Верш Праўды празрыстасць

Ещё вершы:

1. Толькі шклянка ўначы задрыжыць на стале Толькі шклянка ўначы задрыжыць на стале, Толькі грукат ад колаў прарве цішыню– Гэта дзіўны цягнік. што імчыцца ў імгле, Аддае […]...
2. Сляза Цячэ сляза. Яна – як люстра: Я бачу ў ёй свае грахі. А навакол – мае ўспаміны Растуць, як вербы […]...
3. Залатое зярнятка праўды ЗАЛАТОЕ ЗЯРНЯТКА ПРАЎДЫ (філасофская казка) Пралог Знікаюць народы з аблічча зямнога, Як ранкам пад промнямі сонца раса, Як снег на […]...
4. Бліскучы анёл Адзінокі анёл цёмная ночы Ці зможаш крылом заплюшчыць вочы, Ці зможаш сваю мару збярэч, Цёмную думку выпусціць прэч. Ці зможаш […]...
5. Паэма да святога іаана Кармянскага. 6. Агародня Тут, паводле сведчанняў мясцовых жыхароў, спраўдзіўшы прадказанне св. прав. Іаана Кармянскага, у Свята-Нікольскі храм на Божую Літургію з’явілася Сама Найсвяцейшая […]...
6. Белы конь На дарозе маёй конь, белы, Падабраўся да яго я, смела. Майго дзяцінства гэты конь, успамінаў, Такім цудоўным чынам, паўстаў прычынай. […]...
7. Заснуць ад водару магнолій Заснуць ад водару магнолій На фоне квецені садоў І больш не аднавіць ніколі Стракатасць маладых гадоў. Не смерці прагнучы, а […]...
8. Навобмацак да праўды ідучы Навобмацак да праўды ідучы, Блукаю я сярод праклятых соснаў. Святлом зіхоткім вабіць далячынь, Звіняць цудоўна залатыя росы, Гладзь возера празрыстая, […]...
9. ГАЛОЎНЫЯ ПРАЎДЫ ЖЫЦЦЯ – На чым стаіць усё? – На зямлі! На добра ўспаханай раллі, На камяністай, на лясной, На беднай, але на […]...
10. Жодзінскі асілак Жодзінскі асілак Асілак жодзінскі – БелАЗ, Ты – зубр сярод машын, Бы радзівілаўскі палац, Дарос да аблачын. Ты – роднай […]...
11. Вось і новы закончыўся год Вось і новы закончыўся год Перапалкай тваіх дэпутатаў I тваёй перапалкай, народ, У бясконцых, бясплодных дэбатах. Колькі злосці і колькі […]...
12. БЛЮЗ, ЯКі ТЫ ПОМНіШ На Брайтане спявае саксафон, Знаёмы блюз, мясцовы каларыт. А гукі б’юць, як кроплі ў парасон, Каля кавярні, на вуглу 4-ой […]...
13. Беларусь чаму ты спіш?! Беларусь чаму ты спіш? І не цяжка жыць у страху? Доўга цягнеш цяжкі крыж, Поўны болем, кроўю, жахам. Скінь прыгнёту […]...
14. Пакінутая Колькі болю ў жыцці, колькі жалю, Колькі скрухі кладзецца на снег. Ты забыўся ўжо сваю Галю, Яе вочы, гаворку і […]...
15. Ты не спіш. І гэта вельмі добра Ты не спіш. І гэта вельмі добра. Бо не сплю пакуль яшчэ і я. У акенца свеціць месяц-поўня І глядзіцца […]...
16. Тайна Двое стаялі ля вышняй брамы, насустрач Анёл ім выйшаў: “Вы хто?” – “Мы шукаем праўды, але не зямной, а вышняй.” […]...
17. Шэсьць Гадоў Шэсьць гадоў гром грамыхаў. Шэсьць гадоў сьмярдзела сьмерцю. Шэсьць гадоў хтось пратрываў, Хтосьці трапіў ў чэргу першу. Шэсьць гадоў чакала […]...
18. Узаемнасць Яна ўзаемнасць мне дала ў пазыку, Яна не мне ўзаемнасць абяцала, Яна не мне ўзаемнасць аддавала – Так, проста, без […]...
19. Твае косы пахнуць летам Твае косы пахнуць летам… Чыстым водарам нябёс. Пахнуць нівай, ліпы кветам, Лісцем маладых бяроз… Тваеі рукі хлебам пахнуць… Соладам чарніцы […]...
20. Настаўніку Стаяць ля маладых гадоў, Ля чалавечага дзяцінства – Вялікі гонар, светлы доўг Настаўніцтва і мацярынства. Спачатку ў сэрцах прабудзі Цягу […]...
21. МЯСТЭЧКА КРЭВА. А ХТО ГЭТА ЯШЧЭ ПОМНіЦЬ? (З удзячнасцю Пятру Васільевічу Карнею) Пытаецца гаўптман у чорным сядога равіна: “Ты, чуешь анёлы запелі, старая скаціна? А мукі пархаты твае магу трохі аблегчыць, Скажы […]...
22. Рады вітаць вас Гэтую тайну я захаваю, каго палымяна і палка кахаю пачуццем чыстым, моцным, узнёслым на раздарожжы нашае лёсаў. Вось вам налева, […]...
23. БАЛАДА УЛАДЗІМІРА ДУБОЎКІ (15.07.1900-20.03.1976) Дваццаць сем гадоў, як груганоў, Чорна прашумелі праз душу. Словы на паперы, нібы кроў, Бы трава вясной пасля дажджу […]...
24. Сто гадоў ты прагнуў гэтай стрэчы Сто гадоў ты прагнуў гэтай стрэчы, Сто гадоў чакаў ты гэтых воч, Знаючы, што прыйдзе гэты вечар, Верачы, што будзе […]...
25. Душа мая! Адкінь заслону сну Душа мая! Адкінь заслону сну, Пралескаю збудзіся напрадвесні – І за праўдзівасць І празрыстасць песні – Удзячная, Благаславі Вясну!...
26. Завушнiцы О, колькі раз прасіў я Назначыць мне спатканне; О, колькі раз хацеў я Прызнацца ёй у каханні! Ды ўсё перашкаджалі, […]...
27. Жывыя сьведкі застаюцца Жывыя сьведкі застаюцца… Праносяць праз гады Каштоўных скарбаў рэчы Усё, што зьбераглі дзяды. Архівы, дакумэнты, кнігі – Іх лёс у […]...
28. Ноч снегавеем ахутае душу Ноч снегавеем ахутае душу, Ноч напаткае сэрца між зорак… З ёё адною між стылых калюжын Крочым у свеце без здрады […]...
29. ЛАЎКА Дзіва лясное, колькі ты цешылась Коўзаннем роднай табе дзетвары? Стому габлялі тыя, хто спешылісь, Ты найгалоўная ў гэтым двары. Слухала […]...
30. Тым, каго няма Няма ўжо тых, хто першымі ішлі наперад. Тых, хто народ уздымаў ад самых каранеў. Але ў сэрцы засталася вера, Што […]...
31. Калі спявае птушка, я маy~чу Калі спявае птушка, я маy~чу… Калі спявае “зорка”, я гняy~люся і нікуды ад глебы не лячу, зусім без летуцення застаюся. […]...
32. НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...
33. Ты мне вясною прыснілася Летняя ночка купальная Яснай растаяла знічкаю. Падаюць зоры світальныя Ў чыстыя воды крынічныя. Ой ты, дзяўчыначка мілая, Як жа ты […]...
34. Мая сьляза Мая сьляза. Няма жальбы з нязваннае сьлязы, Няма жуды, калі ідуць гады, Маё нязбыўнае! Ты спраўдзілась тады, Калі я быў […]...
35. Уратавалі Моўчкі глядзець у вакно. радавацца цёпламу імбірнаму чаю. назіраць, як за шклом кіно закручвае сцэнарый любові да адчаю. а я […]...
36. Ты скажы мне, зязюля Напілася зязюля сцюдзёнай расы I хацела ляцець да сябе у лясы, Толькі я папрасіў: “Не ляці, пачакай, Сумна мне, закувай”. […]...
37. Наш лёс Лёс у дзядоў не быў салодкі, Бяда да косці церла плечы. Яны дарма не дралі глоткі, Казалі словы ў грознай […]...
38. Сустрэнемся мы Цемная ноч ахінула зямлю, Зоркі на небе яскрава ззяюць, Толькі цябе аднаго я люблю, Ціха шапчу небакраю… Колькі з табой […]...
39. Жыццёвае Нялёгка праз жыццё прайсці, Убок пагрозы ўсе адвесці. Жар-птушку ўсё-такі знайсці, І крыж да мэты свой данесці. У доўг ніколі […]...
40. – Што ж ты, радасць, такою зрабілася? – Што ж ты, радасць, такою зрабілася? Не забавіш, не ўвесяліш? – Хм, сама на мяне і забылася: Смутна ходзіш, […]...