Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Цуда-раніца

Я думай заняты з відна да змяркання:
Шукаю, сяброўка, табе параўнання.
Цябе велічаў бы я яснай заранкай,
Ды ўсім яна дорыць цяпло сваё ўранку.

Да рукі рука дакранаецца,
Ты ў маім жыцці – цуда-раніца.

Цябе назваў бы я чыстай крыніцай,
Ды кожны, хто хоча ёй можа напіцца.
Цябе параўнаў бы я з польнаю кветкай,
Ды першы сустрэчны сарве яе ўлетку.

Да рукі рука дакранаецца,
Ты ў маім жыцці – цуда-раніца.

Аверін О

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Цуда-раніца - Аўтар невядомы