Верш Не па-брацку жывём
Не па-брацку жывём…
Па-дурацку!
Душы зайздрасцю сквапнай калечым.
Мы – не людзі! Мы – робаты! Цацкі!
Дзеці гінуць ад смерці вар’яцкай,
А мы ў вершах – аб іншым шчабечам.
Намі нехта нястомна кіруе.
Ён – нябачны, нячутны,
Страшэнны!
Ён нас песціць і жорстка муштруе,
I, напэўна, яго не хвалюе,
Што ў нас – сэрцы і душы. I гены…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Кіруе злосць на свеце белым Кіруе злосць на свеце белым. Кіруе намі, як сляпымі… І ў сэрцы шчыра набалелым Ідуць дажджы слязьмі гаркімі. А нам […]...
- Ведаем, жывём занадта мала Ведаем, жывём занадта мала, Каб на прыканцы не шкадаваць, Што не ўсё, чым доля нас вітала, З годнасцю мы ўмелі […]...
- А, татачка, скажы дзе мы жывем? – А, татачка, скажы дзе мы жывем? – У Беларусі, родненькай старонцы. – А татачка скажы, хто нас заб’е? – […]...
- Вечар асенні, вечар маўклівы Вечар асенні, вечар маўклівы Песціць, цалуе, песціць каліны. Песня зблудзіла, песня у гаі, Зоры ж у высі, зоры мігаюць. Срэбрам […]...
- Пойдзем, пойдзем Млечным Шляхам Пойдзем, пойдзем Млечным Шляхам, Там спакой і цішыня. Паляцяць за намі птахі, Наша лепшая радня. Паляцяць за намі дрэвы, Нашы […]...
- Мы жывём, як гарох пры дарозе Мы жывём, як гарох пры дарозе Хто нi йдзе – той вазьме i скубне Гэту прымаўку ў нашам народзе Расказала […]...
- Мы ёсць пакуль мы жывём Мы ёсць пакуль мы жывём, Пакуль свеціць у далячынь нам сонца. А потым…потым мы памром, Там не будзе сонца… Гэта […]...
- Зямля, дзе мы жывем Колерам зялёна-квітным, Як абрусам аксамітным, Луг, палі, лясныя скроні, Паўстаюць, як на далоні. Лес ў птушыных галасах, Ўсё, нібыта ў […]...
- Жывём часінаю такою Жывём часінаю такою, Што ўвысь нязменна нас вядзе. Не адчуваем мы спакою Алі хвіліначкі нідзе. Няхай суцішна на світанні – […]...
- Мы жывём на бацькоўскай зямлі Мы жывем на бацькоўскай зямлі І не клянчым ні ў кога хлеба. Хто, адкуль вы б да нас не прыйшлі […]...
- Блакіт, прастор Блакіт, прастор. Ірвуся ўдалеч, Хутчэй адчуць Свабоды гук. Лячу наперад З усёй навалай, У сэруы толькі Моцны стук. Міная вёскі, […]...
- Смерць акцёра Ён паміраў. У кадры. Сапраўды. Не адлюстроўваў Смерць – Канаў рэальна. І разам з ёй Прымаў І знак бяды Ў […]...
- І калі ночка крадзецца ціха І калі ночка крадзецца ціха, І калі цёмна ўсё навакол, То кожны ўспомніць свае ліха, Свой жах і цемень былых […]...
- Па Беларусі мы вандравалі Па Беларусі мы вандравалі Вез нас нястомна конік рабы Свіцязя хвалі нас ўсхвалявалі Закалыхалі ноччу дубы Ў гэта люстэрка у […]...
- Абраў нас Колькі жыву – сам сабе разважаю: Дзеля нечага ж я на свеце з’явіўся, Кудысьці іду і парады шукаю. А можа […]...
- 1863 Прачынайся! Браток Беларус! зноў Радзіма зняслаўлена, ў кратах, зноў Хрыста прыбіваюць на крыж, чорны страх пасяліўся ў хатах! Мы па […]...
- У тумане Нехта нябачны У шэрым тумане Ціха гукаць мяне Вечарам стане Голасам, поўным Пяшчоты і болю. – Хто ты? – спытаю. […]...
- У з’яднанай сям’і Стынуць у полі слупы, Дрэмле аціхлая просінь. Нехта – у лес па грыбы, Я ж у яго – па восень. […]...
- ДОН-КІХОТ ДОН-КІХОТ У Дульсінэі бровы, што нябесныя вясёлкі, І сонцамі двумя пылаюць ярка вочы, Жанчына з радавой, касьцільскай вёскі, Кіруе спрытна […]...
- Свабода з вытокаў Улада не можа навесці парадак… Анархія? Дык гэта так людзям страшна… Бывае, Што схопяць так дужа за карак, Вось гэта, […]...
- Я баюся пачуць у адказ Я баюся пачуць у адказ: Мне, прабачце, цяпер не да вас. Збочу ў травы – такой бяды. Недзе ў вёсцы […]...
- Нехта гукае Марна гушчар Цераблю непралазны, Выйсця ў святло шукаю, Чую ў сябе За спіною выразна – Нехта гукае… Хмары аблогам, Сячэ […]...
- Цвярозым быць – навошта жыць?! “Цвярозым быць – Навошта жыць?!”, – І нехта зноў жыццё камячыць, Пачаўшы піць, Ды гэтак піць, Што свету белага не […]...
- На якіх бы “языцех” размовы На якіх бы “языцах” размовы Пры сустрэчы сябры ні вялi, Мне мiлей беларуская мова – Дзіўны скарб маёй роднай зямлi. […]...
- Люты, супраціў, воля, краіна Даруй нам Люты гэты супраціў, сыходзь па волі ды пакінь краіну. Бо набліжаецца страшэнны час – паціху рыеш сам сабе […]...
- А ведаеш, што ты – мая атрута? А ведаеш, што ты – мая атрута? На густ прыемная, прыемная ва ўсім. Тваё імя паўсюдна не славута, Але яно […]...
- Першаму снегу Заўсёды першы белы снег, І так было ад веку, Нібы здымае нейкі грэх Любому чалавеку. І лёгка на душы тады, […]...
- Чаромха Чаму ў цвіцення час кароткі заўжды мяне хвалюе штосьці? І для мяне твой пах – салодкі, як успамін аб маладосці. […]...
- He дапамог бядзе анёл He дапамог бядзе анёл, Калі ўпаў на грэшны дол Гарачым снегам попел. I мы змывалі горкі пыл I пракліналі небасхіл […]...
- Я келіх уздымаю Я келіх уздымаю з адбіткамі першага Сонца! Уздымаю і п’ю за тваіх, о Краіна, сыноў, што сёння ня з намі, […]...
- Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...
- No problem Я з табою спаткаюся зноўку, Як было ўжо не раз і не два. Толькі мала з сустрэчы той толку: Не […]...
- Пажаданне дзядоў Ты пажаданне прымі ў сваё сэрца ад нас Табе жадаем каб свет у вачох не згас Каб Рода Дух абудзіўся […]...
- Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
- На смерць Сцяпана Булата На снезе першым першыя сляды, Нібы жыццё нанова нехта піша. Чарнее сад, звініць празрыста ціша, I ў сэрцы ўжо амаль […]...
- Прабачай, мая радзiма Прабачай, мая радзiма Прабачай, што еду я Ты прытулак мой адзiны Зорка ясная мая Ты зязюляй неўмiручай Ў маiм сэрцы […]...
- Зялёны парасон Зачыняеш зялёны парасон І ўзнімаеш галаву да сонца… Ты ўжо ведаеш, што слёзы неба Высыхаюць на шчаслівым твары. Закрываеш блакітныя […]...
- НЯБЕСНЫ КЛАВІР Радок к радку, да знаку знак, імгненне і мелодыя пpачнецца. Жывым і чыстым напаўняя сэрцы, У добрых, як ніколі, нашых […]...
- Лета Сцюжа, завея, на сэрцы холад. Нема душа пяе пра злосць. Нехта чорнай рукою пиша, Штосьци лета у нас не збылось. […]...
- Мне б да зор з табою дакрануцца Мне б да зор з табою дакрануцца, Рукі пераплёўшы паляцець… Ціха краем вуснаў усміхнуся: …Адзінота. Белая сумець. Пачакаць яшчэ я […]...