Верш Дзяўчына з вачыма крыніцы
Дзяўчынка з вачыма крыніцы –
Чаруе, як верш, успамін,
Як подых радзімай зямліцы,
Адкуль я пачатак набыў.
З вачамі, нібыта аконцы,
І поглядам, быццам санет,
Зіркне – і даруе свет сонца,
А голасам – звон-благавест!
Дзяўчына з вачамі крыніцы,
І постаццю белых бяроз –
Надзей родны кут: прытуліцца,
І вызначыць спадчыны лёс.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Дзяўчына з вачыма туману Акутае, пранікне Сазнаньне пакарае. Пракраўшыся глыбей Вантробы выдзірае І тлумам голаў запаўняе Дзяўчына з туману. Дум блытаніна. Раяцца думкі ў […]...
- Ах, што гэта за дзяўчына Можа, знаеце Мальвіну, Што так хораша пяе? Ах, што гэта за дзяўчына, Што спакою не дае. Устаю я ранкам сінім, […]...
- Бывай, дзяўчына Дзяўчына заблукала У чорным страшным лесе, Шчасце там шукала, А дома плачуць дзеці. Яна шукала шчасце Сярод дубоў ды соснаў, […]...
- Вада асенняе крыніцы Вада асенняе крыніцы, Як злавесныя агні, Калі пад вечар неба ніца Глядзіць з панурай глыбіні, – Мне нагадалі даўні лёс, […]...
- Сівая жанчына стаіць ля крыніцы Сівая жанчына стаіць ля крыніцы, Над ёю плывуць сакавіцкія хмары. I глянуць жанчына ў крыніцу баіцца, Баіцца пазнаць нечаканую старасць. […]...
- Дзяўчына Твой пакойчык, прытульны, спакойны і белы, пахне цёплай пяшчотай нетрывожаных дзён. Нібы жнівеньскі сад, духам яблыкаў спелых, пахам моцных антонавак […]...
- Дзяўчына пад дажджом Над лесам, над садам дзікім Дожджык забалбатаў, І успыхнулі раптам гвазьдзікі У нетрах абмытых траў. Цёплыя кроплі скачуць Па залацістай […]...
- Дзяўчына ды сонца Адна прыгожая дзяўчына Глядзела доўга ў далячынь Сядзеўшы дома, паглядаючы з аконца Спытала тая дзеўка ў сонца: “Чаму я не […]...
- Пяе дзяўчына над ракою Пяе дзяўчына над ракою, Над Прыпяццю-ракой пяе. Няма на сэрцы супакою – Яго і песня не дае… Лятуць, плывуць, знікаюць […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА ДУБОЎКІ (15.07.1900-20.03.1976) Дваццаць сем гадоў, як груганоў, Чорна прашумелі праз душу. Словы на паперы, нібы кроў, Бы трава вясной пасля дажджу […]...
- КУПАННЕ Ў РОСАХ КУПАННЕ Ў РОСАХ Ноч. Аголена вусціш. Бег сукенкі з плячэй. На прасветленых вуснах адзінота начэй. Старажытнай замовы дрогкі, блытаны шэпт. […]...
- Вярба і дзяўчына Па матывах народных песень Захісталася ад ветру Кучаравая вярба. Пакахаў, ды не мяне ты. У сэрцы цяжкая журба. Ну якая […]...
- Людка Як Людкі не бачу, – Не міла мне жыць: I сохну, і плачу, I сон не бяжыць! I хатка – […]...
- Брату ў чужыне Ці помніш ты, нядбалы дружа, Усё тое, дзе радзіўся, ўзрос? Дзе напявае зімка стужай, Ірдзіцца лета бліскам рос? Аздобнасць неба […]...
- Ападаюць з бяроз лісты Ападаюць з бяроз лісты, Ім яшчэ паспрачацца з ветрам. Што з таго, што мінула лета І ў праменях гараць кусты?.. […]...
- Не праспі Спі, дзяўчына, покуль сонца Не зайграла над хацінай; А як сонца на аконца Бліскі кіне – ўстань, дзяўчына! Ўстань, зніміся, […]...
- БАЛАДА АЛЬДОНЫ (1309-26.05.1339) Дзяўчынка, дзяўчына, жанчына… Альдона зрабілася Ганнай. І сніцца, як воля, Айчына, Князёўне, што стала жаданай Пад небам чужым і […]...
- Сказ пра Анёла з васільковымі вачыма На сутыку стагоддзяў нарадзіўся Анёл з васількамі ў вачах і бусліным крылом, на шчацэ шнар ад пугі, мазалі на руках, […]...
- Восень у Версалі Плача раяль, кaлі дождж не cціxae, І мастакі пакідаюць Версаль, Толькі паэт, той паэт, што кахае, Шэпча: “Жё тэм” у […]...
- Бор, дзе жыве бог Не бяроз перазвон веснавы, не дубоў-калдуноў ворах лісцяў, мне напеў гаманкі, баравы ад брыдоты душу маю чысціць. Хвояй к сонцу […]...
- Радасць жыцця Распускаецца белай лілеяй На жыццёвых прасторах душа. Жыць у шэрані дзён я не умею. Трэба бачыць мне зорак абшар, Трэба […]...
- Ад дажджоў сівы гасцінец Ад дажджоў сівы гасцінец і пясок набрак і спух, толькі вецер ярка сініць хмараў белых лётны пух. Сонца хіліцца на […]...
- Свет падзялiўся надвая Свет падзялiўся надвая: Свет ДА ЦЯБЕ i свет З ТАБОЮ. Той свет, дзе iснавала я, Быў акрамешнаю iмглою. Свет падзялiўся […]...
- Чаго не убачыш вачыма Чаго не убачыш вачыма, Чаго не адчуеш душой, Таго уявіць не магчыма, Бо тое жыве над табой… Як птушка ў […]...
- Ты глядзіш стамлёнымі вачыма *** Ты глядзіш стамлёнымі вачыма На святло, якое не тваё… Бачыш у сутонні, як Айчына Вобцас ймкнецца да і па-за […]...
- Вечаровае 1. Звон струны – Ці спеў аблокаў? Захад сонца палымнее, І душа – нібы нямее: Звон струны Ці спеў аблокаў? […]...
- Жанчына з сумнымі вачыма Жанчына з сумнымі вачыма, табе пасуе колер здрады… Ад кос світальных вадаспадаў пагляд адвесці – немагчыма. Ты ўсміхаешся скрозь сон […]...
- Бацькам Прыхіліцца да матулі Мне б хацелася у сэрцы… І ля бацькі, як у дзяцінстве, Зноў я мару атагрэцца… Але не, […]...
- Не сумуй без мяне Не сумуй без мяне. Я сама па сабе сумую. Не пільнуй на зямлі, бо… Ахоўнік – злы лёс – не […]...
- З глыбинь жыватворных * * * Дакрануўся раніцы рукою, – Засьпявала птушкаю яна, Зазірнула ў вочы мне зарою І расой ля ног маіх […]...
- Пахаваны мае землякі Лашчыць сонца бяроз карагоды, Безупынна бягуць цягнікі. На ўскрайку, ля самай чыгункі, Пахаваны мае землякі. Спяць у роднай зямлі патрыёты, […]...
- Іду па дарозе Іду па дарозе. Слёзы. Замест каменьчыкаў. Нібы крозы Якія сталі вадкімі Згадкамі Пра свет У якім апошні Паэт Напіша Апошні […]...
- Дзяўчына п’е абсэнт Джунглі на шкле марозам малююцца, Чырвоныя дахі – браня чарапах. Утульна зблытаныя Пражскія вуліцы Выдыхаюць таямнічы аптэчны пах. Твае вусны […]...
- БАЛАДА АДАМА ПУСЛОЎСКАГА (1842(?)-26.06.1863) На белых травах кроў і кветкі на крыві, І ты па іх, палонны, на растрэл ідзеш, І спадзявання ўжо […]...
- Краю мой Краю мой родны, краю мой мілы, цудны, узорны, ад ніў залаты, хто цябе ўквеціў пушыстай калінай, краскамі, лесам засеяў густым? […]...
- Віхурыць мяцеліца Зноў віхурыць мяцеліца, Дромай свет ахунае. Снег пярынаю сцелецца. Вецер песню спявае. Калыханка самотная Сзрца жалем напоўніла. Бы пачуцці дрыготкія, […]...
- Я цыганачку танцую Я цыганачку танцую, Адыдзіце, дайце круг. Толькі ногі свае чую, Толькі сэрца моцны стук. Завушніцы – над плячамі, І караляў […]...
- * * * Як балюча! Як крыўдна! Як горка ” А свет ізноў на вастрыні надзей” Я. Янішчыц Як балюча! Як крыўдна! Як горка… Там вайна!.. На суседскім падворку. […]...
- БАЛАДА СЫМОНА КАНАРСКАГА (17.03.1808-11.03.1839) Сонца сакавіцкае крывава З вечаровых выплыла снягоў. Ранішняя Вільня пахне кавай, Як паненка, што ідзе дамоў З вечарынкі, што […]...
- Шчырае Родны край! У любую часіну верыў я ў тваю дабрыню. Ты таксама вер мне, як сыну,- я не здраджу і […]...