Верш Ціхіх рэчак разлівы, вясновыя пацеркі вод

Ціхіх рэчак разлівы, вясновыя пацеркі вод…
Як стагоддзі таму, новы дзень узыходзіць над краем.
Цёплы водар зямлі, і абуджаных птушак палёт,
I маўчанне бароў, і зялёная рунь маладая.

Колькі жыць мне на свеце – вяртацца з паклонам сюды,
Да маўклівых прысад, да азёраў, парослых чаротам,
Там ссыпаюць пялёсткі, бы даўнія мроі, сады,
I так многа святла, і так многа тугі першароднай.

Я не думаў ніколі, што гэтак мне будзе балець
Кожны боль твой, Радзіма, і кожнае ціхае слова,
Што шчымліва і горда ў душы маёй будзе звінець
Памяць мудрых муроў і дыханне стагоддзяў суровых.

I цяпер я паверу, што нават і ў горкі свой год
Перад тым, як сысці і растаць, нібы воблака ў высях,
Я паспею запомніць вясновыя пацеркі вод,
Белы россып пялёсткаў, што ў вечнае неба ўпляліся.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Зорныя пацеркі Зорныя пацеркі… ******************** Плачуць нябёсы. Я разам з імі. Дзень такі злосны – Сэрцайка стыне. Сонца за хмару Тварык схавала. […]...

Зорачныя пацеркі між гальля Зорачныя пацеркі між гальля Праз рызьзё лістоты зьзяюць. Я ў сутоньні быццам немаўля Ўпотай у абшар пытаюсь: “Як я неспадзеўкі […]...

Вясновыя матывы Змыла сонца ўсюды снег іржавы, Рамантуюць вуды рыбакі. Як змяніўся горад, – разважаюць Першыя вясновыя шпакі. А начальства звоніць: “Слаба, […]...

ЛiСТАБОЙ I зноў лiстае восень лiсце i гасiць дождж рабiн кастры, А ля муроў, як i калiсьцi, Гуляюць рыжыя вятры. А […]...

Мова I няма раднейшага слова За прасцейшае гэта “мова”. Гэта слова гучыць у хаце, Дзе мая засталася мацi, Гэта слова гучыць […]...

Вільня Ажываюць крокі твае у цішы начной, І лятарня кідае сноп промняў залатах, і, здаецца, есць на зямлі толькі мы з […]...

Пасля ціхіх перастрэлак Пасля ціхіх перастрэлак I налётаў штурмавых На плацдармах абгарэлых Усё менш і менш жывых. Пад зямлёй сышліся цені Неданесеных штыкоў. […]...

Памяць “Памяць” Добры дзень мая старонка Нарадзіўся тут я, рос Тут гучалі песні звонка Тут смяяліся да слез Тут раслі мы, […]...

Вясновыя думкі Вясновае надвор’е – змянілася зімовым. У маім сэрдцы – зноўку зіма. Ні якія не ўзрушаць яго ўжо замовы, То, што […]...

Замкі Беларусі Так мала іх, cтарых муроў-ліцьвінаў… Іх забівае час, а болей здрада І забыццё – найгоршая прынада, – Яны ж стаяць […]...

Арабіна Я – Жанчына, я заўжды Жанчына. Будзе снег на холадзе звінець, Пацерак не скіне арабіна- Будзе і дрыжэць і чырванець. […]...

Айчыны нашай сцяг Радзiму мы абараняць У цяжкi час заỹжды гатовы. Мы ỹсе умеем ваяваць, Але пра мiр вядзем размову. Звычайны лёс, ваенны […]...

Няма ў сьвеце народа благога Няма ў сьвеце народа благога, Сколь вякоў ты на ім ня жыві, А ёсьць дрэннае слова такое; ,,Украдзь!,, ,,Адбяры!,, і,,Забі!,,. […]...

Веі замружу, і ўбачыцца вечар Веі замружу, і ўбачыцца вечар – Белая цэркаўка тоненькай свечкай. Гнёзды шпачыныя пад Палатой. Цені дубоў над халоднай вадой. А […]...

Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...

Гарнуся да Гарнуся да роднага слова нібы да бабулькі сівой. І хораша гэтак. Бадзёра знікае з душы непакой. І гоіцца боль патаемны, […]...

Як паклічуць – пайду! Як паклічуць – пайду! Пазавуць – абзавусь! З балацянак руду Грызьць пачну – меч скую! Так было – гэтак будзе, […]...

ЗАХОДЖУ Я Ў ХАТУ Заходжу я ў хату пад песню масніц, Дзе шыбы пабіты рукою шаленства… Запальваю свечкі з мінулых Грамніц, Каб босую памяць […]...

Маладосць–гэта цуд Маладосць-гэта цуд… Хтосьці з мудрых сказаў, Свайго поспеху зняўшы плады: Маладосць-гэта цуд, Які з часам бясследна праходзіць. Час чакаць не […]...

Круцяць вітрыны коламі Круцяць вітрыны коламі. Здымуць, надзенуць панчошку. Гарыць у чатыры колеры Шкляная дзявочая ножка. Слова знаёмае літасці Просіць, галосіць над крамай. […]...

Вішні Вішні Поўнач, сцюжа, вясновыя святы… Л. Геніюш Поўнач, сцюжа, вясновыя святы, Сны і слёзы па твары як соль. Вішні дома […]...

Прабач мяне, мой сябар Прабач мяне, мой сябар! За ліст, што не дайшоў За слова, што так доўга спала У цемры думак нязлічоных мной. […]...

У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...

Мова родная Ты – самы першы снег – цнатлівая. Крынічны звонкі смех – гуллівая. Асенняя туга – шчымлівая. Ты – хваля ў […]...

Францішак Багушэвіч Чутна ў родным краi Й па-за краем, На край свету чутна: Ад душы, Як само сумленне, Дудка грае, – Трубамi […]...

Катастрофа Недавымаўлена слова, недавымаўлены сказ, не далі зрабіць высновы. Зразумець і даць адказ. Замаўчалі. Без пытанняў. Бо пытанняў не было. Вочы […]...

Застаюцца песня і Радзіма Застаюцца песня і Радзіма. Можа ўсё мінаць, але яны Непадзельныя, не знікнуць з дымам Восені, кахання ці вясны. Толькі гэта […]...

Развітанне з вераснем Капіляры завужаны ціскам нябыту, захрасаюць і глухнуць там эрытрацыты, кроў cгушчаецца ў жылах заціхае патрошку, з-за чаго так здушыла, ядрыць […]...

БАЛАДА БРАНІСЛАВА ТАРАШКЕВІЧА (8.01.1892–29.11.1938) Слова да слова, як цэгла да цэглы– Так беларускі будуецца Дом. Колькі ў падмурак яго з нас палегла! Колькі […]...

Жанчынай Бог мяне ствары Жанчынай Бог мяне ствары, Жанчынай буду да сканання. Ён у душы маёй адкрыў : Пакуту, смагу да кахання. Як роза […]...

Родная мова Мова беларуская, У душы маёй жывёш, Гучаннем слоў прыгожых Мне сэнс жыцця нясёш. Цябе заўсёды крыўдзілі І мусілі забыць, Але […]...

Дазвольце ж узняцца Адпусціце. Дазвольце ж узняцца вышэй Душам родных і блізкіх. Не плачце. І ад гэтага будзе лягчэй, ні цяжэй. Толькі сумна […]...

Героям Фінал сапраўдны, невясёлы, Праўдзівы, як і мае быць: Загіне той, хто будзе кволы, Хто моцны – вечна будзе жыць. Не […]...

Беларусь мая, родная, мілая Беларусь мая, родная, мілая, Да цябе я заўсёды ляцеў Птушкай стомленай з выраю, Шляхам тым, што ідзе карацей. Не магу […]...

Дазвольце Дазвольце, панове, у век гэты новы Мне вашу увагу крыху затрымаць Дазвольце мне слова, адно толькi слова Дазвольце мне слова, […]...

Адгукнісь П. Н. С. Адгукнісь! Умомант бліснуць твае вочы І памкнуцца зрэнкі ўшыр, Адгукнуцца сэрца хоча, Ды язык нема маўчыць. Ад […]...

Зямны госць Пакуль жывы – не песці цела. Пакуль жывы – забудзь пра млосць. Пакуль душа не адляцела, – Успомні: на Зямлі […]...

Спеў маёй душы На шляху раптам прыпынюся У вясновых дзівос пару. Пра красу роднай Беларусі З-пад нябёсаў спяе жаўрук. Пеючы ў вышыні адрання, […]...

Ёсць такі народ – Ліцвіны Ад расейскай навукі імперскай Адыходзьце, браце, хутчэй. Нярускімі мордамі, кіруючая зверскімі, Яна шмат пажэрла людзей. Казалі яны, што іх злейшым […]...

Есць такі народ – Ліцвіны Ад расейскай навукі імперскай Адыходзьце, браце, хутчэй. Невядомымі мордамі кіруючая зверскімі, Яна шмат пажэрла людей. Казалі яны, што іх злейшым […]...