Верш Жыцьцё

А мне ня трэба шлях, дзе скрозь падковы,
І ў сьветлы дзень я словы прыгублю,
І ў злыбяду суцешуся высновай:
“Жыцьцё – бівак. Ды я яго люблю”.
Мяняў я коней, стомленых дарогай,
Каханьне прыгажунь жыватварыў,
Я верыў ім, я верыў ім, як Богу.
І быццам чорту, я ня верыў ім.
Быў я ў сябрах, як брыганціна ў чайках,
Калі ж у іх выходзілі хлеб-соль –
Сваю салдацкую дзяліў між імі пайку,
Закон такі – пароўну хлеб і соль.
І мне ня трэба шлях, дзе скрозь падковы.
І ў сьветлы дзень я словы прыгублю,
І ў злыбяду суцешуся высновай:
“Жыцьцё – бівак. Ды я яго люблю!”

Ещё вершы:

Куда жыцьцё наша лунаё Куда жыцьцё наша лунае, Куда бяжыць, куда плыве? Па-за жыцьцём хто нас чакае, Хто хлеб падзённый падае? І ці яно […]...

Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...

Каб жыцьцё сваё не зьнехтаць Каб жыцьцё сваё не зьнехтаць І да згубы не аддаць – Душу выкінь, чорным вехцем, Хлеб штодзённый адрабляць. Як заплача […]...

Жыцьцё і Сьмерць Сьмерць за Жыцьцём штодзень блукае неадступна, – як надакучны цень, як неадольны смутак. Жыцьцё на Сьмерць глядзець стамілася ў маркоце… […]...

Мы твае немаўляты, жыцьцё Мы твае немаўляты, жыцьцё, Твае ласкі малочнае, песты, За рукою тваёю слухмяна ідзём, У абліччы сваім чалавечым. Паасобку, ці цугам-гуртом, […]...

Вялікі грэх у жыцьцё зьняверыцца Вялікі грэх – у жыцьцё зьняверыцца, Куды, за чым ійшоў, забыць, Лічыць: набытак – непатрэбіцай, Таму, хто будзе после жыць. […]...

НАСТАЎНiКАМ Калi ўжо лёс наканаваў Настаўнiчаць у школе, Жадаю – каб не сумаваў Нiхто з вас тут нiколi. Расцiце парасткi святла, […]...

Жыцьцё, якое рэй вяло Жыцьцё, якое рэй вяло, Гуло, сьмяялася, цьвіло, Кахала, плакала, кляло, Атруту, як віно, ліло, Паблытала дабро і зло, Згубіла пэўнасьці […]...

Маўчу Маўчу, бо гэта значна больш за словы. Маўчу, бо словы цяжка падабраць. Маўчу і ўсцяж сустрэч чакаю новых. Маўчу, але […]...

І праз жыцьцё лятуць каметы І праз жыцьцё лятуць каметы, Сьвятлом апальваючы зрок – Стае тады ўсё бяз мэты, Спаўзае ў думкі едкі змрок… Што […]...

Давай падлічым Давай падлічым pro et contra, сьвятло і цень. скрозь гук фінальнага акорда сцячэм сьлязой па джалу корда у ноч, у […]...

Дык ці гэта жыцьцё? Дык ці гэта жыцьцё? Страх зрабіў выбар твой, Ты глядзіш праз плячо – Сочыць хтось за табой? Сотні твараў у […]...

Я люблю цябе Я люблю цябе, Я люблю цябе, Я люблю цябе, цішыня. Толькі вочы скрозь, Толькі рукі скрозь, Толькі вусны твае, Што […]...

Мне не патрэбна iншай зброi Мне не патрэбна iншай зброi, Здаўна я ведаю свой шлях. Не дакрануцца ўжо да мроi, Блакiт нябёсаў на вачах. Плыву […]...

НАШЧАДКАМ Анішто беларусу не трэба. Чым валодаў – згубіў ці спажыў… Незалежнасць звалілася з неба – Без яе б ён цудоўна […]...

Яшчэ адзін глыток начной атруты Ноч – налитая цемраю чаша. Прыгублю яе востры настой. Хай душа і смяецца, і плача Над бязладнаю доляй маёй. Л. […]...

Ціхая паэзія Люблю я ціхую паэзію, Дзе не крычаць і не шумяць. Удумліва, а не гарэзліва Душу умее высвятляць. Люблю я ціхую… […]...

Чуйнасьць Дзе чуйнасьць тая, што вяла, Пачуцьцем біла край грудзіны, Вянкі вясельныя пляла І песьням галасы дарыла? Яна сьвятло ў мрэччы […]...

Прачытаўшы верш Пімена Панчанкі “Развітанне” Родны мой Пімен Панчанка, Вы сказалі: настала змярканне? Вы сказалі на маці мачыха? Бо настала Вам развітанне? З яе словам […]...

Назвы няма *** Радкі на паперы лягуць слязьмі блакітных літар. Соль іх не кожнаму бачна – папера белая і соль – таксама… Не […]...

Люблю я Люблю гамонку косаў летам, Люблю зімой марозны маляванец, Вясною – розбрызг разнастайных кветак, А восенню найперш – абшар-барвянец… Люблю лагоду, […]...

У кутку гэтым я нарадзіўся У кутку гэтым я нарадзіўся, Тут і вырас, на гэтай зямлі. “Там патрэбны, на свет дзе з’явіўся,”- Словы тыя ў […]...

БРЭСЦКАЯ КРЭПАСЦЬ 1 Крэпасць. Сталая рана на сэрцы. Крэпасць, дзе гадамі цягнуліся дні. Крэпасць. Шрам ад куль не зацягнецца. Крэпасць, дзе паміралі […]...

ПЕСНЯ ПРА ХЛЕБ Так з даўнiны ў баку нашым вялося, Што лепшыя ўсе песнi ў нас – пра Хлеб… Бач, нездарма – жытнёвае […]...

ЗА “ПАГОДУ” Ў ХАЦЕ Тост Сястрычцы Надзі і яе мужу Аляксандру У дзень народзін каб сказаць Сапраўднае для тоста слова, Мінуласць з вечнасцю звязаць […]...

Пільнасьць Дзяніса Па Дзянісавай назе Вусень тоўсьценькі паўзе. Можа проста пакусае, Мо й да сьмерці загрызе! У Дзяніса розум ё І, ратуючы […]...

БАЛАДА СНЯЖЫНКi Святло сняжынкi з неба ўпала На поплаў – грэшную зямлю… Пакуль слязой сняжынка стала, Паспела вымавiць “Люблю”. “Люблю, люблю…” – […]...

БАЛАДА СНЯЖЫНКІ Святло сняжынкі з неба ўпала На поплаў – грэшную зямлю… Пакуль слязой сняжынка стала, Паспела вымавіць “Люблю”. “Люблю, люблю…” – […]...

Хлебныя словы Адценне слоў – не глупства, Ты ім не пагарджай. Скарынка. Скіба. Луста. Акраец. Каравай. Акраец – шлях, дарога І зайцаў […]...

Маці, Радзіма – добрыя словы Маці, Радзіма – добрыя словы, З імі мы шлях пачынаем новы. Пошук і выбар – цяжкія словы, А для жыцця […]...

Не судзіце “Не судзіце” Не трэба думаць пра ліхое Не трэба марна траціць час Няма падстаў для непакоя Бог бачыць і бароніць […]...

Я не люблю Я не люблю, калі гавораць за вочы. Я не люблю, калі кідаюць малых. Я не люблю, калі кахаюць за грошы. […]...

Я люблю Люблю я водар злотай нівы, Пахі лесу, цёмных вод. Як народ працалюбівы На святы водзіць карагод. Люблю я снег, люблю […]...

Усё адкладваў на заўтра Усё адкладваў на заўтра: “Ат, заўтра сваё наганю!” Жыццё выпіваў залпам. Не верыў у цішыню. “Ат, заўтра сваё адкахаю. Заўтра […]...

Хрыстос уваскэсьсе Хрыстос уваскрос, Людзям даў спасеньне, Надзею ён прынёс, Каб не згубілася імгненьне. Даў шлях да сьвету, Айцец наш, Пан Бог, […]...

Жыццё люблю ва ўсіх праявах Жыццё люблю ва ўсіх праявах. Але найболей, з года ў год, Цікавы мне прыроды з’явы: Люблю закат я і усход, […]...

Твая ўсмешка загаіла душу Я люблю! Як моцна я люблю! Так люблю – нібыта закаханы! Быццам у абдымках прыгарну Да душы твае жывыя раны […]...

Сум курыцца ў душы Скрозь туман Над змерзлаю рачулкай, Сум зімовы – засняю душы. Недзе ходіш ты Далёкай вулкай, Хоць два словы Стуль мне […]...

Жыцьцё ўцякло ў небыльлё Галасіў апошні сьпеў Ды я йшоў далей навыш Аж тых словаў моц заліш Я па іх бы не пасьпеў Ты […]...

Час імкліва бяжыць Час імкліва бяжыць скрозь аблокі, Не спыняючы хваляў жыцьця. Усьміхаецца лёс шэравокі: Памятай таямніцы быцьця. Не забудзь, браце, матчынай мовы, […]...