Верш Урад
У нейкім парламенце ў нейкай палаце
Размова вялася пра нейкі падатак,
А нейкі народ разважаў аб зарплаце
Ды марыў пра нейкі звычайны дастатак.
У нейкім парламенце ў нейкай палаце
Размовы вялісь пра закон і свабоду,
А нейдзе на нарах: за кратамі ў хаце
Душыліся ўсе абяцанні народу.
У нейкай дзяржаве звычайныя людзі
Работу шукалі, не быць каб без грошаў,
А “бацька” народа пяць срокаў марудзіў,
Ды потым сказаў так, што ўсіх агарошыў:
“У нашай краіне работы даволі.”-
Рашыць даручыў ўсе пытанні да маю,
А хто з ім не згодны – пазбавіць тых волі
Ды і з дзяржаўных пасад паздымае.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Вэндэтта Не народ для ўрада, а ўрад для народа – Куля ідэю не можа забіць! Там жыццё рай, дзе свабоды край! […]...
- Усё Усе словы, якія я сказаў, Усе думкі мае не пачуты. Усе рэчы, якія я забраў, Ужо кожны дзень для мяне […]...
- Палаты Палата пад нумарам адзін: У ёй ляжыць Салах-ад-Дзін, У палаце нумар два Аб сценку мячыкам Дрогба. Вось нумар тры палата: […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА КОНАНА (23.04.1934-6.06.2011) Дон Кіхот з навагрудскай зямлі, Беларускай душы абаронца, Дзе ты сёння? Зноў прыйдзеш калі Ты да нас, бо самотна […]...
- У бабулі Паланеі Даль паднімуць, сон развеюць. Разбірай, лугі, касцоў! – У бабулі Паланеі Пяць асілкаў-малайцоў. I ў спякоту, і ў завею Кліча […]...
- Паэт Народа Паэт народа (прысвячаецца Рыгору Барадуліну) Памер паэт, паэт народа якой жыцце сваё аддау народу ен жыу і творчасць усім дарыу […]...
- Пад шоргат кропель дажджавых Пад шоргат кропель дажджавых Ён з тэлефоннай будкі бачыў, Як па галінах верхавых Зялёны вецер пругка скача. Ён наглядаў. Ён […]...
- Карціна Трыццаць тры гадзіны Разглядаў карціну, Ноч не адыходзіў – Ночы не хапіла. Гэта пакаленне Маляваць умее, Як над сіняй глебай […]...
- Ня бойцеся! Святы Айцец сказаў: “Ня бойцеся!”- І страхі некуды падзеліся. Рассыпаў золата над восенню Неўтаймаваны, звонкі верасень. І трэба жыць… А […]...
- БАЛАДНЫ МАНАЛОГ АЛЕСЯ ГАРУНА (11.03.1887-28.07.1920) Пэўна ў гэтай краіне памру, як сабака, Толькі гэта краіна адвеку мая, І век буду я з ёю смяяцца […]...
- Трыццаць пяць чалавек Трыццаць пяць чалавек, трыццаць пяць партызан – сабіраў свой атрад удалы атаман. Гнаў ён коней сваіх удалеч сівых бароў, каб […]...
- “Калі няма на свеце маёй мовы…” Калі няма на свеце маёй мовы, Майго народа і мяне самога, – Дык для каго будуеце, панове, Канцлагеры, катоўні і […]...
- Куды ж вы дзеліся, ліцьвіны? Куды ж вы дзеліся, ліцьвіны? Чаму пакінулі сьвет гэты? Чаму ня бачу “Пагоні” сьцягі? Чаму бачу сьцяг я саветаў? Заўжды […]...
- Пра слова “Пра слова” Я чуў, у жыцьці вось так бывала Што слова нават забівала Сказаў і потым не дакажаш Што гэта […]...
- Ўсім блукаючым-песня Я блукаю па Краіне, Дзе за шмат мянтоў. Дзе ляжачых”копаў” Больш чым тых катоў. Дзе пяе зязюля. І куе салавей. […]...
- У навагоднюю ноч Калі ўначы пад хмараю зімовай Агні ў свята горад запаліў, Здалося: коўдрай рознакаляровай На Віцебск апусціўся небасхіл. А людзі йшлі…І […]...
- Звычайныя пяць літар Звычайныя пяць літар ізноў да нас прыносяць звычайную пару, ліст жоўты ападае… я раптам зразумею, і здрыгануся: восень… *** звычайныя […]...
- Сказаў мне мой мілы, харошы Сказаў мне мой мілы, харошы, Што я неблагая, але Рабіць непрыдатная грошы I гэтага мне не стае. Сказаў, што такой […]...
- А заўтра А заўтра мяне схопяць рукі вуліц, дзе безліч ( не тваіх ) чужых слядоў. І нейкі дах маю душу атуліць […]...
- Смаленне кабана Агонь на дрывотні расклалі мы, I закурыўся дым, Якога тады наглытацца Прыйшлося нам усім, Пакуль кабана смалілі, Пакуль падрумянілі так, […]...
- Брыгадзір (Пасьляваенная сцэнка) А бабы маладыя: Па трыццаць – трыццаць пяць. А сьпяць, нібы сьвятыя, І ложкі не рыпяць. У плоці і пры […]...
- Прэзідэнту не спіцца Прэзідэнту не спіцца. Сорамна Прэзідэнту за свой народ. Як магла кучка злобных ворагаў Яго ўзвесці на эшафот?.. Так падставіць, нібы […]...
- Пастукаўся аднойчы да мяне Пастукаўся аднойчы да мяне Вандроўнік нейкі, страшны і калматы. Вісела поўня над бацькоўскай хатай, I цені прабягалі па сцяне. – […]...
- Бітва на полі сэрца Не ведаю хто быў у гэтым вінаваты… І хоць на гэтым полі мы з табою не салдаты, А кожны дзень […]...
- Багдановічу Сцюжны час, бязмежна суровы. Спіць народ, нібы зерне ў раллі. . . . . . . . . . . […]...
- Начоўкі – Плашку таўшчэзную Дзёўблі старанна, Потым сякерай Правілі лоўка. Гэтак з’яўлялася Наша ванна – Добрыя, ладныя З дубу начоўкі. Ну, […]...
- 365 Каляндар свой непарушны Расцяруш як воспа твар, Кроплі воска з капялюшу – Паралюш для янычар. Як Ікар зірні на Сонца […]...
- Пра грэх Не ведаю, ці было ўсё так, Як трэба было зрабіць. Ці можна было адчуць той смак, А потым салодка сніць… […]...
- З вяночкам да цябе З вяночкам да цябе і з надпісам ад сына Са смуткам у душы я брамку адчыніў. І спачувае мне чырвоная […]...
- Зад Еду я ізноў на дачу, Сутнасць каб спазнаць свабод, Сярод барахла і срача Пах жыццёвы і смурод. Сотак пяць у […]...
- Пяць патронаў у абойме Пяць патронаў у абойме, Пяць патронаў. Падымаемся у бой мы Ў полі роўным. У патроне кожным – куля, Девяць грамаў. […]...
- Надзейны сродак? Сустрэў Кузьма прыяцеля Яўхіма, схуднелы той, з запаўшымі вачыма. – Што так цябе, Яўхім, маркоціць?.. – Лепш не пытай, сказаў […]...
- Зь дзённікаў – Ня чуць, хто крыкнуў хто выстраліў. ня бачыць крывога шклу тэлевізару – Не для таго я душу табе даў. […]...
- Скончыўся бег На плячы вісела стрэльба, бег праз лес, праз поле, грэблю, У партызанскі, у атрад, каб сказаць, што ў вёсцы гвалт, […]...
- Шлях да сябе Шлях да сябе-па сцяжынках Роду, а іншага-проста няма. Няма ні надзеі, ні сілы ў народа. Ды і самога народа няма. […]...
- Франтавік На ўсе лады паэмы і быліны Пяюць: хвала, хвала табе, баец! А ён у нейкім дорфе за Берлінам З палёгкай […]...
- Я помню ўсё Я помню ўсё. Я помню ўсіх… Я помню ўсё… І што юнацства як уздых, І маладосьць быццам лісьцё… Я помню […]...
- Чаканне Новага года Па ўсёй краіне выпаў снег, І мы чакалі змены года, Раптоўна час пацішыў бег- Адпачывала ўся прырода. Мы захаплялісь хараством […]...
- Спадзявацца “Спалена, як у пустыні,” – Ты казаў з нейкім жалем Ды горам, Вельмі добра схаваным, глыбока, Толькі проста, не ў […]...
- Вышкальнцоўна Прыйшла ў думках – вышкальнцоўна, Ня віртуальна, а ў рэальным сне. Сказала ціхенька: -Цудоўна… А я сказаў: -Люблю! Даверся мне! […]...