Верш Развітальны

Я прагнула і дасягнула
Пакутаў, створаных падобным да кахання.
Калісь было ў колерах, з надзеяй на змаганне-
Пакуль у сябе не зацягнула.
Цяпер жа цьмею на вачах.

Ты адштурхнеш – я прыцягнуся зноўку
З надзеяй: зменіцца настрой уласны
Ды з позіркам, што паглядаў цнатліва, безадказна
Пайду. У жахе ад свайго жа кроку
Схаваюся пад коўдрай шэрых дзён.
Мажлівам там жа прыкрасць, плён-
А гэтак і лягчэй сярод бяздушных рэчаў.

Забыўся – менавіта ты прымусіў
Аддацца веры,
Прыадчыніць у будучае дзверы,
Спужацца ды забіцца ў чатырох.
Нарэшце скончана, змагаўся хто як мог.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Развітальны блюз РАЗВІТАЛЬНЫ БЛЮЗ Растваруся ў знаёмай вуліцы… Каб не стрэць Вас — Бога малю! Вы мяне ўжо не палюбіце, ды і […]...

У гэтым полі небу лёгка У гэтым полі небу лёгка, але яшчэ лягчэй вачам. Зайздрошчу, поле, твайму лёсу, непадуладнаму вякам. У вечна юным абнаўленні твае […]...

МЫ З ТАБОЮ ІСЦІННЫЯ Недзе сярод маетнасці Ёсць мы з табою ісцінныя, Як воблакі ў небе з бледнасці Ў блакіт незвычайны высціраны. Недзе сярод […]...

Нахлынула, як ліўні ўсіх стагоддзяў Над краем гэтак міла-міла Увесну сонейка свяціла – Свіціўся ліст, свіціўся свет. I быў для сэрца не замкнёны, I быў […]...

Ёсць тыпаў некалькі дамаў Есць тыпаў некалькі дамаў: што цягнуць плен жыццёвых драмаў, бясконцы непад’емны клопат дзен, аддаючы ўсю цяплыню, надзею, сон- І проста […]...

Сярод святла паўсонных ліхтароў Сярод святла паўсонных ліхтароў, Сярод шырокіх шэрых тратуараў, Уздоўж працяглых вуліц і дамоў, Звычайных крам і рэстаранаў-бараў, Пад звыклы піск […]...

Гарнуся да Гарнуся да роднага слова нібы да бабулькі сівой. І хораша гэтак. Бадзёра знікае з душы непакой. І гоіцца боль патаемны, […]...

Дыямент кахання Няма яго, мусіць, на нашай Зямлі. Вядзьмак яго любую плакаць прымусіў, Святлом дыяментаў яе счараваў. “Не любіць! Забыўся”- Нягоднік ёй […]...

Па-за снамі спіш Зарасце калісь валошкамі Сонная сцяжынка, Жамярою-мошкамі Паляціць журбінка. Ў кошыкі пялёсткі Зачарствелых дзён, Як сабаку косткі, Кіньце – будзе плён. […]...

Рэчанька На душе так дрэнна, на дарозе лёд. Можа вінаваты высакосны год? Там далей рэчанька цячэ. Трэба ўтапіцца, каб сталася лягчэй. […]...

Залежна Гэтак залежна ад мяркаванняў Нікчымнаслабая адносна цябе Забітая болем ад хваляванняў Цягнуся ў напрамку, як час паднясе З пагардай ва […]...

Песьня Гляжу на зоркi гэтай ноччу, I мае думкi пра цябе… Я ўспамiнаю твае вочы, Iх прыгажосьць i белы сьвет. Ты […]...

Цяжка сыплецца з шэрых нябёсаў Цяжка сыплецца з шэрых нябёсаў, Быццам у іх адвалілася дно Зазлую і крычу:”Хопіць! Досыць!” Шэры снег ты ідзеш усё адно… […]...

БАЛАДА ЯДВiГiНА Ш Звычайна пешшу, не ў карэце, Хадзiў паэт, блукаў па свеце,- Адкрыццяў прагнула душа… i iх шукаў Ядвiгiн Ш. …Пасля Масквы […]...

Снег пры сонцы А снег пайшоў, а снег пайшоў, I гэтак нечакана, З двух лёгкіх хмарак-спарышоў – Зусім неабяцана. Перасмыкнуўся ценем дзень, Ураз […]...

Жальба дзяцей спаленай вёскі – Чаму не паліцца ў печы? Прастыла – як лёд, чарэнь. Накрыйце нам коўдрай плечы – Агонь нас зусім не […]...

Шэрых хмараў чарада Шэрых хмараў чарада – Вада. Цяжарныя дзябёлыя – Бязмоўныя. Імжа на вуснах ветру – Свету. Нядумнага застыглага – Абрыдлага. За […]...

Жыві ў Беларусі Жыві ў Беларусі, Да месцаў тых бяжы, Дзе ты, як малый бусьлік, З сям’ёй бацькоўскай жыў. Жыві ў Беларусі І […]...

У вясёлкавай спадніцы У вясёлкавай спадніцы.. ****************************** А люты сёлета не злосны: Адліга днём, мароз уночы. Сінічкі ўжо гукаюць вёсны, Сарока весела стракоча. […]...

Сярод дзён безнадзейнай тугі Сярод дзён безнадзейнай тугі, Палахлівага сну, бы з начніцаў, Паўстае толькі праўда Нажоў і нажніцаў: “Гэта ты! Толькі ты такі! […]...

Згарым ты і я Згарым ты і я, Не застанецца сажы… Ні справа твая, І не тое, што скажаш. Згарым ды і ўсё, Не […]...

Небывалая дагэтуль Небывалая дагэтуль, Нечуванае нідзе, Над Рачэнскім сельсаветам Поўнач зорная ідзе. I выходзіць к травам ніцым Праз лябёды і званец Закаханы […]...

Працавіты Пабудаваць жыццё – як атрымаць свабоду. Я буду майстраваць падмурак лепшых дзён. У працы я знайду спакой і асалоду, Знайду […]...

Казка Белы покрыў каляднымі зоркамі Агарнае пяшчотна зямлю, Завірух шапатлівай гаворкаю Я прызнанні табе аддаю. І цябе, і сябе заварожваю, Апранаючы […]...

Бел-чырвона-белая калыска На радзме сэрца ў глыбіні, У краіне нашай перамогі, Ля празрыстых водаў чысціні Бел-чырвона-белыя дарогі. Дзе вятрыска лётае у снах, […]...

Пра вясковага з Палесся мужыка Адчыні мне тайну маладосці Простага на вёсцы мужыка, Што ў жніўні ў полі грэе косці Ды ў грыву падганяе лайдака. […]...

Стаю і з пачуццём неўтаймаваным Стаю і з пачуццём неўтаймаваным Гляджу на след блакітны за кармой, Як быццам я плыву не акіянам, А Бесяддзю – […]...

Якія шэдэўры стварае мастак-сакавік! Якія шэдэўры стварае мастак-сакавік! Сівыя палотны грунтуючы марай-надзеяй, Ён фарбы вясёлкі збірае на пэндзаля цвік І ўводзіць у свет паэтычнай […]...

Роднаму Гарадку Паклалі асфальт на сцяжынкі дзяцінства майго, Іх долу прыціснулі шэрым і цяжкім бетонам. А ў хаце чужыя жывуць амаль дзесяць […]...

Мы любім даўнія паданні Мы любім даўнія паданні, Быліцы сівых песняроў. Няхітры іх апавяданні Аб справах мінулых часоў. Нам даспадобы чэрпаць веду Гісторыі з […]...

Чакаю Чакаю тваіх тэлефонных навін, якія ў маё жыццё не прарвуцца. Ведаю: разам з табой не прачнуцца. Застанецца боль – аб […]...

Калядная зорка У вечар калядны, святы, дабрахочы забудуцца крыўды і боль заадно, І будзе з надзеяй між цемры і ночы калядная зорка […]...

БАЛАДА ЯНА ЧАЧОТА (7.07.1796–11.08.1847) За вокнамі бібліятэкі Выходзіць світанне з дажджу. Зноў кнігі табе, нібы лекі Ад суму, што поўніць душу, Бо спевы […]...

Птушка на яры жыцця Ты бяжыш, ты ляціш, Ты спыняешся і трымціш.. Бы пялёстка Сярод сухога асенняга лісця. Ты адна, ты баішся ўсяго не […]...

Дзе расплылась душа на часткі Дзе расплылась душа на часткі, Цвікамі сэрца да крыжа прыб’ю. Твой погляд я злаўлю знянацку, Адчай спытаю, бо люблю… Стары […]...

Жахлівая восень, не меней зіма Жахлівая восень, не меней зіма, Толькі пакуты, толькі бяда, Успаміны хвалююць і сэрца дрыжыць, Але спадзяюся, што буду я жыць. […]...

Дождж насцёбваў, біў у парасон Дождж насцёбваў, біў у парасон, Што падатліва ад ветру гнуўся, Засякаў на мокрае крысо і да слоты бруднае імкнуўся. Ты […]...

Жыві Сярод дзяцей, Сярод людзей, Сярод нябачаных прывідаў Цябе я адшукаю, мілы, Цябе знайду я зноў Сярод снягоў, Сярод забытых часам […]...

Мая зямля Мая старонка больш за ўсіх мілей: Яна адна такая светлая і родная. Калі я тут, мне на душы становіцца лягчэй: […]...

Пані растаньне Прашу літасьці, пані растаньне, Ваша зграя мне спрэс няўмогу. Шэрых дзён халастых адлятаньне Я камячу ў анучу-дарогу. На падступных апаленых […]...