Верш Акуляры

Ещё вершы:

1. Аднойчы да чалавека прыйшло свята Аднойчы да чалавека прыйшло свята… Неспадзяванае, як першы снег, Шчаслівае, як адчуванне палёту, Урачыстае, як зыход сонца, Прыйшло да чалавека […]...
2. Бясконцыя мары Ты пачынаеш хвалявацца, Кідаеш свой любимы шлях. Не вер сабе ты павінен трымацца, Каб пасля не кінуцца ў жах. Табе […]...
3. О, як шкада сябе бывае О, як шкада сябе бывае, Шкада, шкада, шкада, шкада, Што раптам ты ўсіх забываеш, І над усім – твая бяда. […]...
4. Зялёнае мора Нябёсы плакалі спаленай шчаснасцю. Хісталіся на вятры вагі прасторы. А мы стваралі ружовыя акуляры марнасці. І назіралі праз іх на […]...
5. Якое шчасце Якое шчасце – Жыць на белым свеце, Піць водар траў і цішыню бароў, Твар падстаўляць пад чабаровы вецер I мець […]...
6. Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...
7. Што мне зрабіць? Што мне зрабіць, каб Ты жыла? Якія вытрываць пакуты? Баліць і курчыцца душа, і хоча жыць і быць пачутай. Але […]...
8. Шукаю пазітыў у жыцціі я Шкада, Не маю што Цярпення болей Чакаць я на Канапе седзючы Сабе… ЛюдзЯм усім годным… Лепшай долі! На беларускай мове […]...
9. Асновы Пагублены мэты, забыты ідэі, усе ў расколінах векавыя асновы. Ў пытанне узнята, было што адказам. Адказам тут стала ўжо нешта […]...
10. Калісьці я здымаў Калісьці я здымаў на дваіх з прыяцелем аднапакаёвую кватэру па вуліцы Кузьмы Чорнага. У кватэры былі брудныя жоўтыя шпалеры. Я […]...
11. Баяцца Людзі баяліся гэтага, думалі аб гэтым кожны дзень… Думалі і баяліся. У кожнага былі свае жахі; кожны аб нечым думаў… […]...
12. Што мысліцца чалавеку Што мысліцца чалавеку Краіны яго пасярод Ён думкай ляціць далёка На захад ці на ўсход Шчомысліца – мяне знову Цягнік […]...
13. Дзіўная (музыка “Странная женщина”) Дзе ж мне, і што знайсці… Чым табе дагадзіць… Неруш ва мне сядзіць, Ды вось і ён ня спіць. Як […]...
14. Беларускі прадцеча Да 130-годдзя з Дня Народзінаў Янкі Купалы …і ахрышчаным тваёй рукой – прадцечы – ў хвалях роднай мовы пакаленням вера […]...
15. Мамчын клопат Варона вывела вясною вараня. Малое падрасло, з гнязда зляцела I каркнула нясмела. “Дзіцятка! Салаўю раўня!” – Ад шчасця аж прысела […]...
16. … так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...
17. Меж небам з выкапнем Блакітнае неба, і бруд на зямлі. Ня ўсё адгарнулі з яе ручайкі. Ня ўсё расплылося па іншым краям, ніжэй па […]...
18. У шлях апошні У шлях апошні, ў лёгкіх санках, Пасля развагі, а не здуру, Дзядуля цягне “нечытанку”, Каб здаць яе ў макулатуру. У […]...
19. Падман Усё падман… Суцэльная хлусьня… Падман хаваўся ў кожным нашым слове, У адносінах, ва ўсмешках, у вачах, У сэрцах, ў нашых […]...
20. БАХ Па тэлевізары аднойчы ішоў звычайны рэпартаж аб долі горкай, у няволі. Каго? Не помню зараз я. Было шкада. Туга аб […]...
21. Я расшпилю каунер кашули цесны Я расшпілю каўнер кашулі цесны… Прабіўшыся праз ледзяныя сны, Ачуецца ад сну сяло нарэшце, І людзі, што дажылі да вясны. […]...
22. Шматкроп’е Ты… Я… Ранак… Цішыня… Гэта мары маёй хвіліны Цемра… Свет… Так.. Ці не… Гэта мне ўжо зусім няважна Губы Да […]...
23. Сцежкі (урывак) Халодны яр, а на азёрах веі, ў зыбучай шэрані заснулі хутары. А там снягі, і ў снегавых завеях дадолу хіляцца […]...
24. Спектр Зялёнай раніцай на зжоўклы горад выпаў фіялетава-сіні снег. Чырвонае сонца ўспыхнула порахам і ўпала на ружовыя далоні стрэх. У блакітнай […]...
25. Бег жыцця Нястрымана бягуць гады, Наша жыццё імкліва ўцякае. Яго нам ўсім патрэбна так пражыць, Каб потым нам шкада яго не стала. […]...
26. Мінскія будні Захварэла на грып, ці табою, Ці, наогул, і то, і другое. Думкі скачуць, як блошкі ў сабакі – Не шкада […]...
27. Янка Купала Чуў я аднойчы размову Быццам у народзе пяецца Родная, хатняя мова – Мовай Купалы завецца. Слова, бліскучая слова, Як вызначала […]...
28. Доўгачаканы снегапад (пераклад) Крупінкамі солі платы атуліўшы на трэць, Спытала зіма: “Ці з’ямо праславуты наш пуд?!” Якое ж усё-такі шчасце – стаяць і […]...
29. Успенне Кружляюць жоравы, туга чырвоным лістам на дні ружовыя зляцела. Строма стыне выспа, і вір пражорлівы глядзіць задзірыста на цела, шлючы […]...
30. I сёння ў памяці не згасла I сёння ў памяці не згасла, Забыцца не магу аб тым, Як сын спытаў: – Не любіш масла? – Не, […]...
31. Зменіцца ранак Зменіцца ранак калісьці аднойчы, Сонца не ўзыдзе над нашай зямлей. І назаўседы заплюшчацца вочы, Згіне жыцце, што завецца гульней. Сэрца, […]...
32. Надыходзiць гэта хьвiлiна Надыходзiць гэта хьвiлiна, Незабыўны момант у жыцьцi. I чароўная гэта гадзiна, Назаўсёды яе зберажы. Вось 17 табе дарагая, Ты вялiкая […]...
33. Я памятаю кожны твой абрыс Я памятаю кожны твой абрыс, Імгненны позірк, шчырае прызнанне, Упругі стан – нібыта кіпарыс, У тваіх вачах – маіх адлюстраванне. […]...
34. Свет кахання адкрыты для ўсіх Свет кахання адкрыты для ўсіх. Увайшоўшы, забудзеш пра выйсце. Вось і я тут для росквіту сіл Назаўсёды застаўся калісьці. А […]...
35. Санэт. А хочаш – заставайся назаўсёды А хочаш – заставайся назаўсёды! Як цёплы пыл, як мягкі хлеб, як свет. Так можа быць задумлена прыродай, Як светлы […]...
36. З табою ў сне Кладуся спаць, каб мы змаглі з табой убачыцца ў сне І быць у месцы тым, дзе ты належыш мне, а […]...
37. …Страмніны нябёсных блакітаў Страмніны нябёсных блакітаў, Празрыстаць паветраных сноў. На чоўне з даўніны спавітым, Пугач заблукаў між багоў. Як водарыць кветкамі сонца! Як […]...
38. Маё сэрца Ты – гаспадар мой. Я – слуга табе. Твае загады ведаю без слова. I ты ўзаемна гэтак служыш мне: Аддана, […]...
39. Зялёны парасон Зачыняеш зялёны парасон І ўзнімаеш галаву да сонца… Ты ўжо ведаеш, што слёзы неба Высыхаюць на шчаслівым твары. Закрываеш блакітныя […]...
40. Простае шчасце людское Простае шчасце людское, Так неабходна для нас. Каб за вокнамi сонца блiшчала, Ды белы бусел ляцеу каля нас. Гэтае шчасце, […]...