Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Пра Чалавека (Прысв. Генадзю)

Данное творение посвящено реальному человеку с огромной многострадальческой душой, который доживает свою жизнь в одиночестве,
а единственным его окружением являются люди, что снимают у него комнату. Добрейшему Человеку, с большой буквы “Ч”, знакомством с которым не перестаю гордиться.
Человек, который отказался от славы, денег ради души. Единственной радостью которого изначально была работа (директор Народного хора Беларуси) и семья, для которых он делал все, но в результате все же остался один…

Жывы, безнадзейна трымаючы веру,
Сталы Чалавек, затануўшы ў горы,
Адчуўшы душою людскія пакуты
З няшчасным жыццем, як салонае мора.

Тварыць, працаваць,
Ды забыцца ў шчасці,
Ці ў горы забыцца,
Ды слез не трымаць.

А хочацца – тую
Яшчэ раз убачыць,
Што сэрца парвала.
І проста абняць…

І што??? Уцякаць ад сваей адзіноты?
Ад праўды сваей кожны дзень уцякаць?
А хоча – кахання, увагі, пяшчоты,
А будзе – адзін гэты век дажываць..

І колькі гадоў ужо сына не бачыў.
Адзінага сына, што болей сказаць…
І што засталося – сядзіць ен і плача,
Пад рэквіем Моцарта цягне спяваць.

І скажа пра гэту мелодыю : “Казка,
І гора для гэтай няшчаснай зямлі.
Адкрые душу, і самотай уласнай
Абмые салонай слязой берагі…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Пра Чалавека (Прысв. Генадзю) - Міхась Бацян