Верш Узараны ўспамінамі
Узараны ўспамінамі,
Як нарогамі поле.
Пад спякоту палынную
Засеяны болем.
Прарастаю трывогамі,
Як зямля каранямі,
Як імкненне – дарогамі,
Як цемень – агнямі.
Узыходжу чаканнем,
Як вечнасць, бясконцым,
Як травінка праз камень:
Без сонца – да сонца.
Узлятаю надзеямі,
Як жаўранак весні.
Толькі дзе яны, дзе яны –
Поля жніўнага песні?
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Жаўранак – звонкая ніць Хмары веснія цяжкія, як кентаўры, Песня шчасця пад імі ўзахлёб звініць. Ах, гэта жаўранак, Жаўранак, Жаўранак, Срэбная, Срэбная, Срэбная ніць. […]...
- Ці прашэпча космасам жыта Ці прашэпча космасам жыта, Ці пагост небыццём дыхне, – Колькі іх – невядомых, забытых Як у нейкім бясконцым сне… I […]...
- Сказ пра жыта Не быў у заморскіх краінах, не цешыўся пальмай ніколі. Нястомна мне шэпча травінка-былінка: “Дзівосы – у полі. …Шуміць там калоссе, […]...
- Запальвае вечнасць Запальвае вечнасць Свае ліхтары – Сонца і зоры. А мы на зямлі Разбіваем ілбы У пошуках Свайго вечнага рухавіка I […]...
- Парк імя Ільіча Восеньскі дзень, Нібы весні, Сонца з блакіту Глядзіць. Саджанцы Дзеці Прынеслі Сад свой Ля рэчкі садзіць. Дрэўца трымала Марынка. Ямку […]...
- Паводле Дантэ “Земную жизнь пройдя до половины, Я очутился в сумрачном лесу…” Дантэ Бялюткіх дрэваў развітальны клін. Праз рэшата аблокаў гляне сонца […]...
- Зніякавелы, стаю Зніякавелы, стаю пад купаламі Храма Паэзіі. Пазіраюць на мяне з абразоў прасветленыя і мудрыя твары. Кленчу перад імі – перад […]...
- Я кожны міг імкнуся да цябе Я кожны міг імкнуся да цябе Праз часу неабдымныя абсягі – Усё жыццё – і ў шчасці, і ў бядзе […]...
- Зіма ў Менску І яркае неба, і яркае сонца, І дымам з трубы курыцца. Снег чорны – снег белы – Снег брудны – […]...
- Песня жаўрука Нябесны сонечны блакіт І птушка ўвышыні. Пачуй, то жаўранак звініць У соннай цішыні. Прыслухайся, аб чым пяе Малечы той спявак? […]...
- А я ня ведала цябе А я ня ведала цябе… Пяшчоту слоў, блакіт пралесак, Ды водар траў у вясновым сне, Што мякка вабіць на ўзлесак. […]...
- Балада пра камень Я камень падняў на раллі Абвуглены, чорны, Можа, быў ён калісь Гарачаю зоркай. I, можа, маліліся ёй – Пясчынцы сусвету, […]...
- Каменная пліта Каменная пліта. Квадрат. Калісці вольны камень. Загнаны геамэтрыяй у палон, Ён служка чалавека, раб. Ён надмагільны камень. Стаіць, ахоўвае спакой […]...
- Адказы Сонца чакае, калі наступіць дзень; зоркі чакаюць надыходу ночы; вецер пільнуе апалы ліст; маланка вартуе першы гром; неба ўпэўніваецца ў […]...
- БАЛАДА ВІКТАРА ВАЛЬТАРА (28.07.1902 – 17.04.1931) Пад Сатурнам нараджаюцца паэты І ў нябыт сыходзяць, як вада ў пясок. Ты, гаротны, добра ведаеш пра […]...
- Ранні жаўранак неспакою За барамі, за грукатам трас рушыў лёд красавіцкай ракою, і яму адгукнуўся ў адказ ранні жаўранак неспакою. Ледзяное дыханне вады. […]...
- Безгалосаю мова мне стала Мне ніхто не напіша, бо і я ня пішу, Безгалосаю мова мне стала. Можа выстылі годы чаканнем душу І яна […]...
- БАЛАДА ВЯЧАСЛАВА АДАМЧЫКА (1.11.1933–7.08.2001) …А Бацькаўшчына родная, як кроў, Што праз бінты, як– межы, праступае, І пры чужых чужою не бывае Зямля, дзе […]...
- Вёскі, якія не ўсталі Ціха абуджаюцца Росныя палі, Веснавая раніца Крочыць па зямлі… Промнямі агністымі Саграе зямлю, Зерні залацістыя Кідае ў раллю. А як […]...
- Бездань Звыклы свет наш раптоўна змяніўся, Павуціннем расколіны сталі. Вечны сум на зямлі зарадзіўся, Загубілі старыя скрыжалі. Быццам мора раптоўна ўзнялося […]...
- БАЛАДА ЗАІРА АЗГУРА (15.01.1908-18.02.1995) Камень халодны, нібы вечны лёд, Але ў тваіх руках ён ажывае, Цяплеючы, святлеючы, як мёд У кветках тых, куды […]...
- Сталасць сакральнага свету Сталасць сакральнага свету Стоена спальвала словы. Плакалі мроі-фантаны, Боль узыходзіў палынам. Вострым нажом успамінаў Сэрца мне раніў каханы, І станавіўся […]...
- Кінуты камень Заквітнела яблыня ў садзе, Адгукнуўся сонечны прамень. Зараз я шукаю цябе, маці. Каб забраць калісьці кінуты камень. Праз гады сыходзіла […]...
- Рэчка И стаи веток тянутся за нею…” (Ф. Г. Лорка) 1 Бяжыць мая рака Да сэрца матылька, Да кветкі лугавой, Да […]...
- Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Палажылі мы тябе, ды не у тую хатку. Не у тую хатку, […]...
- Спі, мой сынок Спі, мой сынок маленькій, кветачкай сярод поля. Свет-ён вялікі вельмі. Маці ж заужды з табою. Спі і ня ведай страху. […]...
- БАЛАДА ЭДВАРДА ВАЙНІЛОВІЧА (13.10.1847-16.06.1928) Не прышэлец з Усходу ні з Захаду ён, А з тутэйшага люду, які гонар мае, Над якім неба светлага […]...
- Памятаеш, як добра нам было? Памятаеш, як добра нам было? Шчасце нам здавалася бясконцым, Мы думалі, што створаны адзін для аднаго, Але, на жаль, у […]...
- Каторы ўжо раз закаханы Каторы ўжо раз закаханы Ў цябе я – дзесяты, соты?.. Перахоплівае дыханне, Як ты парушаеш самоту. Променем сонца ласкавым, Цёплым, […]...
- Калі сэрца тугой шчымела Калі сэрца тугой шчымела, Бо яму святла не хапала, — Да мяне заходзіў нясмела Летуценнік Янка Купала. Калі я, прыгнечаны […]...
- Бяскрайни космас (Р. А.) Мы ў свет прыйшлі для перамен, Там кожны ў часе свой мамент. Ва ўсім Сусвеце, у кропцы кожнай, Свой стан, […]...
- ВАНДРОЎКА ДА СВЯТОГА ІААНА КАРМЯНСКАГА. 1. Гомель Па горадзе, родным стаўшым, Спяшаю хадой таропкай – Туды, дзе, ноч недаспаўшы, Ішла з вінаграднай гронкай На свята – Праабражэння! […]...
- Катэхізіс А: Што пра Бога магу сказаць, Што я маю за Слова? А’: Бога. А: Чым аддзячыць і што аддаць за […]...
- Ёсьць у бясконцым сусьвеце Ёсьць у бясконцым сусьвеце Галактыка чорная. Ёсьць Хаосу бяззорнага вецер, Дзе нават сам Бог – рэдкі госьць. Бяздушна даіснага вочы […]...
- Дзеі Датыкаюся да вытокаў блытаюся ў нябачнай сетцы дранцвею атручаны чаканнем абуджаюся прасветлены цемраю Выкоўзваюся з абдымкаў сну выкоўзваюся ў бяссонне […]...
- Іду туды, дзе роўнядзь поля белага Іду туды, дзе роўнядзь поля белага, як палатна адбелены сувой,- там цяжар сунімае набалелага нікім яшчэ не крануты спакой. Іду […]...
- Яшчэ паспею Яшчэ паспею Жыццё здавалася бясконцым, Калі была яшчэ падлеткам І не хавалі хмары сонца Тады над вёскай і палеткам. А […]...
- Кропля настрою Сонцам спаленыя свечы Расцякліся недарэчы. Цераз роспачы парэнчы Перагнуўся гэты вечар. Боль святы і невылечны У душы няспынна енчыць. Ад […]...
- Сцішэлі водгукі вайны Сцішэлі водгукі вайны. Зжаўцелі фота – у альбомах. А маці тыя ж бачыць сны – Як сын вяртаецца дадому. Вось […]...
- Карэнне расы I ў расы ёсць карэнне. Я гэта сцвярджаю, Бо глядзеў, як збірае яе салавей – Па расіне, Бы ягады, ён […]...