Верш Родныя струны
Сваю спявае вецер песню ў полi,
Шумяць iначай ад вятроў лясы,
Ў цудоўных гуках ёсць заўжды даволi
Адметнасцi чароўнай i красы.
Па-iншаму ракочуць ў моры хвалi.
I б’е няшчадна ў берагi прыбой,
Вятры заўсёды гукi выклiкалi
Цi з радасцю жаданай, цi з журбой.
Аднолькавы гуляе ўсюды вецер,
Ды ў кожнага гучыць свая струна,
Бо сумна было б жыць на белым свеце,
Каб песня у вятроў была адна.
У кожнага народа свая мова,
Кiтаец кажа, турак цi француз,
Чужое мы даўно галубiм слова,
Струн родных не кранае беларус.
Ещё вершы:
- Як струны звонкія цымбалаў Як струны звонкія цымбалаў, У сэрцы песня зазвінела І змоўкла ў лузе анямелым, Як струны звонкія цымбалаў. Яна у думках […]...
- Чакаем У кожнага мора свая глыбіня. У кожнага сэрца свая таямніца. Крыло і хмурынка – Нябёсам радня. Сьпякоце крыніца сьцюдзёная сьніцца. […]...
- Яе імя Ад прыцягнення ночы зорнай На міг свой позірк адарві. Яна паўстане ўся ў крыві, Яна ідзе нямой і чорнай. Гучыць […]...
- Пераклад верша “Без тебя” (Пётр Градаў, 1967 г) Не магу, не хачу, не ўмею Жыць без цябе на свеце. Без цябе і сонца не грэе, Без цябе і […]...
- Вялікія імены Заўсёды мы памятаем вялікія імены. Імены людей, якіх Радзіма звала На барацьбу за свабоду мовы. Іх завуць Якуб Колас і […]...
- БАЛАДА КАСТУСЯ ЕЗАВІТАВА (17.11.1893-23.05.1946) У куце больш не маю бажніц- Мапа там. А на ёй-Беларусь. Кастусь Езавітаў Не ў кожнага народа ёсць свая […]...
- Якое шчасце Якое шчасце – Жыць на белым свеце, Піць водар траў і цішыню бароў, Твар падстаўляць пад чабаровы вецер I мець […]...
- Маналёг – Частка ІІ (Увесь сьвет – тэатр) Жыць ці ня жыць? Пытаньня ня ўзьнікае. А вось пытаньне: быць мне, ці ня быць Акцёрам, што па п’есе адгуляе […]...
- Матчына мова Жывое ў вяках беларускае слова – Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты матчынай […]...
- Нам па жыцьці так цяжка жыць Нам па жыцьці так цяжка жыць: Шукаць адказаў на пытаньні, Праходзіць праз выпрабаваньні, І быць сабой. Асобай быць. Нам цяжка […]...
- Героям Фінал сапраўдны, невясёлы, Праўдзівы, як і мае быць: Загіне той, хто будзе кволы, Хто моцны – вечна будзе жыць. Не […]...
- Як я, родныя, вас ні люблю Як я, родныя, вас ні люблю, у часіну, што мне невядома, я аднойчы пакіну зямлю і нарэшце вярнуся дадому. Уздымуся […]...
- Ружа вятроў Ружа вятроў – Некалючая ружа Кружыць з вятрамі, Пагрозліва кружыць, Кружыць, як помста… За што, за якое Белую Русь ты, […]...
- Родныя мясціны Тут некалі цякла рака, Па берагах алешнік рос, І невялічкія луга, Акутваў лютаўскі мароз. Гулялі хлопцы тут у хакей, І […]...
- Каго шануем? Яны шануюць Пушкiна – як бога, Вялiкiм i магутным стаў народ, У будучыню – ясная дарога, Амаль няма для рускiх […]...
- Родныя вобразы Вобразы мілыя роднага краю, Смутак і радасць мая! Што маё сэрца да вас парывае? Чым так прыкованы я К вам, […]...
- Век пражыць – не поле перайсці Век пражыць – не поле перайсці, А такому падлягаць іспыту: На каменні зернем прарасці I – зняможанаму ўстаць з нябыту. […]...
- Дзесьці крэмзае скрыпка Дзесьці крэмзае скрыпка Будучыні палатно… Крывацечным і ліпкім Плёскае ў куфель віно… Ўсплёскі ўспамінаў ранніх – Парваная кімсьці струна… Не […]...
- Навошта берагчы струны Навошта берагчы струны, Калі жыцце не беражэ нас… Разбіць цішыню музыкай, Але не разбіць адзіноту… Зорны дождж… Падаюць ціха зоркі… […]...
- Родныя словы Яны даспадобы мне, хай і старыя, Не толькі ў гучанні хвалюючы змест. Як многа гавораць мне назвы такія – Мінск, […]...
- Мяцеліцы Вецер стыне ў голасе звонкім, Свету белага не відно – Ткуць мяцеліцы прадзівам тонкім Белым-белае палатно. То пяюць, то закружаць […]...
- Дэпрэсія Кіруюць думкі на душы надрэз, Неасцярожным кімсьці, і мішэнь – спіна Змяніўшы “рэ бемоль” на “до дыез” … Дарма! З […]...
- Захапляе-заварожвае Захапляе-заварожвае Пушчаў, рэк, азёр зямля… Ах, якая ты прыгожая, Беларусь мая! Між Літвою, Украінаю… Для ўсіх нацый ты свая… Ах, […]...
- Зямля пад сонцам ажыла Зямля пад сонцам ажыла, і кволы парастак нясмела туды прабіўся, дзе была вясна ў агні ружова-белым… Быў свежы вецер… Пах […]...
- БЕРАГ МАЛЕНСТВА У кожнага ноша свая. i свой Бог. Не будзем пра Бога… А толькi: Вытокi дарогi – бацькоўскi парог, Бераг маленства […]...
- Застаюцца песня і Радзіма Застаюцца песня і Радзіма. Можа ўсё мінаць, але яны Непадзельныя, не знікнуць з дымам Восені, кахання ці вясны. Толькі гэта […]...
- Родная мова Мова беларуская, У душы маёй жывёш, Гучаннем слоў прыгожых Мне сэнс жыцця нясёш. Цябе заўсёды крыўдзілі І мусілі забыць, Але […]...
- Тчэ палатно жыцця Тчэ палатно жыцця… Цяпер у школу ходзім толькі ў госці, Разбурыў час у маленства наша мосцік, Вядуць туды ўспаміны-сны упарта. […]...
- Звінелі летам салаўі Звінелі летам салаўі, Віталі неба парамі. Туман сцяліўся па зямлі, Шаптаўся вецер з травамі. Я адпусціў сваю любоў Шукаць пачуцці […]...
- З зялёнага Палесся З зялёнага Палесся, З празрыстае ракі Хадзем са мною, песня, Праз шумныя вякі. I я, як ты, балесны Парыў ў […]...
- Над белым светам сумавала танга Над белым светам сумавала танга. I зноў i зноў у песеньцы старой Мне чуўся сум апошняга расстання – Ды не […]...
- Міні-паэма “Як жыць?” Восень. Шэрая брудная вуліца. Дзеянне адбываецца каля газэтнага шапіку. Інтэлегент (хавае нешта ў торбу і азіраецца): – Як жыць, то […]...
- Майму другу Немалую дарогу прайшлі мы Па чужой і па роднай зямлі. Адыходзілі вёсны і зімы, І гады за гадамі плылі. Шмат […]...
- Я прыйшоў да вас Я прыйшоў да вас, каб сказаць, Што за горадам ноч, як дзень: Каля рэчак вербы не спяць, Ясны месяц стаіць […]...
- БАЛАДА РЫГОРА ШЫРМЫ (20.01.1892-23.03.1978) “Песня родная-душа народа”,- Мовіш, і паўторыць словы Бог. Песня светлая– калі свабода, Песня чорная– калі астрог. І спяваеш ты, […]...
- Струны душы Днём ці дурманяць нябесныя чары, Ці цёмнай ночкай не хочацца спаць, Струны душы, быццам струны гітары, Распачынаюць ціхутка гучаць. То […]...
- Сняжынкі Ляжу на белым мяккім снезе, Праз чорныя галіны пазіраю, Туды, дзе птушкі любяць неба, Маўчу ды, сумна разважаю… Гляджу ды […]...
- Хлопец з гітарай Як толькі гаммы блюзу пачуе слых яго, І быццам трэскат друзу струна парве святло, І рытмы рок-н-роллу зноўку ціш ўзарвуць, […]...
- Па-над белым пухам вiшняў Па-над белым пухам вiшняў, Быццам сiнi аганёк, Б’ецца, ўецца шпаркi, лёгкi Сінякрылы матылёк. Навакол ўсё паветра Ў струнах сонца залатых, […]...
- Я стаяў Я стаяў на гразкiм, прамоклым асфальце, Iшоў дождж – Сапраўдная сусветная залева, Але гэтай ноччу Мне чамусьцi Не хацелася спаць. […]...