Верш Арабіну абдзяўбалі невядомыя мне птахі
Арабіну абдзяўбалі невядомыя мне птахі,
шамацелі, нібы веер, справа ўся – адзін мамент,
чырвань плямамі па снезе не якімсьці шэрым прахам,
а жывыя цалкам плямы, не згарэлыя ўшчэнт.
Вельмі белая цяруха ляжа вечарам паласам
і двухколерныя птушкі перачэрцяць да крыжа
крыжыкамі лап рэальнасць пераходу фазы ў фазу –
нежывое для жывога, патрабуе як душа…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Шэры кот і снягіры А на сэрцы ў Планеты Спіць на печцы шэры кот, Не драпежны і сугрэты, Снягіроў глядзіць палёт. Птушкі толькі пунсавеюць, […]...
- З пазавялага шалвею З пазавялага шалвею, ды з бясконцасці дажджоў, восень, дзіва-варажэя, новы напляце пакроў. Павуцінне ў павуцінні – Як наплывы туманоў!.. Неба […]...
- Прэзент ПРЭЗЕНТ У жаночы дзень круты баран, Прэзэнтавау казе баян. Бо думау лобам цверда, – Каза валодае акордам. – І слых […]...
- Белы ўспамін Дрэвы лісце паскідалі, Адляцелі ў вырай птушкі, Дождж ліе без перапынку. Хутка снег на землю ляжа, І мароз скуе бранёю […]...
- Ліліт Не Ева – Ліліт была першай Жанчынай і жонкай Адама. Яна для каханага вершы І нават паэмы складала. А вечарам, […]...
- Шматкроп’е Ты… Я… Ранак… Цішыня… Гэта мары маёй хвіліны Цемра… Свет… Так.. Ці не… Гэта мне ўжо зусім няважна Губы Да […]...
- Успамінаў маіх кінастужкі Успамінаў маіх кінастужкі Не дакучыць ніколі круціць Вось з бярозы насенне, як птушкі Зноў над хатай ляціць і ляціць На […]...
- Акуляры Якое малое дзяўчо! Усім пасміхаецца… Яно верыць: людзі – толькі добрыя; зла не існуе; вакол – родныя, сябры… сонца, – […]...
- Паветраны Падымае крылы ў нябёсы, Быццам птушкі ляцяць ў вырай, Карабель срэбнавалосы – Лепшы сябар дзяўчынкі мілай. Ён не ведае перашкодаў, […]...
- Гародні …І будзе дзень – маўклівы, чорна-белы і сцішаны, а я – дзіцём прад таямніцай, немаўлём… І будзе так: па горадзе […]...
- БАЛАДА ВАЛЯНЦІНЫ КОЎТУН (6.04.1946-30.04.2011) На зломе вясновай маланкі Твая адляцела душа… І сонца ўзыйшло новым ранкам, І ўспырхнулі птушкі з крыжа, І ўсё, […]...
- Жыццё раба Воблака вось Зямля залатая. Птушкі ляцяць у вырай стрымглаў Я вось пачну рабіць сваю справу, якую ж не вельмі люблю. […]...
- Птушкі вечнасці Мае дзяды далёка ад мяне – У вырай птушкай адляцелі. Таго, магчыма, не хацелі. Ды час паклікаў да сябе. Варушыць […]...
- З табою ў сне Кладуся спаць, каб мы змаглі з табой убачыцца ў сне І быць у месцы тым, дзе ты належыш мне, а […]...
- Стары дуб Стары дуб над абрывам стаіць, Карані пазвісалі над пропасццю. І бурлівая рэчка шуміць, У падножжа яго велічнай постаці. І на […]...
- Аднастайнасць Быт – ён упарты, як бык, Ілбом у сцяну ўвапрэцца, – Глядзіш, і застыў, і абвык, I некуды болей падзецца. […]...
- Прапушчанага нам не навярстаць Прапушчанага нам не навярстаць, грымасы дня скупыя аднабока, не ляжа па перыметры вярста, адным канцом упертая ў аблокі. Калі ды […]...
- “Тытанік” О, як гвалтоўна мы яго згубілі, закінуўшы ў салёную пасцель… На чорным дне, ва ўсемагутным іле спіць самы грандыёзны карабель. […]...
- Я вельмі рад! Паляць лісце, паляць лісце! Белы дым ахутаў сад, Як калісці, у дзяцінстве, Гэтаму я вельмі рад! Крыга тоне – быць […]...
- Не шукай ты “Нашай нівы Не шукай ты “Нашай нівы” Там, дзе бойкі гандаль півам. Гэй, дзе ганяць нашу мову, Дзе вышукваюць “крамолу”- Не шукай […]...
- Жыццё за ўсё даражэй Месяц моўчкі плыве над зямлёю, Таямніча пяе асака. Зачарована ціхім спакоем Засынае памалу рака. Засынаюць палеткі і нівы, Ноч накрыла […]...
- Ідэнтыфікацыя хору Прэста, сіньёры, прэста, сі..прэс прастола. але жанчына ілюзія сэнса міру. музыка ў гэтым сэнсе ёсць самка гола. але не кожнага. […]...
- Як мог бы зразумець цярпеньне Як мог бы зразумець цярпеньне, Калі не стаў бы ля крыжа Хаця б на момант на імгненьне Зірнуць у вочы […]...
- Ляжа Слова не чорнай замовай Ляжа Слова не чорнай замовай І не змовай – каб багацець, Ды й, па сьпінах і па галовах, Да ўладных, […]...
- Вадохрышча … і нарадзіцца ад вады і Духа, і апрануцца цалкам у Хрыста… Над хваляй лёсу, што прагоркла скрухай, непатапляльна як […]...
- Апазіцыйнае крэда З якой ты ні кіруй пазіцыі, без Бога ў сэрцы пустата. Каб быць да цемры ў апазіцыі, я выбраў воінства […]...
- Просты вершы Ціхім зімовым вечарам Добра ўхаць сядзець, У крэсле ля каміна На агонь глядзець! Побач скачуць дзеці, Жонка штось бурчыць, На […]...
- БАЛАДА ВАСІЛЯ ЦЯПІНСКАГА (1530-я-1599 або 1600) Евангелле на мове роднай у руках Трымаеш, як цагліну, што ў падмурак ляжа Айчыны Храма, што не […]...
- Бывае ноччу жызнь замрэ Бывае ноччу жызнь замрэ калодзеж апусцее, замолкнуць птушкі над ракой, у сэрцы цемна стане На раніцу прачнецца ўсе і птушкі […]...
- Родная старонка Люблю я родную старонку Тыя мясціны дзе я жыў Дзе лес і поле бачыў зранку Мальцом у бярозкі я хадзіў […]...
- Спадары! Не чапайце паэтаў Спадары! Не чапайце паэтаў! Не вяртайце ў рэальнасць знянацку! Рыфмаплёцтва – не сродак, не мэта, А як дзіцятку – любая […]...
- Родная душа За цяжкасцю свайго крыжа, Бывае, не прыкмеціш, Што недзе родная душа Жыве на белым свеце. Яна адкрыта назаўжды І шчырасці, […]...
- БЕЛЫ КАРАГОД Пабач, якая сёння завіруха за акном! Мяце і сыпле, як ніколі ў гэтым годзе. Зачаравала вёску зноў цудоўным сном і […]...
- ПАХ БЭЗУ ПАХ БЭЗУ Мроіцца бэзам, Юным каханьнем, Маем халодным, Цёплым спатканьнем, Вечарам зорным, Сьпешнай сьцяжынай, Месяцам поўным, Сьціплай дзяўчынай, Ласкай сустрэчы… […]...
- ВЕЧАР У ІСПАНІІ ВЕЧАР У ІСПАНІІ Ціхі вечар. Вокны на даліну. Замак асвятленнямі палаў. Граў напітак у фужэры вінным. Цень прыслугі ўдзячнай ля […]...
- Як быццам выціраюць памяць сны Як быццам выціраюць памяць сны. І ранак пачынаецца аднова. Сапраўднае жыццё цяпер бяжыць. А сон – для адпачынку тут аснова. […]...
- Мой крыж Ніколі картаю нябітай Не звабяць Лондан і Парыж. Мне дома ўладнаю планідай Наканавана несці крыж. Ішоў заўсёды напрасткі, Ва ўсякі […]...
- Зімовыя кветкі Над зямлёю зімовы вечар, Нібы птушкі вялізны цень, І я крочу падняўшы плечы, Вельмі стомленая за дзень. Не чакае ніхто […]...
- Здаецца, нейкі розум маю Здаецца, нейкі розум маю, Але чамусьці дзень за днём Усё адчайней урастаю Ў палеткі Нэта каранём. Як муха ў ліпкай […]...
- Карабель Павольна, павольна, На месцы нібыта, Стаіць нерухома На краю блакіта Марскі карабель, Што плыве ў далячынь, Куды яго вабіць Бясконцая […]...