Верш Нашто?
Сёння дождж ліецца з вокан
І я пакутую адзін…
Ты, мабыць, ужо далёка –
Пайшла за безліччу гадзін…
Нашто, нашто,
Было ўсё гэта?
Нашто, нашто,
Жыла са мной?
Нашто, нашто,
Забіла свет мой,
Сваёй чарняваю душой?
Усё, хопіць, болей я не буду,
Шукаць любові да цябе.
Пайшла, ужо не крыўдую,
Знайдзі ты счасце для сябе…
Куды, куды,
Пайшло ўсё гэта?
Куды, куды,
Сыйшла любоў?
Куды, куды,
Загнала свет мой,
Пакінуўшы мне боль і неспакой?
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Туды Невядома нікому з нас, Што чакае нас сёння, заўтра, Нам пра гэта разкажа час, А тады нашто мы жыццё выпіваем […]...
- Бывае, сум агорне, змога Бывае, сум агорне, змога, А дзень за днём – паўзе з начы… Куды мне бегчы ад сябе самога? Не, ад […]...
- Ідэал Ва ўсім шукае ідэал той, хто сам не ідэальны. Сябе спрабуе ён змяніць, зрабіцца дасканальным. І свет, навокал што ён […]...
- Сталасць Апоўдзень сёлета. Зяніт. Трава зялёная з-пад пліт На ўзлётным полі. Куды, нашто ляцець цяпер? Якіх шукаць вышэйшых сфер? Ужо даволі. […]...
- Краіна, вартая любові Краіна, вартая любові, Дзяржава, вартая вайны… Чаму згадзіліся, панове, Надзець на ногі кайданы? Сваіх багоў нашто зракліся, А трон чужынцам […]...
- Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
- Вып’ю Я залпам вып’ю каханне, З табою разам да дна, Бо ёсць у мяне спадзяванне, Што сёння ў мяне ты адна. […]...
- Подых Жыцця Подых Жыцця Свет Ізвечны Жыцця ён нячутна кранае Ён узніме цябе і Душа заспявае Шчырых Слоў Прастата працінае да донца […]...
- Адвечны сум Ты.. мой адвечны, светлы, дзiўны сум… Так да сканання. Так наканавана. Жыццё мяне аб гэтым не пытала. Як ёсць – […]...
- Боль Хочацца крычаць да хрыпу, Хочу да крыві сябе падраць, Каб ня чуць мне болей крыку, Каб душа нарэшце пайшла спаць. […]...
- А вы не бачылі маёй каханай? Яна ж была тут засім нядаўна… Пайшла… А куды? – не сказала. Пайшла… А жыццё ідзе? А вы не бачылі […]...
- Ты каханая: жонка мне Не жадаеш ты болей словаў, Не спрабую цябе абняць, Мне не трэба шукаць умоваў Зноў і зноў каб цябе цалаваць […]...
- Пераклад санета 150 У. Шэкспіра Скуль у цябе магутнасці выток – Каб нада мной ўладарыць слабіною І вымушаць, згубіўшы ўласны зрок, Прымаць за праўду спойванне […]...
- А хто ты? А хто ты? Ніхто! А дзе ты? Нідзе! Ты чалавек? Не ведаю! А як цябе зваць? А хто як заве! […]...
- З Каханьня, Любові, Вясны З Каханьня, Любові, Вясны. Каханьне люляе каханых З віхуры зімовай, слаты, Любові ім дораць муравы Ды першыя кветы з вясны. […]...
- У шлях апошні У шлях апошні, ў лёгкіх санках, Пасля развагі, а не здуру, Дзядуля цягне “нечытанку”, Каб здаць яе ў макулатуру. У […]...
- Назаўжды з Беларуссю Зелень ніў і лясоў, Рэчак сінь і азёр Глыбіню, чысціню – Я у сэрцы нясу Гэту нашу красу, І ніколі […]...
- Пачаць занова! Жыць пачаць трэба занова, Кажуць: з чыстага лістка! Ёсць падстава для асновы: Пакінутая жонка Я… Мне не па сіле абавязкі […]...
- Я захварэю на цябе крыху Я захварэю на цябе крыху Ты нават гэта не заўважыш інакш зусім я не магу, Бо маё сэрца мне так […]...
- Здрада Мне снілася, што разам з ім уходзіш, І нечакана сёння ты пайшла. Пакінула ключы пры ўваходзе, А разам з імі […]...
- Як цябе няма са мною побач Як цябе няма са мною побач, Белы свет халодны і пусты. I гукаю я тады на помач У адчаі: – […]...
- Я пакрыўдзіў цябе учора Я пакрыўдзіў цябе учора Ты за гэта мяне прабач Не шкада мне нічога, нічога Каб не чуць белай кнігаўкі плач […]...
- Я вазьму твой боль Я вазьму твой боль. Ты заслугоўваеш гэта. Ды заб’ю яго ў сябе І настане твае лета. Я хачу цябе абняць […]...
- Ты пайшла Ты пайшла, ты чамусьці пайшла, і я стаў калодзежам без вады, стаў вясновым кустом без лісця, але болей за ўсё […]...
- Калі не мы, то хто? Я спадзяюся на сябе, Ведаю, дзе, як і што. Сёння ўсё залежыць ад нас, Калі не мы, то хто? Мэта […]...
- А хто там iдзе? А хто там iдзе, а хто там iдзе У агромнiстай такой грамадзе? – Беларусы. А што яны нясуць на худых […]...
- Свет падзялiўся надвая Свет падзялiўся надвая: Свет ДА ЦЯБЕ i свет З ТАБОЮ. Той свет, дзе iснавала я, Быў акрамешнаю iмглою. Свет падзялiўся […]...
- У людзях шчасця не шукай У людзях шчасця не шукай, Знайдзі быцця змест у сабе, Ніколі радасць не гукай, Бо сэнс жыцця ў самім табе. […]...
- Не анёл Буду размаўляць з табой вершамі. Чыстымі. Першымі. Белымі. Чорнымі. Ніткамі залачонымі Звязаны крэпка нябачна. Лёсу шалёнаму, дзікаму, хітраму. Шчыра, па-свойску […]...
- Вятры – Дзе, вятры, вы начавалі? – Ў конскіх грывах. – А чаго так рана ўсталі? – Путаў мы баімся. – […]...
- Яна прыйшла той дзіўнаю хьвілінай Яна прыйшла той дзіўнаю хьвілінай, Калі прамень ужо першы дакрануўся да Зямлі. І сэрца верыць, стане той адзінай. Мы разам […]...
- Ты – маё і жыццё, і смерць Прыйдзе, прыйдзе ў ветразях снежань, Набаліцца сэрца маной… А пакуль у любві не межань, Ружы ўсе для цябе адной. А […]...
- Плакучая вярба Загінуў недзе ў вайну сыночак. Бядуе маці: – Нашто мне вочы, Каб толькі плакаць век нешчаслівай! Нашто мне рукі, калі […]...
- Адзінокая жанчына У вялікай кватэры, як у лесе, пустынна. Быццам блізкая зорка, – цыгарэта гарыць. Пазіраю самотна я вачыма пустымі. I не […]...
- Разам з людзьмі Я не скажу, што бачыў свет. Але на моры і на сушы Жывых людзей жывыя душы Ў маёй пакінулі свой […]...
- Грунвальдская балада (Паэма-трыпціх) 1 – Груганы ляцяць, груганы! Крумкачы крычаць, крумкачы! Да вайны крычаць, да вайны… – Памаўчы, сынок, памаўчы! – Ды чаму […]...
- БАЛАДА ЗАІРА АЗГУРА (15.01.1908-18.02.1995) Камень халодны, нібы вечны лёд, Але ў тваіх руках ён ажывае, Цяплеючы, святлеючы, як мёд У кветках тых, куды […]...
- СВЯТОЕ ЮНАЦТВА Цябе мае прызнанне не кране, Прайшло ўсё, не варушы, навошта. Але прыходзяць да мяне ў сне Дзён тых чарга, стаяць […]...
- Я пішу гэта той Я пішу гэта той, якую я зусім не ведаю. Той, чый абрыс я бачыў адно толькі ў снах і на […]...
- Краіна Маленства Куды ж ты падзелась, Краіна Маленства? Дзе ўсё так прыгожа і ўсё так цікава! Няўжо ты ніколі назад не вярнешся? […]...