Верш Грукаюць колы цягніка

Ещё вершы:

1. Іду к Багушэвічу Я к Багушэвічу іду, каб пакланіцца Яго нязгаснай любасці к народу, Якому ён служыў і чэрпаў, як з крыніцы, Чысцюткі […]...
2. Паэт – не проста кроў Паэт – не проста кроў, Разлітая на ране часу. Паэт – не проста самазабыццё Душы ў крыштальных формах гукаў. Паэт […]...
3. Мокаш Грукочуць у мяшку бачуркі, Яны скрываюць нашу долю, І тыя, што нам выпадаюць, Ёсць Мокашы прамудрай воля. У светлым Выраі […]...
4. Мужу Віктару Мужу Віктару Не сумуй, што з лепшаю паловай Свайго шляху трэба развітацца. Яшчэ доўга ў квецені вясновай Маладосць назад будзе […]...
5. БАЛАДА ЗОСЬКІ ВЕРАС (30.09.1892–8.10.1991) Зіма. “Лясная хатка”. Вільня наша. І ты нібы адна і не адна. Самотны зойдзе госць, і ты раскажаш Пра […]...
6. Я ДЗЯКУЮ ЖЫЦЦЮ Удзячны за халодны гэты вечар, За дождж, які сцякае па вачах, І за мароз, што так сутуліць плечы, І за […]...
7. Цудоўны свет Цудоўны свет – сузор’е мараў, Надзей i зорак у вышынi, Дзiвосны свет, я ў пажары Шукаю выхад уначы. Адзнач мяне […]...
8. БАЛАДА ФРАНЦІШКА БАГУШЭВІЧА (9.03.1840–15.04.1900) “Яснавяльможнай пані, напэўна, вядома, што яе высакароднаму сыну я абавязаны ўсёй сваёй будучыняй; мабыць і да сянняшняга дня я […]...
9. Я – пасажыр. Я еду без квітка у цягніку, набітым кантралёрамі. Я нізашто не злезу з цягніка. Я страціў сорам. Мне даўно ня со Я – пасажыр. Я еду без квітка у цягніку, набітым кантралёрамі. Я нізашто не злезу з цягніка. Я страціў сорам. […]...
10. Колькі кілаграмаў смерці Колькі кілаграмаў смерці на зямлі будзе вакол нас. У попел можа перацерці і жывых, і мертвых вечны толькі час. Не […]...
11. Колы шо вам тут росказваты То я скажу ўж пару ласковых Хто я тут гонды у вас. Разве поэт якыйся. Да я ж оно шо […]...
12. Сыходзіш, вёска, з яснай явы Як сон маркотны, нежаданы, Сыходзіш, вёска, з яснай явы, А твой народ вернападданы Імкнецца, скінуўшы кайданы, Да новай долі, новай […]...
13. ВОКА Запухла, закрылася вока і свету не бачыць ніяк, Пабольвае недзе глыбока, Не знаю, што будзе і як. Таму апынуўся ў […]...
14. Балада снегу Падае снег на сэрца, He баючыся растаць, Бо сэрца на песню бярэцца – На цэлы свет спяваць. Куды ж ты, […]...
15. Колы ты хочыш ласкы кручый Быры ж хоть квіток 7 Да й насладысь в сымйі А нас тут блогеры замучыв! Прам спасу нема, гэтак гучать […]...
16. Яго дудка “Эх, скручу я дудку! Такое зайграю, Што ўсім будзе чутка Ад краю да краю!..” Ф. Багушэвіч. Мая дудка.) Як скруціў […]...
17. І зноўку колы, зноў цягнік І зноўку колы, зноў цягнік. І зноў кудысці бегчы. З’явіўся хлопчык той і знік І лёг на горад вечар. Ты […]...
18. Вецер жыве ў бляшанках з-пад колы Вецер жыве ў бляшанках з-пад колы Чысціць сківіцы вуліц ад бруду Ад кавалачкаў ежы, у вузкіх колах Вядомых пад вычарпальным […]...
19. Птушка хакнула ўначы Птушка хакнула ўначы, Можа, аб сваёй нядолі?.. Сціхла рэха ў наваколлі, Ані ветрыку у полі… І здалося, што ніколі Не […]...
20. Ноч снегавеем ахутае душу Ноч снегавеем ахутае душу, Ноч напаткае сэрца між зорак… З ёё адною між стылых калюжын Крочым у свеце без здрады […]...
21. …Если хочешь идти – иди Калі хочаш ісьці – ідзі. Пакідаючы – не даруй. Не далёкі шлях не знайсьці, а падманнага не шкадуй. Колькі будзе […]...
22. Усяслаў Брачыслававіч Баявога каня Чарадзея Спытала: куды сярод ночы Ён скочыць? ці ёсць мо ідэя? Табе адказаў: да світання Ідзе ў яго […]...
23. БАЛАДА РАМУАЛЬДА ТРАЎГУТА (16.01.1826–5.08.1864) Двухгаловы арол над Айчынаю кружыць І табе зразумела чаго хоча ён. На шляху у чужынцаў крывавыя ружы Зацвітуць, і […]...
24. Завушніцы Завушніцы Вось табе і шаснаццаць, Імянінны пірог, Госці, смех, віншаванні, Пажаданні дарог. Самых роўных, шырокіх, Шчасця, долі ў жыцці, Каб […]...
25. Я так баюся Вас згубіць! С. В. Я так баюся Вас згубіць! Мне страшна Вас пусціць на волю! О, Божа мой, што мне рабіць? Я […]...
26. Дыпціх крыжа Дыпціх крыжа 1. А раптам, як скончыцца шлях чалавечы І дойдзе жыццё да мяжы – Мы Божымі дзецьмі заступім у […]...
27. Адлятаў у вырай Адлятаў у вырай Прахалодай вечар, Змрок гайдаў ледзь травы Перазвонам рос, Як табе ў каханні Я прызнаўся шчырым, Пасцяліў пад […]...
28. Ад немаўленства маннай кашы Ад немаўленства маннай кашы Імгненьні капаюць, цурчаць, Каб чырвань гліны долі нашай Муром цагляным збудаваць. Доля адна ірвецца гмахам, На […]...
29. Гонка імкнецца да новага года Гонка імкнецца да новага года Сцежка між памяці спаленых сноў. Што адбылося – дабро ці нягода – Паразрасталася часу быллём. […]...
30. Страчаныя ноты кахання Страчаныя ноты кахання… ********************************* Усё ж гады бяруць сваё – І не згадзіцца немагчыма… І лёс, што нас аднойчы звёў, […]...
31. Шукаю пазітыў у жыцціі я Шкада, Не маю што Цярпення болей Чакаць я на Канапе седзючы Сабе… ЛюдзЯм усім годным… Лепшай долі! На беларускай мове […]...
32. Снег Такое маўчанне ў снезе, такая далеч, такая бель – што замірае душа: не ўмее яна яшчэ быць такою. Шастае шорсткая […]...
33. Песняй толькі Песняй толькі на свеце жыву я, Праз яе тапчу толькі расу; Пасцігаю, як ёй запаную, Недасціглую быту красу. Са святламі […]...
34. Цяплейшых промняў сонечныя стужкі (Рандо) Цяпло не з’явіцца ў жытло… Даволі мне? – Даволі… Не стану пад тваё крыло Пры месячыку ў полі… Надзей […]...
35. Узнацкі шлях Узнацкі шлях – Чатыры кіламетры – Мае сябры, Мае дажджы і ветры. Чатыры знакі Над маім сусветам… Шляхі, шляхі, – […]...
36. Я – сын зямлі Я – сын зямлі, нашчадак хлебаробаў. Услед за сонцам доўга мне брысці. Быў надта б рад, каб хоць зярняткам дробным […]...
37. Хаўрус сваякоў З намі, прычакаўшы лепшай долі, З цеплынёю помніць Беларусь: Казімір Сваяк, як кветкі ў полі, Землякоў збіраў у свой хаўрус. […]...
38. А за вясной акрыленай ня ўгнацца А за вясной акрыленай ня ўгнацца, Як не злавіць струмені ручая… Гляджу – Між майскіх сонечных акацый Мільгае постаць лёгкая […]...
39. Пойдзем, пойдзем Млечным Шляхам Пойдзем, пойдзем Млечным Шляхам, Там спакой і цішыня. Паляцяць за намі птахі, Наша лепшая радня. Паляцяць за намі дрэвы, Нашы […]...
40. СЦЯНА СЦЯНА Цёмна ў мяцеліцу, вецер і снег, Шлях толькі быў – заблудзіў чалавек. Ногі у гурбах, ня чуецца цвердзь, Ў […]...