно Пайшло яно – незваротнае, як час, як само жыццё. Глядзім услед, гаротныя: “Бывай, бывай, пачуццё!” Думалі, што ты вечнае, што […]...
- Фатон гультаяваты Фатон гультаям стаў маларухомым, стаіўся бо ў найблізкай ён пустэчы. пакрыўджаны ён лёсам недарэчна, і свет застыў, не рухаецца ў […]...
- Хоць жыццё не заўсёды сваёю атульвае ласкай Хоць жыццё не заўсёды сваёю атульвае ласкай, Толькі вера не гасне, пакуль ёсць над намі шчэ Бог, Што адчыняцца дзверы, […]...
- Адшукай мяне ў мокрай смузе Адшукай мяне ў мокрай смузе. Забяры, каб не зносіць агіды. Садкі дождж свежы водар нясе. У каштанах губляюцца шыльды. Затулі […]...
- Дзіўная (музыка “Странная женщина”) Дзе ж мне, і што знайсці… Чым табе дагадзіць… Неруш ва мне сядзіць, Ды вось і ён ня спіць. Як […]...
- Чарадзей Чары дзей, Чарадзей Усяслаў! Праз туманы гадоў і вякоў! Ад навалы чужое пазбаў, ад бяспамяцтва гнюсных акоў. Не змарнела на […]...
- Сьляды Сьляды. А жыцьцё наша не тлум, не скруха, Не ў нябыт яно на злом ідзе, Паглядзі, у’яві сабе, паслухай, Куды, […]...
- Адзіная Адзіная… На ўсёй зямлі адзіная. Яна, як радасць у салодкім сне, З’яўляецца і мроіцца гадзінамі, Калі начуе месяц на акне. […]...
- Вера Спадзяюся на цуд. Пад квітнеючай слівай, Дзе бялюткая квецень віруе, як снег, Зноў хачу цябе ўбачыць прыгожай, шчаслівай. Хай прыпыняць […]...
- Зорка Венера ўзышла над зямлёю Зорка Венера ўзышла над зямлёю, Светлыя згадкi з сабой прывяла… Помнiш, калi я спаткаўся з табою, Зорка Венера ўзышла. З […]...
- Адыходжу я ад вёскі, адыходжу Адыходжу я ад вёскі, адыходжу. Як падумаю, Дык сэрца зашчыміць. Гэту страту адчувае, мусіць, кожны, Гэта страта, мусіць, кожнаму баліць. […]...
- Моўчкі подпаўзае адзінота Моўчкі подпаўзае адзінота І садзіцца побач. Мы ўдваіх. Можа забярэ яна турботы, Можа прынясе яшчэ. Услых, Можа павядзе яна гаворку, […]...
- Калі – небудзь, а можа нікалі Калі – небудзь, а можа нікалі, Я прайдусь басанож па зямлі, Можа некалі песню сваю заспяю, А мо праспяваю чыю… […]...
- Я таксама магу быць паэтам (Дзякуй Віталю Рыжкову за гэты верш) Да, я таксама магу быць паэтам. Бо я пяшчотна сьпяваю каханьне. Пра войны магу пракрычаць я зь імпэтам, І наадварот, […]...
- Бачу гулкае святло вакзала – Бачу гулкае святло вакзала, Толькі хочу ўспомніць не экспрэс. Белы шалік маці мне звязала, Еду ў студзеньскі марозны лес. […]...
- Кайданы, Койданава Кайданы, Койданава, Хан Кайдан, – Звычайны слоўнік беларускай мовы? – У кожным слове першапачатковы Існуе сэнс, які дастаўся нам З […]...
- А можа, там і ёсць той бераг А можа, там і ёсць той бераг, Дзе сонца цмокае рака, Дзе ў туманах сцюдзёна шэрых Бляск аксамітны лазняка? А […]...
- Я таксама магу быць паэтам Да, я таксама магу быць паэтам. Бо я пяшчотна сьпяваю каханьне. Пра войны магу пракрычаць я зь імпэтам, І наадварот, […]...
- Ілюзорнае жыццё Наш свет у небяспекі, атручаны грашыма, А вера не схавае ад цемры і ганення, І ў будучы світанак пайдзем мы […]...
- На тлум і згубу не аддаць П.. Н. С. На тлум і згубу не аддаць Каханьне, род, сям’ю, Айчыну: Турбот не маю прысягаць – Яно з […]...
- Аўтабіяграфія Снежань Снежань бясснежны, Зоркі-калючкі. У золкім бязмежжы Ўсё не-па людску. Ўсё недарэчна, І не фартова. Згорблены плечы, Страчаны словы. Лёсу […]...
- Чаму баліш ты маё сэрца Чаму баліш ты мае сэрца? сутрасаючы спакой, чаму баліш ты мае сэрца? расскажы мне, што з табой. Ці каханне цябе […]...
- Паэма да св. іаана Кармянскага. 7. Абрыс галіны Абрыс галіны, лінія святла – Як словы, невыказныя ў малітве – Звязаныя паміж сабой не рытмам, А чысцінёю, што не […]...
- Ой, да самай галавы Ой, да самай галавы Затапiла паплавы. Валасы рудой травы – Каласочак нежывы… Ды смяялiся усё Вы: “Глянь, рышток якi крывы”. […]...
- Даруй Даруй мне за ўчарашні дзень Адной хвілінай поўнага маўчання. Даруй за той непрадказальны цень, Што лег пад ногі нашаму каханню. […]...
- Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай паглядзі ў мае вочы, расчытай мае вочы. Дзень у цемрава збочыў, дзень у раніцу […]...
- БАЛАДА МІХАЛА АНДРЫЁЛІ (14.11.1836–23.08.1893) …Уцёкшы з царскае турмы на волю, Жывеш спакойна ў Лондане й Парыжы. І цёплы снег, які ляціць з таполяў, […]...
- На папяровыя адзеньні На папяровыя адзеньні Чапляю гузікі дрымоты І зораў-літараў падзеньне Не выклікае мар ахвоты. Пачуцьцяў дробныя імгненьні, Штыхі сумневу, кволасьць цела, […]...
- Можа нічога не было Можа нічога не было, Можа – прывід, а можа – ява. Можа пачуцці замяло Чырвоным лісцем лістапада. Яшчэ надзею шле […]...
- На магіле бацькі Дзень сцякае на вечар, I вецер Звесці дух дзесь за лесам Прысеў. Тлум жыццёвы – Спрадвечнае смецце Атрасаю з душы […]...
- Мядзьведзь Пардон, Мадам, я не хацеў, і закрануў Вас недарэчна. Вы навялі вялікі цень, схаваўшы ў ім сябе ад печкі. Вось, […]...
- Дзякуй, дзіўная, за каханне! Дзякуй, дзіўная, за каханне! Дзякуй, юная, за любоў! Да былога няма вяртання. Я ж вяртаюся зноў і зноў. He забылася. […]...
- Сказаць кахаю не магу! Не зразумею я ніяк, Пытанняў гэткіх як сабак. Мяне і мучаць, і злуюць – і недарэчна ўсё псуюць! І ідзяце […]...