Верш Змены
Штосьці павінна змяніцца,
Але не ведаю як.
З гэтым нельга мірыцца,
Нельга мірыцца ніяк.
Штосьці патрэбна рушыць
І будаваць наноў:
Мабыць патрэбна не хлусіць
І не крывіць душой.
Штосьці патрэбна ведаць,
Каб крок за крокам змяняць:
Мабыць патрэбна верай
Цяжкасцям ставіць мат.
Ещё вершы:
- Зацікавіць жыць па-людску Каб не цяглі воз праблемы, трэба ведаць – хто мы, дзе мы! Дзе магчыма – зупыніцца, каб цякла яшчэ крыніца. […]...
- Заўтра Я заўтра змянюся ў лепшы, У супрацьлеглы бок: Напішу можа лепей вершы І даведаюся, хто такі Бог. Заўтра. Заўтра я […]...
- Зоркі жыцця Палохаць павінна аднолькавасць думак, А нас яна вабіць. Не слухаць патрэбна, што іншыя кажуць, А мы проста так Прымаем да […]...
- Я сыходжу Дайце час, я знікну назаўсёды З вашага жыцця і з думак вашых. Крок зрабіўшы да сваёй свабоды, Не шукаю апраўданняў […]...
- Мабыць табе таксама часам здаецца Мабыць табе таксама часам здаецца што бог падобны да завуча школы які ніколі не ставіць пяцёрак аднойчы выклікае тваіх бацькоў […]...
- Мне нельга памерці Мне нельга памерці. Ніяк. Ну, хаця б да тых пор, Пакуль не прыдбаю абутак сабе і адзенне. У драных шкарпэтках, […]...
- Адчуваючы змены ў прыродзе Адчуваючы змены ў прыродзе, У паветры, у люстрах вады, Птушкі ўвосень ірвуцца на поўдзень – У цяпло – перажыць халады. […]...
- За акном снегапад, абыякавы вецер За акном снегапад, абыякавы вецер. Шосты паверх ды звычайны пад’езд. Кухня, кватэра, дым цыгарэты, Ноч, снегапад ды святла ўжо нет. […]...
- Мне спакою не ведаць Мне заўсёды чагось не стае, Штосьці вабіць, кудысьці цягне – Знаць, як кожная птушка пяе, Знаць, як кожная кветка пахне; […]...
- Птушка на яры жыцця Ты бяжыш, ты ляціш, Ты спыняешся і трымціш.. Бы пялёстка Сярод сухога асенняга лісця. Ты адна, ты баішся ўсяго не […]...
- Жанчыне кросны, кухня Жанчыне кросны, кухня, дзеткі, Яшчэ магчыма ў царкву хадзіць, І ёй не быць ніколі разумнейшай, І грошаў больш не зарабіць., […]...
- Страчаныя ноты кахання Страчаныя ноты кахання… ********************************* Усё ж гады бяруць сваё – І не згадзіцца немагчыма… І лёс, што нас аднойчы звёў, […]...
- Плут Той, хто добрым нам падаецца У душы можа проста плут: Апранаецца ў воблік веры І з-за гэтага шмат пакут Вы […]...
- Ёсць! Гэта слова – чэсць і гарт саддата Ў мірных днях, ў паходах баявых, Хай з вайсковых статутаў узята – Стала […]...
- УЛЕТКУ Разгараецца лета… Гудзе… Палымнее.. Колькі красак у лузе!.. Спыніся… Счакай… Хараство найсвятое, што песціць і грэе, Ты ласкава і ціха […]...
- Вышэйшы суд Ў сённяшнім жыцці для ўсяго хапае месца, Добрае і кепскае ў ім заўсёды побач. Кожны сам рашае што бліжэй да […]...
- Паэту Ты зберагла мяне ад нечаканай сустрэчы, Што павінна адбыцца была ў той вечар, I знiкла, пакiнуў “I will remember you” […]...
- Ноччу я чую – крокам таропкім Ноччу я чую – крокам таропкім Блукаюць у темпы далекія продкі.. Сьцежак шукаюць, голасна клічуть… Што ім патрэбна у маей […]...
- Чарговы месяц разам І Чарговы месяц надышоў, Чарговы месяц разам. Ідзем з табой плячо ў плячо, Спазнаўшы ўсё адразу… І тая блізкасць, што […]...
- Хачу ісці туды, дзе чакаюць Хачу ісці туды, дзе чакаюць, Праз снег, праз лес і балоты ісці. Ад людзей, ад сабак, што балюча кусаюць, Туды, […]...
- Затухаюць касьцельныя сьвечкі Затухаюць касьцельныя сьвечкі. Час ісьці – я хачу быць з Табою. Там, за крок, непагасныя спрэчкі – Я ж к […]...
- Я б мог перапісаць былыя вершы Я б мог перапісаць былыя вершы: Усё шчэ больш, мацней, наноў, Ды ведаю, што я даўно ня першы, Хто для […]...
- Бессэнсоўнасць Кожны дзень прачынаюся раніцай, Устаю ды ў школу іду. Я сяджу на ўроках і слухаю Усялякую нуду. Мне сумна сядзець […]...
- Я цябе не забыў Я такім стаў, як быў – не такім, як усе… Не, цябе не забыў – забываю пакуль, пакрысе… Незагойных шмат […]...
- АДНАКЛАСНiКАМ Птушка моцная, мабыць, крыламi, Звер – iнстынктам за дваiх… Моцны я – сябрамi мiлымi i малiтвамi за iх. Разляцелiся па […]...
- Правадыр з промнем Цяжка, лёхка, ці не надта будзе потым разумець, мы гаворым і знянацку, каб уплыву больш займець. Хто не будзе мець […]...
- Пяро Пяро. Рыпець пяро заўжды павінна, Яго няма ў тым віны, Калі прыліпне лускавінай Ганьба хвалебнае маны. Рыпець пяро заўжды павінна […]...
- Росы Хавалі свой смутак у росы І кроплям малым абяцалі што некалі нехта босы іх ператворыць у хвалі Мора блакітнага крылы […]...
- Катэхізіс А: Што пра Бога магу сказаць, Што я маю за Слова? А’: Бога. А: Чым аддзячыць і што аддаць за […]...
- Мне здаецца – так мала мне трэба Мне здаецца – так мала мне трэба. Я не прагну раскошаў зямных. Падары мне ў народзіны неба, Адно неба з […]...
- Падман Усё падман… Суцэльная хлусьня… Падман хаваўся ў кожным нашым слове, У адносінах, ва ўсмешках, у вачах, У сэрцах, ў нашых […]...
- Разважанні ўслых Не аднойчы чуў пра тое, Што патрэбна быць цішэй, Думкі тоечы ад волі.- Будзе так жыццё даўжэй. Гэта мабыць так, […]...
- БАЛАДА ПАЛУТЫ БАДУНОВАЙ (1885-29.11.1938) “Прыгожай і слабой павінна быць жанчына…”- Прывыклі так мужчыны гаварыць даўно. Яна слабая, як з мужчынам п’е віно, Прыгожая […]...
- Жук Быў з драбочак, стаў як струк каларадскі шкодны жук. Сам разбух, а ўсё яшчэ лісце бульбіны сячэ. Як паб’е ушчэнт […]...
- Сьнегу чакаем, люляем надзею Сьнегу чакаем. Люляем надзею На сьвежыя песьні, на добрыя дзеі… Бясьсьнежныя вулкі суцешвае верай, Схаваўшы пад маскай фарфоравай, шэрань. Суцешвае […]...
- Што сцяжынка, што дарога Што сцяжынка, што дарога – камяні. Няшмат часу я прайшоў жа – мазалі. Быццам роўным шляхам крочыў – заблукаў. Цяжкасцям […]...
- Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві “Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві” Леанід Дранько-Майсюк “Паэтаграфічны раман” Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві. Мне прапаноўваюць лекі: віно […]...
- Трагедыя ў стыле gothіc. Track 6 – “Герой” Крок… Яшчэ крок… Гарачыя вочы… Цемра… Цьмяная ноч… Лес… Цішыня… Месяц вабіць застылыя дрэвы. Іх цені змяшаліся пад чорным покрывам […]...
- Ты не павінна прада мною П. Н. С. Ты не павінна прада мною, Таму віна галодны юр, Які жвіром пячэ і коліць, Шкрабе самотную душу… […]...
- Доля мая, ахвярная Ўсё, што павінна – здзейсніцца Што не павінна – не Йсці праз вароты цесныя Наканавана мне Йсці мне сцяжынкай вузкаю […]...