Верш Вяне чырвоная ружа

Ещё вершы:

1. Белая ружа, чырвоная ружа Белая ружа мае адценне Тваіх валасоў шаўковіста ігрывых, Чырвоная ружа мае адценне Румянцаў тваіх, чырванню сарамлівых. Белая ружа імкнецца паўторыць […]...
2. Чырвоная зорка Шалеюць паны з Уол-стрыта і Сіці I лёкаі іх на прадажных задворках: – У розных краінах на свеце, Глядзіце, – […]...
3. Ружа Касцюшкі Косава. Зноу да цябе я прыехаў Зноў Мерачоўшчыны глог удыхнуў… Чую – далёкае коціцца рэха Гэта Касцюшка ідзе на вайну […]...
4. Чырвоная кропка Чырвоная кропка – бясконцасць, мы бога шукаем навукай… Ад моцы сваёй набываем бадзёрасць, распрануўшы дрыготкія рукі. Прыйдзе час, разгадаем бога […]...
5. Белая варона Белая варона жарт Ніяк не дапетрыцца белай вароне Чаму у чарадзе ей усе у забароне І дзюба і крылы у […]...
6. Баяцца Людзі баяліся гэтага, думалі аб гэтым кожны дзень… Думалі і баяліся. У кожнага былі свае жахі; кожны аб нечым думаў… […]...
7. Спіць паўночная маркіза Спіць паўночная маркіза, А пісьмо як матылёк, Там Дзісна, Рубон, і Дрыса, І вясна праз іх здалёк. Спіць паўночная маркіза. […]...
8. Варта ў крылы паверыць свае Варта ў крылы паверыць свае, Трэба ў крылы свае паверыць, А нам смеласці ўсё не стае, Каб свой край на […]...
9. Жнівеньская ноч як звар’яцела Жнівеньская ноч як звар’яцела, Развязала чорныя мяхі. Сотні тысяч зорак пераспелых Сыплюцца на мокрыя імхі. Галаву і сэрца мне працяла […]...
10. Жыта, сосны і валуны Дзе па роднай зямлі ні крочыў – Скрозь – ад Прыпяці да Дзьвіны – Перш за ўсё мне ласкалі вочы […]...
11. Першыя сняжынкі Лётаюць, сыплюцца Зоркі-сняжынкі – Белыя, лёгкія, Быццам пушынкі. Роўна так сцелюцца Ў вёсцы і ў полі, Кружацца, кружацца Ціха, паволі. […]...
12. “Ружа” А ці міг, ці век – не знаў ніхто там, Колькі моўчкі праляжалі мы На краі сыпучага сумёта Пасярод марознае […]...
13. Чорная ружа За чорнаю ружаю ідзі ўсцяж дарог, Ідзі праз хлусню, цямноцце і дым, Каб неяк убачыць блакітны стог І месяц зялёны […]...
14. Надзя-Надзейка Плача сірочая ў лесе жалейка… – Сціхла ты, Змоўкла, наша Надзейка. Хто-ж гэта думаў, як давялося: Вочы закрыла хмурая восень, […]...
15. ПОЗНЯЯ РУЖА Я лета колеры яшчэ не ўсе сабраў, А ўжо шпурнула ліст аднекуль восень. Стаю, бяздоннем воч хапаю просінь З нябёсаў, […]...
16. Ружа вятроў Ружа вятроў – Некалючая ружа Кружыць з вятрамі, Пагрозліва кружыць, Кружыць, як помста… За што, за якое Белую Русь ты, […]...
17. Люляла ружа кропельку расы Люляла ружа кропельку расы, пялёсткамі пяшчотна затуляла, ды сонца ціха іх пацалавала, і знікла ўраз іскрыначка красы. Тваю далонь мая […]...
18. Ружа вятроў кахання Свой лёс па рамонках любові – Вятрыска выгуліваў далі: Пялёсткамі шчасця не зловіш! Насіўся вецер па зямлі, насіўся вецер… Там […]...
19. Каб твая ружа расцвiла Ў майго кіта амаль фантан А заўтра болей будзе Як з райскім садам выйдзе зман, То вылью ўсё на грудзі! […]...
20. Загад Ураджай шумлівы на палёх, лугі, і рэкі, і азёры, і магутнейшы бор ад бору – ўсё гэта даў нам добры […]...
21. Пахавалі мяне на світанку Пахавалі мяне на світанку І укралі прыгожыя думкі Я забыла як падалі зоркі Я забыла як плакалі дзеці У руках […]...
22. БАЛАДА АРКАДЗЯ СМОЛІЧА (29.09.1891-17.06.1938) …Ну а заўтра цябе расстраляюць І ніхто страшны стрэл не пачуе. Твае зоры з нябёс паўпадаюць, Тваё сонца ў […]...
23. Першы сноп Першы сноп я зажынаю, Зажынаю. Перавяслам, нібы долю, спавіваю, Спавіваю. Дзякуй, ніўка, што ўрадзіла, Што ўрадзіла. Дзякуй, сонца, што свяціла, […]...
24. З жыта мы прарастаем З жыта мы прарастаем, I, пусціўшы карэнне, Мы дарэмна чакаем Ад жыцця паўтарэння. Бо нішто не паўторна. Непаўторна ніколі… Нашым […]...
25. О цуд! О цуд – мяцеліца мяце! Няўжо… ізноўку снегапады? Усё – у пеннай мілаце: і сад пабелены, і грады, і траўка […]...
26. Пытанні суайчыннікам Помнікі Леніну, малебны за Мураўёва… Народ, беларускі народ, ты здаровы?! Ганьбіш сваё, уздымаючы помнікі катам… Скажы, ты цвярозы ці трошкі […]...
27. Сустракай Сустракай. Да цябе прылячу я заўсёды здалёк, Бо ў спадчыну крылы бялюткіе маю. Тут маленства майго няупэўненны крок, Пацалункі ў […]...
28. Бушуе май Квітнеюць, пеняцца сады, Духмяны водар цешыць душу. Зязюля шчодрая гады Даруе, седзячы на грушы. Бушуе май і з кожным днём […]...
29. БАЛАДА БАРБАРЫ РАДЗІВІЛ (6.12.1520-8.05.1551) …А Кракаў не плакаў, а плакала Вільня. Карона, як зорка з нябёс, з галавы Кацілася ў змрок адзіноты магільнай […]...
30. Чатыры словы Чатыры словы Поле, вёска, лес, дарога – Усяго чатыры словы. Для кагосьці так нямнога; Для мяне ж жыцця аснова. Поле […]...
31. Матчына мова Жывое ў вяках беларускае слова – Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты матчынай […]...
32. Засцярога Даверлівыя вочы Бога На ўласны свет глядзяць з нябёс, Дзе сын яго калісьці ўзрос – Пайшоў з бацькоўскага парога; Дзе […]...
33. Дзень студэнта Дзень студэнта і п’яныя твары, І ў галаве вітаюць мары… А ты патэлефанавала мне ў той вечар, Ты пажадала са […]...
34. Помнiк каханню Заімшэлыя далоні Нерухомых цягнікоу, Мы з табой каханню помнік Пабудуем паміж слоу. Як пачуем крокі кропель Па запэцканаму шклу. Ты […]...
35. Я іду па полі боя Я іду па полі боя, А вакол ідзе вайна. Гул гармат і куляметаў – А вакол салдат сцяна. Вось адзін […]...
36. Бяда Бяда… яна не папярэдзіць – як злодзей завітае ў дом: калі збіраюцца суседзі за трохкілішачным сталом. Яна маланкаю і градам […]...
37. ЗОРКА ВЕНЕРЫ Пражытых гадоў не памераць, Не ўзважыць на шалях ніяк, А я прадаўжаю ўсё верыць У зорку Венеры, дзівак… Калі ўжо […]...
38. Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...
39. Чорнае з золатам Чорнае з золатам прыкіпела да лісця, Да крывога месяца, навечна прыкутага, Апошнія ночы небу даліся Сталёвымі слязьмі і зорнымі пакутамі. […]...
40. Дзякавічы Дзякавічы – суседка маёй Вятчын. На самым плячы Князь-возера, Якое яшчэ называюць Чырвоным. Ты, як вогненная Хатынь, Ў маім сэрцы […]...