Верш Філфакаўка
Пёрка паяднанае з “чарнілкаю”, –
За радком радок. Аб чым? – сакрэт…
Можа быць карпенне над памылкамі,
Бо – філалагічны факультэт…
А магчыма, вестка аднакласніку:
Першы курс усё ж – і точыць сум…
І паспачуваў сусед дзяўчыне: “Ясненька…
Я палову гора паднясу…”
За шчаку, як школьніца, схапілася, –
Пальчыкі ў чарнільнай сіняве…
…Год за годам, – многае забылася,
А вось тое ў памяці жыве…
Пасівеў, аблысілася макаўка,
Перына жар-птушкі – у руцэ,
А ўваччу – усё яна, філфакаўка
З фіялетаваю плямкай на шчацэ…
Ещё вершы:
- Жыжа Жыжа Памяці 33 жыхароў в. Брады, спаленых фашыстамі ў 1944 годзе Жыжа пальчыкі кусае, Жыжа пальчыкі пячэ. Маці доньку павучае. […]...
- Скаргі коткі Ну вось, пішу і я свой верш, А мне ад гэтага не лепш: Ну як тут штосьці напісаць, Ня ведаючы, […]...
- Сядзім. Смяемся. Замаўчым Сядзім. Смяемся. Замаўчым. Калі ж крычым – так ўжо крычым Ты чэрвень мой, і я з табой Забылася пра свой […]...
- Захапляюся Пушкіным Я помню тое вокамгненне, Калі мне генія тварэнне Упершыню папала ў рукі,- Было такое здавальненне!.. Ад вершаў тых чароўных гукаў […]...
- Вось п’едэстал Вось п’едэстал – Як памяці прывал. Гвардзейскі знак пад зоркаю ў пяць промняў. Я ўспомніў вас, таварыш генерал, Я ўспомніў […]...
- Прамяністы ты мой, прасонечны Прамяністы ты мой, прасонечны… Першы снег за маім акном Не з далёкай бялявай Поўначы Завітаў у зялёны дом – І […]...
- Я з годам Дракона спаткаюся Я з годам Ката развітаюся – І з годам Дракона спаткаюся. Хай Кот той жыве ва ўспамінах, Якія для сэрца […]...
- Індык Вось нешта раз на птушкаферме Індык, пад’еўшы добра зерня, Пачаў між птушак выхваляцца: – Са мной хто можа параўнацца?! Ну […]...
- Спагада – Нібы той конь у пене, Імчыць шалёны час. Чаканне і цярпенне Пакінулі ўжо нас. Ніхто чакаць не хоча: Хутчэй, […]...
- Жыве Беларусь, жыве Жыве Беларусь, жыве I будзе, i будзе жыць У сэрцы маiм, ў галаве Гучыць гэты лёзунг, гучыць Нiбыта няма яе […]...
- Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
- Хвароба Праз цябе я дыхаю сотні хвілінаў, Праз цябе ў каханне паверыў я зноў. Сэрца б’ецца і б’ецца бесперапынна, Адчуваючы цёплую […]...
- Застольная Няхай жыве паўкварта, А то няхай і больш Такое моцнай, вартай, Каб аж глушыла боль. Жыве хай хлеба луста, Здабыта […]...
- Жыве Жыве пад кустамі зайчо, І птушка на дрэве жыве. Ля дома гуляе шчанё, А гусі плывуць па вадзе. На даху […]...
- Чароўнае пёрка (казка) У сіроткі Алеські любімым заняткам было пасвіць гусей. Вольнай птушкай адчувала сябе дзяўчынка, выходзячы ўслед за імі на поплаў, а […]...
- Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
- Жыві, Беларусь! Жыві, Беларусь! Веру, будзеш жыць заўсёды. Святло “Пагоні” будзе сэрцы нашы акрыляць. Жыве, жыве наш край пакутны і свабодны, Нескароная […]...
- Вось ноч Вось ноч. Халодна зрабілася ўмомант. Зацята вецер пяе. Няма побач тваіх воч… Веццяў ашалелых скрогат Шануе мяне… Так бедна вакол. […]...
- Ля Вечнага агню 1. Б’ецца, як сэрца, трапеча агонь. Вецер цалуе, хвалюе яго. Гэты вятрыска – дыханне палёў, Што далятае з далёкіх гадоў. […]...
- Прамянечак Прамянечак Прамянечак сонца чысты Мне спусціўся на шчаку, Твар мой стаў аж залацісты, На яго кладу руку. Ад цяпла мне […]...
- Сярод усіх імёнаў на зямлі Сярод усіх імёнаў на зямлі У нашых сэрцах назаўсёды застануцца Імёны тых, што не вярнуліся з вайны, Герояў, што салдатамі […]...
- БАЛАДА АЛЬГЕРДА АБУХОВІЧА (6.08.1840–22.08.1898) Усё аддаў людзям і толькі кнігі З сабой забраў, каб на кватэры жыць У Слуцку, да пары да часу […]...
- Колер памяці сіні і белы Колер памяці сіні і белы… Так пра Вас лёгка мне ўспамінаць! Неба яснае зоркамі спела, Адлівала ў снягах давідна. На […]...
- Зоркі быццам шарыкі Зоркі быццам шарыкі, што надзьмуты газам. Быццам з гумкі варужкі сарваліся разам. У бакі панесліся з рукавічак пальчыкі. Зоркам вельмі […]...
- Чын-чын Увесь дзень кватэру мыў, Намачыў анучай пыл, Столькі думак ў галаве, Вось! Дарэзаў аліўе. Начапіў святочны світар, Напісаў пра ёлку […]...
- БАЛАДА ЯНКІ ШУТОВІЧА (24.01.1904–9.12.1973) У Віленскай карціннай галерэі Ты сціплы беларускі вартаўнік. І сэрца, і душу мастацтвам грэеш, Не забываеш маладыя дні, Дзе […]...
- – Ад чаго ты самотны, бусел? – Ад чаго ты самотны, бусел, у гняздзе над знямелай вёскай? – Я сумую па Белай Русі дачарнобыльскай, чыстаросай. – […]...
- Пасвячаецца Ўладзіміру Караткевічу Бог жыве на Беларусі так казаў паэт ён і сам паэт ад бога Як у цемры свет Непадкупны, незвычайны. За […]...
- Саўскі Бор Я прыкмеціў галінку ялінкі, Той, што ў Саўскім Бары расце. А на ёй сваю павуцінку, павучок-мужычок пляце. І на кожнай […]...
- Аблокі памяці Аблокі памяці Аблокі маёй памяці Плывуць удалячынь, Пакружацца і зноў Лятуць у вырай. Але мне і сумаваць цяпер Зусім няма […]...
- Падставіўшы крыўдзіцелю шчаку Падставіўшы крыўдзіцелю шчаку, Да сэрца боль абразы не бяры – Збывай: запісвай крыўды на пяску, Каб сцерлі нават след ад […]...
- Гэты дзень – сьпелы, як яблык Далоў трывогу, віват спакой! На сьнезе танцуюць анёлы радасьці, Бачу іх у вакно. Хто сказаў, што людзі ня ўмеюць лётаць? […]...
- Больніца Калі доўга грукаць галавою аб бэтонную сьцяну, бэтон зробіцца цёплым… і да яго можна будзе прытуліць сваю шчаку падобную да […]...
- А там? Вось і восень у нашых краёх. (А якая ТАМ паравіна?) Мох зязюльчын Рэху пад ногі лёг. Дрэмле лог. Ня спіць […]...
- Albus Lepus Паглядзеў на гадзіньнік раптоўна, І, як вецер, уцёк ад мяне. Ты пакінуў тады бестактоўна, Без краіны й магічных дзьвярэй І […]...
- Старшына, налівай нам стопкі Старшына, налівай нам стопкі, Норму поўную выдавай! Вып’ем мы за валдайскія сопкі, За балотны прыільменскі край. Вып’ем мы за лясы […]...
- Новы год – непазбежны Па прагнозу Гідрамета, За вясной наступіць лета, А за восенню – зіма,- Тут пярэчанняў няма. Але ж, як вось пагадзіцца […]...
- Уражанні ад паездкі ў Ляўкі Славутая гісторыя пра песняра Здаўна жыве ў памяці народа. Паехаць па мясцінах званара Аднойчы выпала нагода. Усе жадалі пабываць мы […]...
- Радзімкі Дзьве радзімкі на шчацэ, Пакунак у руцэ Твой. У чыёй? Вядома ў маёй. На каленях ноутбук Вымаўляе нечый гук: “Мельніца”, […]...
- Не зрываюцца з вуснаў пракляцці Не зрываюцца з вуснаў пракляцці – Ты з’явіўся – і боль у мінулым. У нязграбнай паставе плацце Адзінока на крэсле […]...