Верш Жыцьцё і Сьмерць
Сьмерць за Жыцьцём штодзень
блукае неадступна, –
як надакучны цень,
як неадольны смутак.
Жыцьцё на Сьмерць глядзець
стамілася ў маркоце…
Жыцьцё – мацней за Сьмерць,
і Сьмерць за гэта помсьціць.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Куда жыцьцё наша лунаё Куда жыцьцё наша лунае, Куда бяжыць, куда плыве? Па-за жыцьцём хто нас чакае, Хто хлеб падзённый падае? І ці яно […]...
- Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...
- Жыцьцё, якое рэй вяло Жыцьцё, якое рэй вяло, Гуло, сьмяялася, цьвіло, Кахала, плакала, кляло, Атруту, як віно, ліло, Паблытала дабро і зло, Згубіла пэўнасьці […]...
- Мы твае немаўляты, жыцьцё Мы твае немаўляты, жыцьцё, Твае ласкі малочнае, песты, За рукою тваёю слухмяна ідзём, У абліччы сваім чалавечым. Паасобку, ці цугам-гуртом, […]...
- Вялікі грэх у жыцьцё зьняверыцца Вялікі грэх – у жыцьцё зьняверыцца, Куды, за чым ійшоў, забыць, Лічыць: набытак – непатрэбіцай, Таму, хто будзе после жыць. […]...
- Жыцьцё А мне ня трэба шлях, дзе скрозь падковы, І ў сьветлы дзень я словы прыгублю, І ў злыбяду суцешуся высновай: […]...
- Дык ці гэта жыцьцё? Дык ці гэта жыцьцё? Страх зрабіў выбар твой, Ты глядзіш праз плячо – Сочыць хтось за табой? Сотні твараў у […]...
- Каб жыцьцё сваё не зьнехтаць Каб жыцьцё сваё не зьнехтаць І да згубы не аддаць – Душу выкінь, чорным вехцем, Хлеб штодзённый адрабляць. Як заплача […]...
- І праз жыцьцё лятуць каметы І праз жыцьцё лятуць каметы, Сьвятлом апальваючы зрок – Стае тады ўсё бяз мэты, Спаўзае ў думкі едкі змрок… Што […]...
- Паэт, дождж і вечар Блукае паэт утрапёна Пад моцным халодным дажджом, Як быццам не мае ён дома, I дом яго – дах парасона, I […]...
- Рознае ж Жыцьцё ня прыкрасьці сябрук ня горыччу павінна аздабляцца. і зь вершалінаў дрэў на брук мне не ахвота разьбівацца. У жыцьця […]...
- ВА МНЕ ВА МНЕ Я стамілася жыць, кахаць, пакутаваць. Я стамілася ўсміхацца дабра. Я ўжо стамілася паміраць. Але не дарэчы мне гэтая […]...
- Сем тыдняў хварэла Сем тыдняў хварэла… Сем тыдняў была як у сьне, Сем тыдняў яна назірала Затым, як сьмерць ідзе па яе. Па […]...
- І пашыта не то паліто І пашыта не то паліто, І не дом мармуровы пастаўлен, І ўсё, што завецца жыцьцём Раствараецца ў зорным астрале. Нам […]...
- Я ўсё сваё жыццё Я ўсё сваё жыццё да Вас ішоў, Але здарожыўся на паўдарозе. I зараз у маркоце і трывозе Хацеў бы ў […]...
- Цемру бачыў днём, і сьвет уноч І сьвет я бачыў уначы, І цемру бачыў удзень. Ня чую галачы я ў цішы, І лесе бачу толькі пень. […]...
- Як гэта міла, як кранае Як гэта міла, як кранае – Глядзець на восень каля гаю. Лістоту вецер узвівае. Як гэта міла, як кранае. Лістота […]...
- Люблю, заўсёды сню і мару Люблю, заўсёды сню і мару, Шаную цвет вясны тваей. Увесь да родных рысаў твару Штодзень прыростаю мацней. Штодзень кладу на […]...
- Чалавек зачым ваюе Чалавек зачым ваюе, Зачым сьлёзы лье ды кроў, Зноў і зноў жыцьцё марнуе Прагнай хіжнасьцю сваёй? Былы стогодак адгрымеў, На […]...
- Бітва пад Оршай Гэта быў цудоўны час. У Беларускім рыцарскім клюбе, які ўзначальвала выдатны педагог і знаўца нацыянальнай гістарычнай спадчыны Арына Вячорка, мне […]...
- На пляцы майго сэрца Я змайструю помнік свайму цярпенню І пакіну яго на пляцы майго сэрца, Дзе блукае здаўна не адно пакаленне, І, напэўна, […]...
- Жыцьцё ўцякло ў небыльлё Галасіў апошні сьпеў Ды я йшоў далей навыш Аж тых словаў моц заліш Я па іх бы не пасьпеў Ты […]...
- Тым, што ваявалі Сорак трэцi. Вiхура смяротная. Ёй – нi краю яшчэ, нi канца. Як ты бачна, бяда ўсенародная, У паглядзе падлетка байца!.. […]...
- Хрыстос уваскэсьсе Хрыстос уваскрос, Людзям даў спасеньне, Надзею ён прынёс, Каб не згубілася імгненьне. Даў шлях да сьвету, Айцец наш, Пан Бог, […]...
- Крыльле Аблятае крыльле маё крохкае – сыпле зь яго пер’е, быццам сьнег… Неба! О, якое-ж ты нялёгкае! Быццам самы ясны пан […]...
- Вось ноч Вось ноч. Халодна зрабілася ўмомант. Зацята вецер пяе. Няма побач тваіх воч… Веццяў ашалелых скрогат Шануе мяне… Так бедна вакол. […]...
- Мы на зямельцы ўсе шаноўны П. маці. Мы на зямельцы ўсе шаноўны І ўсе па роўнасьці ідзём, Дзе гучыць нам крышталёвы Ды й замаўкае жыцьця […]...
- Цень-цень сініца! Добры дзень! Цень-цень сініца! Добры дзень! Жывеш? Сваім званочкам чыстым Зімовым ранкам прамяністым I абудзі і абнадзей! Цень-цень… А ўсё-такі прамень! Цень-цень… […]...
- Мінае ноч, мінае дзень Мінае ноч, мінае дзень, За імі – тыдзень, месяц, год… Ізноўку восень – вечны цень – Тугу шчымлівую адродзіць. Там, […]...
- Былое Былое. Ад платоў, ад тых парканаў, Дзе кураня не прапаўзе, Мацней ланцугаў адкаваных, Нізку сьлядоў жыцьцё вядзе. І доля гэткая […]...
- Калі Калi пяшчотна грае сэрца, Калi малюе лiвень босы, Я адчыніў табе нарэшце, Да так, усе ж та, адбылося. Мацней ляцiць […]...
- Вяртанне да роднай хаты І недзе блукае мой цень. Дарогі пагоркамі ўздыбленыя Ужо не чакаюць гасьцей. Тут сьцежка дзіцячыя крокі Схавала ў гушчар лебяды, […]...
- Рушу нэрвамі Рушу нэрвамі–сьцятым лезівам Над пустэчаю здрадных душ, Рушу подыхам, садкім бэзавым З адзінотаю аберуч. Мушу змрокамі пад аблокамі, Пад дажджом […]...
- А чым яшчэ заняцца ўвосень А чым яшчэ заняцца ўвосень, Калі жыцьцё – ў напрамку дна, Калі зьядае шэрань росы Ды так няўтульна безь віна?.. […]...
- Абыякавасьць Дзе чуйнасьць схібілась, спачыла – Там абыякавасьць пайшла, Там ежа сумленьню – суп нішчымный І прыдарожняя трава, Забойствы там, гуляе […]...
- Гарлінка Гарлінка. Шызы голуб, галубе, гарлінка мая, Нада мною, каго ты клікаеш? Мабыць тых, каго з нашага роду няма, Мабыць, бацьку […]...
- Дарога пазвала Дарога пазвала мяне ў родны кут, Цябе адаьрала: ты дзесьці там, я – тут. Чаго яшчэ чакаць ад гэтага жыцьця? […]...
- Каханаму Дакрануцца да вуснаў тваiх небяспечна: я тады як запалка згару за iмгненне. Б’ецца сэрца, а я за табою навечна след […]...
- Нядоўга Збудзецца… Лічы, што ўжо збылося… Год за цэлых дзесяць прамінуў… Голас твой згубіўся ў шмагалоссі, І навечна позірк твой заснуў. […]...
- Вайна А мы, з братам, аднойчы на войну пайшлі, А з вайны мы зь ім толькі адну сьмерць прынясьлі І на […]...