Верш Прызямлённае

Не жывем у лесе, людзі.
Не на хутары якім.
Але ў кожным госці брудзім
падазрэннем аб благім.

Недавер хай і схаваны,
але бачны і без шкла,
акулярнага;
памалу
растаючага з цяпла.

Не адразу адмаўляюць,
і не хуценька даюць.
Прыпыняючы спыняюць,
даганяючы клянуць.

Столькі мала таго часу,
і як дорага чакаць.
Ды ў сабе няма адказу
для чаго? Куды збягаць?

Калі дома, дык не варта.
Калі ў доме сябрукоў,
дык праводзяць, не ўпарта,
і не ў ворагавы дом.
А калі прыйдзе часіна,
як гадзінавы цэйтнот,
дык няўжо ш яна ў дзіва?
Як апошні ў верш слупок!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Шукаю пазітыў у жыцціі я Шкада, Не маю што Цярпення болей Чакаць я на Канапе седзючы Сабе… ЛюдзЯм усім годным… Лепшай долі! На беларускай мове […]...

АБЫ – ХОД Калі Вам трошкі не хапае Пераўзыйсці, перамагчы, Хай гэты вершык нагадае, Як больш патрэбнае знайсці. Да мэты вельмі цяжка крочыць […]...

Мне літасці няма Мне літасці няма і даравання. Я сэрца загубіла на шляхах майго нязбытна-мройнага кахання, на ростанях пакуты і зняваг. Куды ж […]...

ЗНАЁМАЕ Хто напаткае гэты верш, Пакуль не ведае аб кім ён. Або аб чым. Ці яшчэ меньш… Дык, мабыць. нешта не […]...

Ты глядзіш стамлёнымі вачыма *** Ты глядзіш стамлёнымі вачыма На святло, якое не тваё… Бачыш у сутонні, як Айчына Вобцас ймкнецца да і па-за […]...

Ну што ж: усё ў жыццi лагiчна Ну што ж: усё ў жыццi лагiчна, калi ўсё яно – з нягод… п’е з лужыны анкалагiчнай рабы анкалагiчны кот… […]...

Няма спакою ўжо нікому Няма спакою ўжо нікому! У краме, транспарце, чарзе, Ў гасцях, на службе, нават дома Гучыць бясконцае “Ты дзе?”. “Ты дзе?” […]...

Я напішу верш для цябе Я напішу верш для цябе Удзень самотны і журботны. Як сонца ўтопіцца ў вадзе – Я напішу верш для цябе. […]...

Што чалавеку горш за ўсё? Што чалавеку горш за ўсё? Хтось кажа – смерць, а хтось – хваробы, Адным – жабрацтва шкумаццё, Другім – не […]...

Паўночны Мой час і край – маё мяно. Я свой, я звыклы, я паўночны. Паветра мерзлага віно У келіх цемры лью […]...

Пачаць занова! Жыць пачаць трэба занова, Кажуць: з чыстага лістка! Ёсць падстава для асновы: Пакінутая жонка Я… Мне не па сіле абавязкі […]...

У добры час! Дзень абяцае быць прыгожым – Шчыруе сонца за акном. А на душы ўсё ж трывожна, Бо не адным жывём мы […]...

Мова I няма раднейшага слова За прасцейшае гэта “мова”. Гэта слова гучыць у хаце, Дзе мая засталася мацi, Гэта слова гучыць […]...

А хто ты? А хто ты? Ніхто! А дзе ты? Нідзе! Ты чалавек? Не ведаю! А як цябе зваць? А хто як заве! […]...

Вось ужо дваццаць першае стагоддзе Вось ужо дваццаць першае стагоддзе… А да чаго мы з вамі дайшлі? Да чаго? Стала штодзенным нам Амаль усе, што […]...

А хто там iдзе? А хто там iдзе, а хто там iдзе У агромнiстай такой грамадзе? – Беларусы. А што яны нясуць на худых […]...

Паэты, любыя, вы ўсё маглі Паэты, любыя, вы ўсё маглі! Агнём ласкавым налівалі склянкі. Якія прыгажуні ў вас былі! I вечары, яснейшыя за ранкі! Але […]...

Сяброў бліжэйшых я даўно набыў Сяброў бліжэйшых я даўно набыў, Яе, адзіную, калісь кахаў. Далёка за мяжой нідзе не быў? Дык я ж і дома, […]...

Ты не пытай мяне хто вінаваты Ты не пытай мяне хто вінаваты Ў тваіх няшчасцях і кумірах, Хай досвед твой так жудасна багаты, Хай чорт табе […]...

Ці ў апошні раз я бачу гэта поле Ці ў апошні раз я бачу гэта поле? хто я такі? Ці проста чалавек? не выбіраем у жыці сабе мы […]...

Школьная рапсодыя Чаму са школы ўсе бягуць? Пытанне гэта без адказу. Чаму у школу не ідуць, Ці два гады – і прэч […]...

Часу няма сказаць “люблю” Часу няма сказаць “люблю”, не тое, што пакахаць, а ў пісьмах бацькавых працякае страха – 25 ёй гадкоў на Іллю. […]...

Апошні світанак Апошні світанак у небе згарае, Ляжыць з пуляй ў сэрцы юнак. Яго жыццё ўжо дагарае І каб Бог даў яму […]...

БАЛАДА АНАТОЛЯ СЫСА (26.10.1959-4.05.2005) І …А для паэта, як і для паяца, Віно-не вежа, у якой схавацца. Віно-агонь, і на яго ляцім, Каб […]...

ЫГЫ Я да начальніка ўстановы Па справах гандлю завітаў. -Дзень добры!-ветліва прамовіў, А ён: “Ыгы”- прамармытаў. – Чаму так дорага,- пытаю,- […]...

ШАНС ШАНС Адказу не даеш чаму Маё упартае другое я? Лічы, амаль дваццатую зіму Не можам з месца зрушыцца ніяк. Я […]...

Я будаваў свой карабель Я будаваў свой карабель. Ды дзе мне плыць? Усюды мель… І ён вялізны быў Бы гмах, Ды чэрап быў на […]...

Асенні пераспеў Асенні пераспеў, як развітанне З Радзімай – для каго і назаўжды, Асенні пераспейў, як спеў чакання, З радзімага гнязда – […]...

Муж і жонка Сямейны абед. -Ці смачны суп? – яна спытала. -Не маеш тэмы для скандала?.. *** Муж і жонка. -А хочаш, мілая […]...

У старонку Здаецца скончыўся канец у гэту зімную зіму. Вясна прыйшла, але мо дзесць. Не ў першы раз, і не паперш. Яе […]...

Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка… Няма чаго перакладаць. Я супраць Блока – недарэка, Дакладней мне не напісаць. На Мяснікова – во […]...

Холера ясна! “Холера ясна!” – Пан зайшоў да сябра даўняга, сівога. – Ты зарабіў сабе на дом, на ўсё, што трэба таму […]...

Што мне трэба? Калі б спыталі, што мне трэба, Не ведала б што адказаць. Мая сапраўдная патрэба Не будзе выпадку чакаць. Сама я […]...

Куды ісьці? Куды ісьці? Замкнёна ўсё наўкол! Ані няма у сьвеце гэтым шэрым. І сярод жыткі хвіля – быццам кол – працяла […]...

Цвік Шырэйшы дз ўзяць мне цьвік? Маленькі выпаў, выдзіралі… На дзьверы ручку, і пайшлі сабе да дому, як не скралі. Чаго […]...

ПЕРШАСЬНЕЖКА А калі ўжо здаецца, што выйсьця – ніякага, і што шэраю фарбай запэцканы лёс, – Раптам бачыш, як белае, чыстае, […]...

Каб ведаў хто Каб ведаў хто, як я баюся Згубіць адзінства ў сабе, Згубіць усё то, чым ганаруся, Згубіцца ў жыццевай журбе. Каб […]...

Без мовы ты ніхто Без мовы ты ніхто – жывёла ды і толькі. Яда, работа, сон – такі расклад жыцця. А роднага ў душы […]...

Каб не хварэць Хваробы нам даюць асэнсавана, Каб мы падумалі за што. Яны заўсёды нам не пажаданы. А мы жаданае даймо? Чаго мы […]...

Мы ідзём, куды вядзе нас жыццё Мы ідзём, куды вядзе нас жыццё, Адчыняем дзверы і ў пекла, і ў рай, Мы не бачым нічога і ўсё […]...