Верш Клён за туманамі ціха растане
Клён за туманамі ціха растане,
Ясны твой воблік далеччу стане –
Што гэта творыцца толькі са мною?!.
Бліжай становішся ты – у растанні!..
Як неспазананай, нябачанай госці,
Не пазнаю зноў, нібы ў маладосці,
І не ўяўляю бязмежнасці іншае
Ласкі, і шчырасці, і прыгажосці!..
Імі да сэрца глыбінь прасвятлёны,
Змогла каўтаю скіпелую горыч,
Каб не вяртацца ніколі пад клёны
Той слепаты, што была з табой поруч!..
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Клён Прыснiцца зноў Яго Высокасць Стары ля нашай хаты клён: То, як вiном, духмяным сокам Мяне з дарогi поiць ён; То […]...
- КЛЁН І ПЯШЧОТА Клён магутны цікаўна глядзіць у вакно, Раньні ветрык гуляе па лісьцях ягоных, Промні сонца шукаюць, хто патрабуе цяпло, І чароўна […]...
- Балада пра клён i лiпу Мы два дрэвы якія стаялі побач Не адзін дзясятак гадоў, Пасадзіў нас калісьці у садзе пробашч, Апусціў у халодны дол. […]...
- У ГУШЧАРЫ, ДЗЕ ЯК НіКОЛі ЦіХА У гушчары, дзе як ніколі ціха, Дзе змрок вартаўніком ляжыць, Далей ад прамянёў чужога ліха, Раўчук лясны срабром журчыць. Касуля […]...
- Мабыць табе таксама часам здаецца Мабыць табе таксама часам здаецца што бог падобны да завуча школы які ніколі не ставіць пяцёрак аднойчы выклікае тваіх бацькоў […]...
- Слухаю твае вочы Слухаю твае вочы. Яны спяваюць. Я разумею гэту песню. Адчуваю яе мелодыю. Я ўхапіў яе рытм. Сэрца маё адбівае такт […]...
- Ціха розум пакутаваў Ціха розум пакутаваў, Сумняваўся ў сне. І трывога паскуда, Пралезла ў мяне. Быццам цуда не будзе, Ды як, тады жыць? […]...
- Ціха, ціха Гэтак ціха-ціха на Зямлі, Маладзік у небе дагарае, Бальшакі сумёты замялі, I снягам няма канца і краю. Цішыня заводзіць часта […]...
- Жыву любоўю Жыву любоўю- Значыць, жыву Богам. А таму і ў радасць, і ў бяду Сонечнаю светлаю дарогай Па жыцці нялёгкім я […]...
- Доля салдата З народнага -Дзе, дачушка, была, дзе хадзіла? Я ж усе вочы за ноч праслязіла. -Мамко мая, не крычы, не трывожся […]...
- Начное Падрахуем грахі У адчаі. Быў сьляпы і глухі – Прывячалі. Сам сябе ты прымусь Не вяртацца. Дзеліш з хлусам абрус: […]...
- Прыгажосць Прыгажосць Ў віхуры цемрадзі і злосці, Ў будзённай шэрай чарадзе Нам ёсць патрэба ў Прыгажосці Не менш, чым ў хлебе […]...
- І калі ночка крадзецца ціха І калі ночка крадзецца ціха, І калі цёмна ўсё навакол, То кожны ўспомніць свае ліха, Свой жах і цемень былых […]...
- Я люблю, калі ў доме ціха Я люблю, калі ў доме ціха, Калі свет нідзе не гарыць, І не чутна ніводнага ўздыха, І ўвесь горад даўно […]...
- Поле ціха шаптала калоссем Ц. Гартнаму Поле ціха шаптала калоссем, Як находзіла ворагаў раць. Гэта ты у чырвоную восень Сонны край свой пачаў вартаваць. […]...
- Сьпявае песні вецер ціха Сьпявае вецер песні ціха І шэпча дождж пра тое знов, Што сонца вжо адзалаціла Апошнім восеньскім лістом. У нязваных думках […]...
- Ля ракі ў лесе так ціха Ля ракі ў лесе так ціха, І зязюля лічыць нам гады… Рака шэпча ціхім уздыхам… Воблачкі ўздымае – вільгаці клубы. […]...
- Ціха падае кляновы лісток Ціха падае кляновы лісток Над магілай салдатау, якія У люты холад, вясновы змрок Краіну і нас баранілі. Абрэзы трымалі у […]...
- Клёны Над хатамі светла-зялёны Клён – сонца паўдзённага брат… He ў лес наш спяшаюцца клёны, Яны ўсе чамусьці ля хат. Як […]...
- Зоркі жыцця Палохаць павінна аднолькавасць думак, А нас яна вабіць. Не слухаць патрэбна, што іншыя кажуць, А мы проста так Прымаем да […]...
- Залатыя калоссі пачуццяў сваіх Залатыя калоссі пачуццяў сваіх, Пажынаў я, у далёкім юнацстве, Прыгажосці шукаў на гэтай зямлі І кахання, як першага шчасця, Ды […]...
- Вольныя думкі Дзе я належу? Дзе я блукаю? Калені дрыжаць, а сэрца палае. Анёл-ахоўнік, я не ўяўляю, чаму боль не раніць, а […]...
- Астудзі мае шчокі далонямі Астудзі мае шчокі далонямі, Утаймуй у вачах аганькі, Прыручы мае рукі няўлоўныя Да ўласных – спакойных тваіх. Ты жанчына – […]...
- Калі б малая кропля раю Калі б малая кропля раю Ў пякельны ўпала чад, То пекла – ў Кнізе я чытаю – Цвіло б, як […]...
- Цябе адну я так кахаю Цябе адну так кахаю Мы разам ужо ня мала дзён. Душой з табой адпачываю, Бярозка ты, я ж толькі клён. […]...
- Лёс і песьня Я аглядаў чужыя гарады, Не нашы помнікі не нашай славы – I быў ад крыўды зрок сьлязой засланы, I біў […]...
- Незнаёмка Зайшла, насупраць села у ззянні маладосці – і сэрца анямела ад блізкай прыгажосці. Праз тры прыпынкі выйшла Без кропелькі спагады, […]...
- Апусцела душа Апусцела душа, быццам Восеньскі клен, Мне не хочацца верыць У душэуную смерць. Мне казённые зямное- Нябесны праклен, Але сэрца мае […]...
- Пакуль яшчэ ногі носяць Пакуль яшчэ ногі носяць, Пакуль яшчэ бачаць вочы, Павінен я столькі зведаць, Хапіла каб назаўсёды! Ніколі не будзе досыць Мне […]...
- Нам не хапае прыгажосці Нам не хапае прыгажосці У чарадзе бягучых дзён. Здаецца, ёсць усё. Ды штосьці Бярэ нас смутак у палон, Туга ахутывае […]...
- Чалавеку не добра ў жыцці аднаму Чалавеку не добра ў жыцці аднаму, Сэрца, кветка нібы не раскрытая, Нехапае ні сілы, ні шчасця яму, Сэрца-кветка дабром не […]...
- Жыццё падарыла нам дзіва Жыццё падарыла нам дзіва: Як ветрыку лёгкі павеў, Аднойчы пачуеш – “Радзіма”, Пасля зразумееш – навек. I будуць дарогі вяртацца […]...
- Сапраўднаму настаўніку Сапраўднаму настаўніку. Быць сапраўдным настаўнікам – праца даволі цяжкая. І не кожны гатоў да канца той сцяжынкай ісці. Аддаваць свае […]...
- Сустрэнься Сустрэнься са мною ў заснежаны поўдзень, Прыйдзі да мяне ў самую поўню. Не бойся нічога, не стрэнеш нікога. Цябе толькі […]...
- У МАЁЙ КАМПЕТЭНЦЫІ У бакале шампанскае пеніцца, Шакаладам закусваю горыч. Адаб’ю я цябе ад саперніцы, Ад зямных і нябесных зорак. Адваюю ад спраў […]...
- Я ВУЧУСЯ БЫЦЬ ШЧАСЛІВАЙ Адлюстроўваецца ў сэрцы Горыч памяці тужлівай, Быццам я чакаю смерці, Век не будучы шчаслівай. Быццам мне жыццё – як мука […]...
- …І гінулі яны за косы Клеапатры …І гінулі яны за косы Клеапатры, за вочы тыя, што не сняцца нават. Да ног прыносілі, – а неслі ўпарта, […]...
- Палын Спее… Зноў спее палын. Спее-красуе. А ўночы хіліцца к долу, сцяблін не напаіўшы сірочых. Спеліць cвой горыч. Адзін. Пах свой […]...
- Чароўная песьня Нямігі Аб’явы прыпынкаў ужо не ідуць з галавы, У горадзе шумна і тлумна, няўтульна і пыльна. Замкнутыя дзьверы сабору і Жоўтай […]...
- БАЛАДА ГЕРМАНА ШНІПА (1760-1830) Пра рыцарства, пра Прусію забыцца! Тут іншы свет, тут іншае жыццё. Ляціць пад ногі, як агонь, лісцё, Смяецца маладзён […]...