Верш На смерць павука

НА СМЕРЦЬ ПАВУКА
Твой труп, што прысохнуў да рамы аконнай,
ужо не сустрэнецца болей з душой.
Якую ж чыніў ты ў жыцці беззаконнасць!
О, колькі крыві насмактаўся чужой!

З руплівасцю гнуснай ты ладзіў засаду,
чакаў, затаіўшыся, новых ахвяр.
Вось торганне, зык! Ты накідваўся ззаду
і ў самае сэрца наносіў удар.

Яшчэ выгіналася, білася цела,
а ты прынікаў да яго, нібы цмок.
І доўга затым павуціна дрыжэла,
і ліўся дадолу чырвоны цурок.

Ты страшныя дзеі тварыў у падстрэшку,
злачынца падступны, мучыцель, падлец,
на стогны няшчасных адказваў усмешкай…
адно і самога насцігнуў канец.

Шкілет ён цяпер, успамін, абалонка.
Гуляе вятрыска між зблытаных пут.
Ужо не пабачаць радзімай старонкі
дачасна сканалыя… Колькі ж іх тут…

Спі моцна, павуча! І хай сведчыць неба:
ніхто ў смутку-болю не прыйдзе к табе.
Ты, быццам і раньш, анікому не трэба.
Хіба толькі птушка здзяўбе.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Між былым і наступным Значнеюць абрысы вежаў у ціхім чаканні ранка. Гуляе вятрыска свежы ў байніцах старога замка. Муры застудзілі грудзі ў глухіх лабірынтах […]...

Успамин лета Гэта лета прайшло назаўсёды, Гэта лета ў сэрцы маім. У небе хмары вядуць карагоды, Навяваючы мне ўспамін. Успамін пра былое […]...

Аблокі Я за аблокамі сачыў І кожнаму даваў найменьне. Цьвяліў вятрыска далячынь – Імёнаў паскараў зьнікненьне. Аблокаў большасьць найхутчэй Зьнікала ў […]...

На смерць Людзі нараджаюцца, жывуюць, паміраюць. Людзі вучацца, гуляюць, працуюць. Але усіх уканцы у труны хаваюць І помнікі усім на магіле будуюць. […]...

НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...

Што такое канец сьвету? Што такое канец свету, Хто сябры яго пакажа? Можа атакуе чорт планету, Ці вайна сатрэ ўсіх у сажу? Што такое […]...

Дождж, дождж першабытны Дождж, дождж першабытны Ад самога пачатку часу, прасторы, Мысьленьня. Ламаецца ноч, як забытая лялька, І дождж ідзе. Абяцаю табе небыцьцё […]...

Па старым парку гуляе восень Па старым парку гуляе восень, Уся ў чырвоным ды залатым, А сэрца плача, а сэрца просіць: “Вярніце летнія дзянькі!” Па […]...

На смерць Сцяпана Булата На снезе першым першыя сляды, Нібы жыццё нанова нехта піша. Чарнее сад, звініць празрыста ціша, I ў сэрцы ўжо амаль […]...

Смерць акцёра Ён паміраў. У кадры. Сапраўды. Не адлюстроўваў Смерць – Канаў рэальна. І разам з ёй Прымаў І знак бяды Ў […]...

На смерць Рыгора Барадуліна Цяжка знайсьці мне сэнс Ў стужцы падзей апошніх… Мір падзяліў людзей На добрых, злачынцаў І злосных… Я не жадаю быць […]...

На смерць Леніна Жалобны студзень… Не астудзіць Крыві успененай душы!.. Дзе ты, Ленін? Ленін!.. – пытаюць водгукі машын. Яго няма, тварца камуны. Памёр […]...

Сонца і Смерць Цёмных начэй шкадаванне, і боль Раны глыбокай. Палае касцёр, Верным сяброўствам звязаўшы з імглой Сцятыя промні агню…Калідор Між пачарнелых ад […]...

КУРЭЦ I СМЕРЦЬ КУРЭЦ I СМЕРЦЬ (па матывах беларускiх казак) Даўным-даўно у краi родным Жыў залатых спраў майстар годны I рамяством сваiм той […]...

Смерць я двойчы патурбаваў Зносіць снежныя рэшткі прочкі легкаважны празрысты дождж… У раку ўвайшоў я двойчы, двойчы выкруціўся, анягож. Шанцавала! Загоіў стыгматы, праразаю хвалі […]...

На смерць Алёны Абразцовай НА СМЕРЦЬ АЛЁНЫ АБРАЗЦОВАЙ О якi ты бязлiтасны, студзень! На зямлi кожны год у гасцях То снягi зашмальцуеш у брудзе, […]...

Ты – маё і жыццё, і смерць Прыйдзе, прыйдзе ў ветразях снежань, Набаліцца сэрца маной… А пакуль у любві не межань, Ружы ўсе для цябе адной. А […]...

Колькі часу думаю аб табе Колькі часу Думаю аб табе. Каторы год блукаю З марай спаткаць цябе, Але сустракаю толькі снег. Чысты і першы Ён […]...

Ружа вятроў кахання Свой лёс па рамонках любові – Вятрыска выгуліваў далі: Пялёсткамі шчасця не зловіш! Насіўся вецер па зямлі, насіўся вецер… Там […]...

Я адлятаю ў Ідэндзерры Я адлятаю ў Ідэндзерры, Ў дубовы лес Адчынюць дзверы, Куды вятрыска сэрца знес. Калыска і духмяны бэз, Супакаенне валяр’яны, Душы […]...

Колькі розных малюнкаў, успамінаў жыцця Незабыўнае… Колькі розных малюнкаў, успамінаў жыцця. Колькі з імі пачуццяў прыходзіць. Кожны з нас пражывае тое нешта адно, Кожны з […]...

Гуляе непагадзь Гуляе непагадзь. Мой горад у аблозе. О, рэчаіснасць! – Прывідная небыль. Гуляе непагадзь на роспачным парозе, і бровы-хмары ссунуты ў […]...

Мне вельмі цябе не хапае Мне вельмі цябе не хапае… Па Нёмане месяц гуляе І хвалям у рытм падпявае: “Сумую, чакаю, кахаю…” Па вуліцах Гродна […]...

# ты пачакаеш ля прыпынку # ты пачакаеш ля прыпынку можа болей чым звычайна глынеш гаркоткага-салодкага віна ён можа ценем быць нябачным побач недзе можа […]...

Вар’яцее вятрыска штотыдзень Вар’яцее вятрыска штотыдзень – Флюгер круціцца быццам турок, Я, напэўна, кагосьці пакрыўдзіў. Ты прабач мяне – я не знарок. Прамянее […]...

Зялёны коцік Па лясочку, па лужку, Аксамітным беражку, Дзе не ходзіць бегемоцік, Ходзіць там зялёны коцік. Прачынаецца ён зранку, Доўга слухае заранку. […]...

Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства. Хто паверне надзею маю ў сябе? Хто закрые мне вочы на ашчацінства душ тых, […]...

Колькі разоў з берагоў Дзвіны Колькі разоў з берагоў Дзвіны людзі свет пазнаваць хадзілі? Звалася Беларусь тады – край Літва, а народ – ліцвіны. Колькі […]...

Васпане Вецер Васпане Вецер. Вецер-вятрыска, ты шляху не знаеш, Лагодаў і лютасьцей межы свае, Часам ніякі, рахманы, ласкавы, Часам, лют-воўкам у комін […]...

Цярушыць дождж Цярушыць дождж і я цяпер адзін. Бывае, часам, цішыня ўзарвецца, і дзесьці ў сэрцы болем адгукнецца чужым “было”, сустрэчаў успамін. […]...

Гэй, зямляча! 1. Сёлета папрацавалі добра І у першы раз за колькі год Зладзiлi ў далёкую дарогу Паглядзець, дзе як жыве народ. […]...

Яшчэ адна вясна Яшчэ адна вясна …яшчэ адна вясна прыносіць яшчэ адну надзею на тое што жыццё распусціцца быццам першая пралеска што расстане […]...

Бывае, сум агорне, змога Бывае, сум агорне, змога, А дзень за днём – паўзе з начы… Куды мне бегчы ад сябе самога? Не, ад […]...

БАГНІСТЫ БЛЮЗ Ці дзень, ці ноч – усё адно. Гарбата, з цукрам журавіны… Халодным подыхам радзімы Павеяў студзень праз вакно. Сусвет гуляе […]...

Зіма адступае Зіма адступае, але не здаецца. Ды як ні лютуе яна, усё жыццярадасней тахкае сэрца: “До спаць, чалавеча! Вясна!” Хмялее вятрыска. […]...

Гуляе сон Гуляе сон па завулках хаты, Гуляе вечар па яе кутах… У вёсках тых, дзе радыяцыя, Вакол пустэча, смерць і жах. […]...

Блукалі мы ў цмяным святле ліхтароў Блукалі мы ў цмяным святле ліхтароў, Разняць не маглі пераплеценых пальцаў, I там, дзе ступалі, у цемры двароў Зіхоткія кветкі […]...

Алесі Дзеці – гэта шчасця для тых, Хто жадае іх нараджэння, Мая дачушка, успамін маіх- Мільён, ад твайго з`яўлення. Твой першы […]...

Святлом напоўніла пакрыўджаныя дні Святлом напоўніла пакрыўджаныя дні, Аблокі з неба выгнала з дажджамі. Ў вачах гарэлі сонца прамяні – Дзяўчына з вогненнымі валасамі. […]...

“Калі няма на свеце маёй мовы…” Калі няма на свеце маёй мовы, Майго народа і мяне самога, – Дык для каго будуеце, панове, Канцлагеры, катоўні і […]...