Верш Мы з паэтам ярчэлі ў вачах
Мы з паэтам ярчэлі ў вачах,
нібы ў сутве шаленства сівога.
І чаканне згоднага “так”
пажаўцела ў сланечнік Ван Гога.
“Я кахаю… – прамовіў паэт,-
і чакаю ў каханні волі”.
Беззаганны Максімаў санэт
плыў уздыхам ягоным паволі.
Потым верш, за ім зноўку – уздых,
і глыток васкаватай кавы,
пацалункі на скронях – мніх
выцалоўвае так крыж Прадславы.
Як мы з братам глядзелі ў вакно,
так з паэтам глядзелі ў неба:
неба з братам у нас было,
а з паэтам і неба ня трэба!..
Засмуціўся блакіт-гіяцынт
і, пакрыўджаны, зоркі скінуў.
Ранак меў палескі акцэнт,
праалеены месяц загінуў –
Ён і ў подых ўцялесьніўся наш,
і сканаў на адно світанне
ля суклонавых ног, як паж,
каб зьмярканнем увечніць каханне.
Ещё вершы:
- Я таксама магу быць паэтам Да, я таксама магу быць паэтам. Бо я пяшчотна сьпяваю каханьне. Пра войны магу пракрычаць я зь імпэтам, І наадварот, […]...
- Я таксама магу быць паэтам (Дзякуй Віталю Рыжкову за гэты верш) Да, я таксама магу быць паэтам. Бо я пяшчотна сьпяваю каханьне. Пра войны магу пракрычаць я зь імпэтам, І наадварот, […]...
- Быць паэтам Нас прадзімае вецер свежы, Мы ловім пырскі і дрыжым. Давай пакінем узбярэжжа I зорнай сцежкай пабяжым. Чаму няёмка і нясціпла? […]...
- Зоркі былі супраць нас Ты быў маёй недасяжнаю марай, Я – твой пякельны экстаз. Катам ты стаў, а тваёй я ахвярай, Зоркі былі супраць […]...
- Вайна А мы, з братам, аднойчы на войну пайшлі, А з вайны мы зь ім толькі адну сьмерць прынясьлі І на […]...
- Няма ў вачах натхнення Няма ў вачах натхненьня, І словы не вызываюць даверу. Недзе зьнікла ўзаемаразуменьне… Ў шчырасьць паводзін – ня веру. Каханьне – […]...
- Я ўбачыў у тваіх вачах слязінку Я ўбачыў у тваіх вачах слязінку. Прашу, прыйдзі хоць на хвілінку. Я вуснамі зніму яе, – і недавер даруеш мне. […]...
- Класіка – Мой родны ліфт, як ты мне мілы… – шапчу, вярнуўшыся з дарог. Паэтам дадзеныя крылы, іх выбірае з лепшых […]...
- Беларускім паэтам “Паэт Расіі болей, чым паэт…” Паэт на Беларусі двойчы болей! Бо наша слова мае свой хрыбет, Хрыбет нязломны: не прыгнуць […]...
- Зайшлі у цёплую кавярню * * * Зайшлі у цёплую кавярню, каб выпіць кавы ля вакна. Здаецца, час праходзіць марна ад недаступнасці цяпла. Сядзелі, […]...
- Знічка і знічка Падала знічка адная. Трэба было гэта ёй. Там, сярод зорак блукая, Бачылась неба зямлёй. Ноч, у якой толькі холад, Не […]...
- Паэтам Што для паэта лепей за натхненьне? Кар’ера, слава ці пачуцьцяў чысьціня? А можа, што адкажа пакаленьне? Чытаючы радкі – яго […]...
- Сабачае шчасце Хвост сабачы дрыжэў ад чакання вялікага шчасця, адбіваў на падлозе сваёй нецярплівасці цень. І глядзелі-глядзелі угору сабачыя вочы… І, здавалася, […]...
- На вачах бяднее На вачах бяднее Наш раслiнны свет, i гэта – дрэнная прыкмета. Меней радасцi – красак букет – Пакiдае нам кожнае […]...
- Здурнела! Сорам на вачах губляеш! Паводле сюжэтаў “Тысячы і адной ночы” – Здурнела! Сорам на вачах губляеш! Пагардліва зірнуўшы спадылба, Ўсясветнаму цару ты адмаўляеш І […]...
- Чытаю вершы па тваiх вачах Чытаю вершы па тваiх вачах пасля я ад’язджаю i словы ў бокi розныя ляцяць напрыканцы цябе спытаю чаму ты погляд […]...
- ШТО ПАТРЭБНА ПАЭТУ Хадзі пасядзі з паэтам Хвіліну, а можа, дваццаць. Калі на зыходзе лета, Манашкай нашто здавацца? Мікола Шабовіч. А лета — […]...
- Восеньская адзінота Неба – шэрае радно, шэры дожджык б’е ў вакно, чорны пёс дрымотна крэкча, і душа мая ў цямрэчы. Зніклі зоркі […]...
- У гэтым сне з Табою бачыў неба У гэтым сне з Табою бачыў неба, І мы ляталі ў сонных гарадах. Пакліч ізноў! Табе ж сягоння трэба Да […]...
- Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...
- Цеплай ціхай ночкай Цеплай ціхай ночкай, Па дарожцы, Неба зоркі рассыпала, Зоркі рассыпала, Ды на свята прыглашала. Там, дзяўчынка та гуляла, Русы косы […]...
- Пярун Гром пад раніцу біўся у зачыненае вакно. А я Пяруну маліўся праз тонкае душэўнае шкло. Я бачыў яго вочы, рукі […]...
- Красавiк У жыццё, як раней, улюбёны Я адкiнуў зiмы чарнавiк Бо вярбы новай сукняй зялёнай У вакно заглянуў красавiк Уварваўся ён […]...
- Мне незнаема сцежка гэта Не ведаю, куды іду: Мне незнаема сцежка гэта, Забыўшыся на боль, нуду, На момант стану я паэтам. Да неба просіцца […]...
- Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Прабегла праз раніцу светла Па вуліцы Веры Харужай З прыгожым вялікім букетам. Было ў гэтым штосьці […]...
- БАХ Па тэлевізары аднойчы ішоў звычайны рэпартаж аб долі горкай, у няволі. Каго? Не помню зараз я. Было шкада. Туга аб […]...
- Леў чоўнавы, застыла біруза Леў чоўнавы, застыла біруза, І мёдам сонца ў верасах загразла. Самлеў заход, пусты нябёсаў гмах, Пяскі вакол і смска спрахла. […]...
- Прысвечана L А на небе лагодныя зоркі Штосьці шэпчуць маркотнай луне. Але ж ты не шкадуеш мяне – Толькі позірк кідаеш свой […]...
- Адзвінела птушынае лета Адзвінела птушынае лета, Нам ужо не вярнуцца туды, Дзе былі мы пяшчотай сагрэты, Дзе прабеглі юнацтва гады, Дзе лічыў сабе […]...
- Яна выказала што хацела А. Г. Яна выказала што хацела. Што пачула, што набалела. Ён моўчкі смакаваў цішыню, Якая зрэдчас паланіла душу. Сэрцы званамі […]...
- БАЛАДА ВАЛЕРЫЯ МАРАКОВА (27.03.1909–29.10.1937) Не вярнуцца дахаты паэту, Як і зорцы, што ўпала, у неба Не вярнуцца з крывавае Леты, Дзе паэтам нічога […]...
- Проста заўжды шукай – нават у чыстым полі Проста заўжды шукай – нават у чыстым полі, Мрой аб усім на сьвеце ўвечары перад сном. Проста глядзі ў вакно, […]...
- Спі, мой сынок Спі, мой сынок маленькій, кветачкай сярод поля. Свет-ён вялікі вельмі. Маці ж заужды з табою. Спі і ня ведай страху. […]...
- Хай разумнікі рагочуць Хай разумнікі рагочуць, дурні хай смяюцца, Мараў і жаданняў саромецца не трэба. Шанцы ды сюрпрызы не кожнаму даюцца, Зоркі падаюць […]...
- Дыхаць мець моц Зоркі змяняюць мапу нябёсаў, Як толькі злятаюць адтуль, Кожная пойдзе сама, сваім лёсам, Сказаўшы нябёсам: “Пакуль”. Знічка адчуе пах пераменаў, […]...
- Была узрушанасць парыва Была узрушанасць парыва, была даверлівасць цяпла… Любві магчымасць апаліла, магчымасць шчасця апякла. Гарэў, як пацалунак лёсу, на нашых вуснах той […]...
- Крылаты ўспамін Мне часта з дзяцінства ўспамін выплывае: У небе раскіданы клін жураўліны Кругамі блукае, журботна гукае, Згубіўшы, на поўдзень дарогу шукае. […]...
- Сьнежны зоркапад За вакном сягоньня Зноўку сьнегапад. Сыпе, сыпе зь неба Сьнежны зоркапад. Кожная сьняжынка, Бы метэарыт, Падае да долу, Толькі не […]...
- Ззялі зоркі Зоркі ў небе ярка ззялі, Нібы кропкі-ліхтары, Бегла ў рэчаньцы спрадвечнай Вада ціха, як у руччы, Мы зачараваныя глядзелі, Як […]...
- БАЛАДА ПАЎЛІНЫ МЯДЗЁЛКІ (12.09.1893–13.02.1974) “Снілася дзяўчыне…” Янка Купала Снілася дзяўчыне залатое ранне, Снілася дзяўчыне вечнае каханне. Ды нічога вечнага не было й не […]...