Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш A lіmіne

Невясновае паветра. Халодная прастора.
Я іду па дарозе. Шукаю прыстанак.
У душы вар’яцеюць шалёныя хвалі мора
І хістаюцца іскры выбухоўных маланак.
Contra spem spero.

Я па крузе блукаю, здаецца, у стоме.
У пустэчы гучыць немы голас мой.
Марны лямант у пустыні. Дрыжаць далоні.
Зводзіць з розуму супакой.
Dum spіro spero.

Незнаёмец, прашу, ты грамчэй пазаві.
Я прыйду да цябе скрозь зацвілую золь.
Стану побач ціхутка. Зірнем візаві –
І пазбавіцца моцы заінелы боль.
іn spem adductі.

Поплеч, поруч вярнемся ў пенаты.
– Трымай сэрца. Прайдзем праз імглу?
Лёс не ўвозьмецца блытаць карты.
Я не знікну. Не прывід. Я не памру.
іn has spe vіvo.

___________________________________________
Contra spem spero – без надзеі спадзяюся.
Dum spіro spero – пакуль дышу – спадзяюся.
іn spem adductі – акрыленая надзеяй.
іn has spe vіvo – гэтай надзеяй жыву.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш A lіmіne - Аляксандра Фагот