Верш Зямлю, што чужыніцца родных дзяцей
Зямлю, што чужыніцца родных дзяцей,
мы, любячы, называем Радзімай.
Дзяўчыну, што здраджвае найчасьцей,
у нашых сьненнях мроім адзінай.
Жыццё – толькі марнасьць? – дзеля жыцця.
Маршрутам адвечным: ад краю да краю.
Мы, людзі боскага ліцця,
блукаем…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Крывіцкую зямлю вякамі баранілі Крывіцкую зямлю вякамі баранілі Ад тых, хто смеў, нам пагражаць і ў памяці жыве вялікая краіна Хай слаўная гісторыя грыміць […]...
- Неба снегам зямлю кранае Неба снегам зямлю кранае Дзе мiж iмi мяжа – не пайму Ў якi бок мне iсцi – не знаю Свае […]...
- Бог прыйшоў на грэшную зямлю Бог прыйшоў на грэшную зямлю. Бог прыйшоў на грэшную зямлю. Для людзей святло вялікае заззяла. Бог прыйшоў на грэшную зямлю. […]...
- Вераснёвае сонейка промнямі лашчыць зямлю Вераснёвае сонейка промнямі лашчыць зямлю, Размалёўвае ў чырвань і золата соннае лісце І пяшчотай сваёй суцішае істоту маю, Што сумуе […]...
- У дзяцей казарменны пад’ём У дзяцей казарменны пад’ём Непагадзь ці сонца з галубамі – Пакідаюць свой прыціхлы дом, I ў дарогу – на руках […]...
- Толькі Айчына і Зося Толькі Айчына і Зося – Сёння мне ўцехай адзінай. Сёння мне ўцехай адзінай, Жалю і смутку прычынай. Хто ж за […]...
- У родных мясцінах Праз пяць гадоў я зноў наведаў Вусце, Прытулак дум, абраны мой куток, Дзе высіцца Вусцянскі мой грудок І вецер лёгенька […]...
- Ці час мне ўжо вяртацца на зямлю? Ці час мне ўжо вяртацца на зямлю? Ці шчэ дасі лунаць у Тваіх аблоках? У нябёсных хвалях, плынях і затоках […]...
- Байцу, які першы ступіў на беларускую зямлю Не знаю, хто ты – баявы уралец Ці дужы, каранасты сібірак. Падправіўшы спраўней паходны ранец, Прайшоў ты першым па маіх […]...
- Ужо няма ні здрады …Ужо няма ні здрады, ні віны – А толькі боль і смутак назаўсёды. Чакае Вечнасць нашага прыходу, А мы ўсё […]...
- Садоўнік Выспелю белыя-белыя, чыстыя-чыстыя. Вызваню іх, быццам зоры ў роднай цішы. Толькі б на голлі жыцця маладзёна-вячыстыя ззялі ўноч між другіх […]...
- Кахаў, кахаю і буду кахаць Кахаў, кахаю і буду кахаць, А ёй падалося, хачу абражаць, Каханых ніколі не абражаюць, Каханых толькі кахаюць. Кахаюць без мэт […]...
- Краю мой родны Ўздымам сэрц нашых шуміць Белавежа Як дні нашых сёлаў, так Нёман плыве, Уроду палеткаў ткуць поясам межы. Адвечныя сосны гудуць […]...
- Каб толькі не было вайны Ёсць дума дум сялян такая, Дзе б толькі ні жылі яны, Як зерняты ў зямлю кідаюць: Каб толькі не было […]...
- Чароўная восень Чароўная восень. Кастрычнік, а сцюжы – ніякай. Далонейкі лісця прасвечвае сонца рэнген. Надвор’е такое… такое…, што… “Божанька, дзякуй!” – за […]...
- Міжнароднаму дню мовы прысвячаецца Ты мой святочны колер веры. Веры ў будучыню тую, Што зменіць час сумлення шэры, Што зменіць і зямлю святую… Я […]...
- Наш лёс вызначаюць людзi! Ведай родная! Наш лёс вызначаюць людзі! Заручаць і развядуць – ўсё як мае быць! Бо без плётак іх жыццё нецікавым […]...
- На родных месцах Бор, палеткі, гаі, Песня родная матчына, Кут бацькоўскай зямлі, Дарагая Ушаччына. Чым пацешыш мяне Ды якімі навінамі?.. Рад, што зноўку […]...
- Навобмацак Навобмацак рушу, нібы кацяня, Шукае якое матчынай грудзі, Блукаю ў сэнсе, смаку жыцця, Павушы схаваўшыся ў брудзе. Адзінае выйсце-сэрца паслухаць, […]...
- Пазабіралі дзяцей гарады Пазабіралі дзяцей гарады. Плачуць у вёсках дыхтоўныя хаты, Рана старэюць ад чорнай нуды Ганкі прыветныя, стройныя дахі. Верна чакаюць-глядзяць на […]...
- Як многа ўжо родных лягло На поўні тугое крыло. Плывуць яны хмарамі, дымам, Гаротным маім успамінам Па небу глыбокаму, Песняй далёкаю, Слязой па шчацэ, Свячой […]...
- Жальба дзяцей спаленай вёскі – Чаму не паліцца ў печы? Прастыла – як лёд, чарэнь. Накрыйце нам коўдрай плечы – Агонь нас зусім не […]...
- Сонечны верш Імкліва сонечная раніца Зямлю ў абдымкі прыняла… Ты да мяне плывеш абранніцай Святога боскага святла. Плывеш праз золата кляновае, Праз […]...
- Зорка Палын Шэрыя кроплі з шэрых аблокаў, Як попел анёлаў прыцерушыў зямлю, Вораг народу – дурасць чалавека Знішчае багацце ў вольным краю. […]...
- Як я, родныя, вас ні люблю Як я, родныя, вас ні люблю, у часіну, што мне невядома, я аднойчы пакіну зямлю і нарэшце вярнуся дадому. Уздымуся […]...
- У жыцці У жыцці не бывае дрэнных часоў, Ёсць толькі дрэнныя людзі. І кожны, каго розум не абышоў, Той у жыцці заўсёды […]...
- Яго дудка “Эх, скручу я дудку! Такое зайграю, Што ўсім будзе чутка Ад краю да краю!..” Ф. Багушэвіч. Мая дудка.) Як скруціў […]...
- Вясёлка з трох колераў Вы калі-нікалі бачыце, Вясёлку, якая складаецца з колераў, Трох-не болей-шэрага, белага ды зялёнага, Спалучэннем незнаёмасці горада,- Адзінай радасцю жыцця нібыта […]...
- БЕРАЖЫ СВАЮ ЗЯМЛЮ, БЕЛАРУС! Хоць сёння беларус не ў павазе, Такое можа і з другім здарыцца, Але ж, панове, усе прыйдзе, не адразу, Мы […]...
- ПРАЙШЛА ВАЙНА Прайшла вайна… Сямідзесяты год Пад мірным небам прачынаецца Айчына, Але ніколі не забудзе наш народ – Забыцца пра такое немагчыма, […]...
- На гарадзішчы Разводдзе сіні і разводдзе траў, Звініць паветра гоманам птушыным. Вясёлы конь пасецца на вяршыні, Бялюткі, бы адліты з серабра. Пад […]...
- Толькі птушкі могуць так любіць Толькі птушкі могуць так любіць Неба сінь, вясны прастор бязмежны. Толькі ім, свабодным і бязгрэшным, Так салодка і прывольна жыць. […]...
- Туга аб каханай Дзе нябёсы сіні і высокі, Дзе ніколі людзі не былі – Там жыве адзіная далёка. Церам там блакітны за аблокі, […]...
- БАЛАДА БАРЫСА САЧАНКІ (15.05.1936-5.07.1995) У кнігах, што сабраў ты, Беларусь жыве, Змагаецца, святкуе, плача і пяе, І мае Бога і ў касцёле, і […]...
- Ідэнтыфікацыя хору Прэста, сіньёры, прэста, сі..прэс прастола. але жанчына ілюзія сэнса міру. музыка ў гэтым сэнсе ёсць самка гола. але не кожнага. […]...
- Адчыні Адчыні сваё сэрца насустрач вялікім падзеям І Жыцця разгарні некрануты і чысты лісток Ты адчуеш адразу як вільгаццю ветрык павее […]...
- Два лёсы Гэта неба ад краю да краю, Пад якім давялося мне жыць, Я да кроплі ў душу забіраю, Разапнуты на вечным […]...
- Я і ты Я і ты, быццам зоркі на небе – толькі разам і толькі стагоддзі. Я і ты, дзве макулінкі ў хлебе, […]...
- Як хутка верціцца Зямля Як хутка верціцца Зямля ў спрадвечнай зорнай завірусе. Чым адраджуся я пасля, з нябыту цёмнага? Калі травінкай,- хай на тым […]...
- Гарэў агонь маёй душы Я зваў цябе адвечным болем. А ты сказала, не пішы Мне пісьмаў гэтакіх ніколі. Не парушай ты мой спакой, Не […]...