Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш ДРУГОЙ

– Ты прабач мяне, Сяброўка,
Толькі зараз я не твой.
Светліць месяца падкоўка
Мне сцяжынку да другой.

Бо спынялася імгненне
Ўжо не раз для нас з табой.
Ёсць дыхтоўнае хаценне,
Каб спынілася з другой.

У траве, дажджом абмытай,
За туманнаю смугой,
Пастаім мы пад ракітай,
Пад адной і пад другой…

А затым не менш удала
Пастаім з ёй пад вярбой…
Тут Сяброўка запытала:
– Што, заснуў пасля другой?

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш ДРУГОЙ - Алесь Яжэвіч