Верш Кароткі падручнік па знішчэнні роднага слова
Ты хочаш мову зруйнаваць? Што можа быць прасцей!
Наогул кніжак не чытай і не вучы дзяцей,
Хай Божа зможа ўратаваць цябе ад лішніх слоў,
Ад Інтэрнэту і газет, ад вершаў і лістоў.
Упэўні ў слушнасці сваёй суседзяў і сяброў,
Скажы, што галава трашчыць ад вывучэння моў…
І праз гады ты ўбачыш – так, змагаўся не дарма:
Яшчэ пакуль не пастарэў, а мовы ўжо няма.
Ещё вершы:
- Прагну роднага слова Прагну роднага слова Ачарэпкам душы, Наталіцца ўволю Гукам песні. Скажы Мне ласкава:”Натуля, Шчабятушка мая − Майго сэрца прытулак, Роднай нівы […]...
- Не зракайцеся роднага слова Не зракайцеся роднага слова, Каб не страціць сябе і дзядоў! Хай ідзе цераз люд паступова, Дзецям нашым ідзе ад бацькоў. […]...
- Слова ў дарогу Застолле застоллю розніца. А гэта – сустрэча сяброў. Ад чаркі ніхто не бароніцца – хай вып’е і будзе здароў. Па […]...
- ПАДРУЧНІК ГІСТОРЫІ Анатолю Грыцкевічу. Раскажы мне, цудоўная кніга, пра вытокі маёй Беларусі, хай гаворка струменіццв ціха – я на шчырасць яе спадзяюся. […]...
- Шляхі да ісціны Жылі ў суседстве два Іваны. Адзін – мудрэц – Шукаў ва усім пачатак і канец, Другі – прастак – Жыў […]...
- Чалавеку патрэбна не слова Чалавеку патрэбна не слава, А людская увага і ласка, І сардэчнае шчырае слова, І вясёлая добрая казка. Чалавеку патрэбна усмешка […]...
- Слова і мова Бывае і так, што слова Будаража ў жылах кроў, Кліча родная мова, Радзімы даносячы зоў. Звычайныя простыя словы Ў кожным […]...
- Шапні напаследак мне простае слова! Апошняе лета, апошняе лета… я тут пражываю ля Альфы і Бэты і далей лячу да загадкавых вежаў бязмежжа Сусвету, Сусвету […]...
- ВАКХАНКА Няхай не быць мне першаю каханкай І не змятаць сталы сваёй спадніцай, Я ўсё ж хачу, як некалі вакханка, Раскрыць […]...
- Мова, слова І вякі паміраюць, сыходзяць у небыццё, у насмешлівы свет, А народ наш падцугляны водзяць і сціраюць нам памяць ушчэнт. Мова […]...
- Кароткі дзень Кароткі дзень падняўся на крыло, Яго палёт святочны быў і чысты. Ад раніцы мяло, мяло, мяло… Кружыўся снег – празрысты […]...
- Двухтысячны год Гадоў перажытых не сцерці. Ды новых прыходзіць чарод, А як бы хацелася, верце, Сустрэць мне двухтысячны год. Прыйсці на парадную […]...
- Да берагу роднага Да берагу роднага Плыць бы і плыць, І бачыць вакол Толькі мір, ды спакой… Дарога да дому, Як сонца к […]...
- Кароткі дзень падняўся на крыло Кароткі дзень падняўся на крыло, Яго палёт святочны быў і чысты. Ад раніцы мяло, мяло, мяло… Кружыўся снег – празрысты […]...
- КАРОТКІ КРОС-КУЛЬТУРНЫ АНАЛІЗ ЭМАЦЫЯНАЛЬНАЙ ПАРАДЫГМЫ Каханне як міфалагема Звычайна лашчыць розум еўрапейца. Яно сваім святлом праменным У цемрадзі быцця дае сагрэцца. Каханне як цявіна лёсу […]...
- Гады мае, гады Я калісьці піў, курыў, Ды здароўем кічыўся, Многа дзевак надурыў, Але ж сёння сцішыўся. А лічыў, што маладым Буду жыць […]...
- За тысячы вёрстаў ад дому, ад роднага краю За тысячы вёрстаў ад дому, ад роднага краю Любуюся весняй зарою над стромамi гор: Там сонца ўзыходзiць – па iм […]...
- Далёка мы ад дому. Хоць бы слова Далёка мы ад дому. Хоць бы слова Пачуць і супакоіцца душой. Прыснілася: He чую роднай мовы, Мне цяжка гаварыць не […]...
- Маё слова Слова маё зруйнаванае, Веру я – час прыйдзе новы. Быццам зямля ўзараная, Ты аддасі свае ўсходы. Прыйдуць жняяркі – радамі […]...
- Слова Тадэвуша Рэнтана Аблокамі дыму мой Край зацягнула, старыя званіцы – і тыя маўчаць. Тут праўда і годнасць давеку заснулі, адны крумкачы ў […]...
- Я прасіў кахання ў Бога Я прасіў кахання ў Бога, Ды напэўна занадта многа. Зараз ведаю што памыляўся, Доўга з ценем сваім змагаўся. Зараз то […]...
- Мне да спадобы слова “Незалежнасць” Хто ты такі і дзе твой будзе дом – Усе ў жыцці ад выбару залежыць. Я выбраў у сваім – […]...
- Не задзімай свае святло! Не задзімай сваё святло! Не рві духоўную аброць! І, як бы цяжка не было, Ў абдымкі цемры не сыходзь. Нясі […]...
- Слова на дарогу Ну вось, сынок, ты першы раз – у шлях. Зрабіўся раптам незнаёма-новым: Усхваляваным, дзёрзкім не на жарт. Дазволь жа мовіць […]...
- Трэнас Заставайся сам-насам са сваёю самотай, Заплаці за свабоду асабістай пустэчай. Цешся марнымі марамі, плач сабе ўпотай Аб сваёй беспрытульнай душы […]...
- Казаноўка Успомніў Вёсачку Казаноўку. Ліпень, лета стаіць на дварэ. Вось на досвітку бацька зноўку На рыбалку мяне бярэ. Там ля вёскі […]...
- Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
- Ля ракі ў лесе так ціха Ля ракі ў лесе так ціха, І зязюля лічыць нам гады… Рака шэпча ціхім уздыхам… Воблачкі ўздымае – вільгаці клубы. […]...
- Балюча ўспаміны б’юцца Балюча успаміны б’юцца. І сэрца каменем ляжыць. Табе не хочацца вярнуцца? Ты не пакутуеш, скажы? Зноў думка з думкаю сплятуцца… […]...
- Перапіс грахоў Пачаўся перапіс грахоў: Іх як калосся ў жыце… Усе грахі сваіх сяброў, Суседзяў, саслужыўцаў, Дзяцей малых, Бацькоў старых, Буфетчыц на […]...
- Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Полымем сінім гарыць ля акна. Нібы па снезе з пралескай нясмелай Ходзіць здзіўлёна і ўцешна вясна. […]...
- НА КРЫЛАХ КАХАННЯ На зямлю асыпаўся Ўвесь колер садоў. Ён прышоў, гэты час, І цябе я знайшоў. Нашы вочы без слоў Запыталі тады: […]...
- БАЛАДА ГРУНВАЛЬДСКАЙ БІТВЫ (15.07.1410) Пад латамі стальнымі крыжакоў Жывыя душы і жывая кроў, І ім, як нам, жыццё таксама міла, Але палюбіць сёння […]...
- Пасля завеі Пушыста, светла, ціха На выспах, на балотах. Завея, як ласіха, Качалася ў сумётах. Сярод лясін каравых Мароз трашчыць нядрэмны, I […]...
- Я ў горад завітаў Я ў горад завітаў Дзяцінства сваяго Суседзяў ўсіх пазнаў Нібыта сваякоў На лавачку прысеў У вокны заглянуў I наш бульвар-праспект […]...
- Фантастыка кахання Вясновы дух заўжды шырэй у часе, як і ў здяйсненнях. Пачнецца рух у галаве, калі яшчэ і ў лютым вее. […]...
- Дума пра галаву Вядома, як двойчы два, Каму найболей шанцуе… Галоўнае – Галава, Калі галава працуе. Яна зарука зарук (Бога самога дарунак!), Што […]...
- Чаго мы вартыя? Мы вартыя здрады лепшых сяброў, Суседзяў, што кпяць з нас за нашай спіной, І цяжкасцей усіх, што рыхтуе нам лёс, […]...
- КУРЭЦ I СМЕРЦЬ КУРЭЦ I СМЕРЦЬ (па матывах беларускiх казак) Даўным-даўно у краi родным Жыў залатых спраў майстар годны I рамяством сваiм той […]...
- І праз жыцьцё лятуць каметы І праз жыцьцё лятуць каметы, Сьвятлом апальваючы зрок – Стае тады ўсё бяз мэты, Спаўзае ў думкі едкі змрок… Што […]...