Верш А ўсё ж вінаваты і я
А ўсё ж вінаваты і я:
Суладдзе ў прыродзе парушана.
Паменшала птушак сям’я,
I рыба бяздумна патручана.
Няма чым віну апраўдаць,
Сумленне маё зацярушана:
Баяўся адкрыта крычаць,
А толькі даводзіў нязмушана.
I я вінаваты у тым:
Без толку балотца асушана.
Напэўна, і ў слове маім
Трывога гучала прыглушана.
Што сосны трывожна шумяць,
Што ў лузе без кнігавак ціха,
Патрэбна было закрычаць,
А я, нібы пташачка, ціўкаў.
(2 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Ты не пытай мяне хто вінаваты Ты не пытай мяне хто вінаваты Ў тваіх няшчасцях і кумірах, Хай досвед твой так жудасна багаты, Хай чорт табе […]...
- No problem Я з табою спаткаюся зноўку, Як было ўжо не раз і не два. Толькі мала з сустрэчы той толку: Не […]...
- УЛЕТКУ Разгараецца лета… Гудзе… Палымнее.. Колькі красак у лузе!.. Спыніся… Счакай… Хараство найсвятое, што песціць і грэе, Ты ласкава і ціха […]...
- Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...
- Трэба нам думаць многа Трэба нам думаць многа не пра сябе – пра другіх, каб не вісела трывога над шчасцем людзей дарагіх. Трэба спакой […]...
- Над Белаю Руссю Над Белаю Руссю – белы снег, Нібыта чыстае сумленне, Нібыта светлае збавенне За самы патаемны грэх. На досвітку запахне снег […]...
- А што сэрца? Каму яно патрэбна А што сэрца? Каму яно патрэбна, Калі ўсе глядзяць толькі на цела? Калі вочы палаюць дзіўным срэблам, Але ім ўсё […]...
- Лівень Чуваць на лузе гром бясконца. За хмары раптам знікла сонца, Мацнейшы вецер тут жа стаў – Да долу гнуў галовы […]...
- Прысвячаю Маладзёжнай Прысвячаю Маладзёжнай У дзяцінстве маім За бацькоўскаю хатай і садам Вабіў кветкавы луг З шаўкавістай зялёнай травой. Скрозь празрысты лядок […]...
- Прызнанне Ў душы адказнасць і трывога Баюся лёс свой не пазнаць : Сярод шляхоў знайсці Дарогу І ўбок з яе не […]...
- Было так радасна і хораша! Было так радасна і хораша! Ты, як агонь, ахапляла горача. Было так дзіўна і цікава! Ты, як вада, мяне абцякала. […]...
- Як утаймуеш горкае ўздыханне Як вясна прышла ў гаі, Разбудзіла ручаі І паклікала ізноў Птушак з выраю дамоў. Прыляцелі жаўрукі, І зязюлі, і шпакі, […]...
- Азёры За полем, за пожнямi, борам Сiнеюць абшары азераў. Так хочацца iм пакланiцца Сцюдзенай вадзiцы напiцца. У iх акунуцца i ў […]...
- Зiмовы дождж Дождж у студзені – нібы насмешка зімовай пары. Ён звісае з галінак, струменіцца ўздоўж па кары. Размывае слязьмі ля абочыны […]...
- Сярод людзей – як у лузе паміж траў Сярод людзей – як у лузе паміж траў – Ёсць розныя па колеру і звону: І гучныя, і ціхія да […]...
- Ноччу я чую – крокам таропкім Ноччу я чую – крокам таропкім Блукаюць у темпы далекія продкі.. Сьцежак шукаюць, голасна клічуть… Што ім патрэбна у маей […]...
- Луг нагрэты пад вечар ачах Луг нагрэты пад вечар ачах, I прыціхла рака Бяроза. Нешта позна няма драча, Мо прыстаў у даўгой дарозе. Ён здалёку […]...
- Што ня так? Чушка з’ела парасятаў – Лукашэнка вінаваты. Наша Таня гучна плача – Тут Рыгорыч, не іначай. Зайку кінуў гаспадар – Побач […]...
- Вертыкаль жыцця (Другая назва са слоў па вертыкалі) Чаканне здалося нялёгкаю доляй, Чаканне таго, што было ў жыцці. Чаканне людзей са зломленай воляй, Чаканне было, але трэба ісці. […]...
- Змены Штосьці павінна змяніцца, Але не ведаю як. З гэтым нельга мірыцца, Нельга мірыцца ніяк. Штосьці патрэбна рушыць І будаваць наноў: […]...
- Адзін штуршок – і ўжо трывога Адзін штуршок – і ўжо трывога Сціскае сэрца ў камяк. I ўжо бягу я на дарогу З таемнай думкай: што […]...
- Гусак і Свіння Зусім абрыдла Гусаку Наранку тупаць на раку, Пялёскацца дзень цэлы, А ўвечары дамоў Ад рэчкі тупаць зноў. Ды й Гуска […]...
- На высокім беразе ракі Ля Немана, на беразе пясчаным, Незнарок, напэўна, тут абраным Стаяць звычайныя каталіцкія крыжы І летаюць вакол іх хуткія стрыжы. Адпачываюць […]...
- Яно Зранку, днём, сярод начы, Нязвана і свавольна, Яно нясе ў далячынь, Вандроўнікам і госцем. Пад крылом здані незямной, За далягляд […]...
- Хвоі шумяць Хвоі шумяць вершалінамі звонку. Ціха сухая ігліца злятае. Дзяцел дзяўбе сухастоіну звонка – Хату будуе ці корму шукае? Ціха пад […]...
- Пакацілася лета Пакацілася лета Цераз поле і лог. Пакацілася лета Без усякіх дарог. I, напэўна, чакала Ад яго сінява – Журавоў выпускала […]...
- Ля ракі ў лесе так ціха Ля ракі ў лесе так ціха, І зязюля лічыць нам гады… Рака шэпча ціхім уздыхам… Воблачкі ўздымае – вільгаці клубы. […]...
- Вуснаў цёплых рух прыемны Вуснаў цёплых рух прыемны Ціха шэпча мне: “Павер…” Ды, напэўна, недарэмна Адбылося ўсё ў чацвер. Я адзіны з тых маўклівых […]...
- Паляванне на ведзьмаў – вясёлы занятак Паляваньне на ведзьмаў – вясёлы занятак. Мерзлы бруд б’е фантанамі з-пад капытоў. Хто на сьвет нарадзіўся – ужо вінаваты. Вінаваты […]...
- Ты ўцякла ў мае сны Ты ўцякла ў мае сны, а імя – засталося, каб, адрынуты, сэрцам не згас без пары я. Сярод іншых пяшчотных […]...
- Ціха розум пакутаваў Ціха розум пакутаваў, Сумняваўся ў сне. І трывога паскуда, Пралезла ў мяне. Быццам цуда не будзе, Ды як, тады жыць? […]...
- Я не ў крыўдзе Я не ў крыўдзе Дзякуй, дружа незнаёмы За тваю ацэнку-“дрэнна”. Твой прыём даўно вядомы, Бо чытаецца імгненна. А калі б […]...
- Заспаная раніца мжыстая Заспаная раніца мжыстая, На фарбы і гукі скупая. Нібыта сцяжынаю мшыстаю, Прыціхлай зямлёю ступаеш. I вёдры прыглушана бразгаюць Каля адсырэлае […]...
- Куды падзеўся апетыт? Бядуе бабуля: Што стала з унукам? Ў задуме дзядуля Цярэбіць за вухам. Прапаў апетыт У Алеські малога, – Ад раніцы […]...
- Павесялелі ўсе разлогі Павесялелі ўсе разлогі, Снягі праменнямі зняло. Павысыхалыя дарогі Завуць удалеч, за сяло. Пакіну стол, аловак, сшытак, Вазьму кіёчак – і […]...
- Глыбокая восень Дрэвы ў змроку за Сожам – Вываратнямі-карчамі. Усю ноч каля іх трывожна Птахі начныя крычалі. Пад навіссю хмар азызлых У […]...
- Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...
- За апошняй гутаркай Біты час Хвілін аскепкі! Я збіраў Даволі доўга Вось… Пабілася карціна Ты сышла Мая палова… Усё сур’ёзна Безнадзейна! Паступова Немагчыма… […]...
- Два полі Было ў салдата два полі, поле, дзе кветкі ірваў, бегаў з сябрамі на волі, і поле, дзе ён ваяваў. Ціха […]...
- Была узрушанасць парыва Была узрушанасць парыва, была даверлівасць цяпла… Любві магчымасць апаліла, магчымасць шчасця апякла. Гарэў, як пацалунак лёсу, на нашых вуснах той […]...