Верш Маналог свата
МАНАЛОГ СВАТА
– Гэй, хлапчына, мо, даволі
Халасцяцкай зведаў волі?
Каб жа потым не журыцца,
Трэба ўжо табе жаніцца!
То на святы можна – ў сваты, –
Знаю дзеўку ў два абхваты!
Толькі гэта я жартую. –
Маю дзеваньку такую,
Што адразу ты, як глянеш, –
У палон здавацца станеш!
І калі сыдуцца зоры, –
Гарбузом нас не адораць!
І пасля мне “дзякуй” скажуць, –
Праз плячо рушнік павяжуць.
Я ж той ласкі не забуду, –
Ў вас яшчэ і кумам буду!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- НЕПАТРЭБНЫ МАНАЛОГ Пагавары, Бог, з чалавекам I шлях у цемры асвяці. Спакуса пераважна з грэхам I веры ў гэтым не знайсці. У […]...
- Я не прыйду – каб табе было светла Я не прыйду – каб табе было светла. He пазваню – каб спакойна было. Я расхіну над усім белым светам […]...
- Маналог самадзейных артыстаў Маналог самадзейных артыстаў Хтосьці кпліва нам кіне: Артысткі! Хтосьці з зайздрасцю ўслед азірнецца. Хтосьці шчыра для нас усміхнецца- Вось такім […]...
- Палон Прыдзе дзень той, калі ты скажаш мне хопіць… Я не буду спрачацца і працягну далонь… Ты рашуча і цёпла сваёй […]...
- Асіна ля шашы Такую дзёрзкую, у чырвані рысую Не на паперы, а ў сваёй душы. Хачу запомніць я цябе такую. А не з […]...
- *** Спеюць у прыцемках зоры Спеюць у прыцемках зоры. Месяц дрыготка блішчыць. Смехам срабрыстым азорыш крылы збалелай душы. Глянеш паглядам чароўным – сэрца пазбавіш тугі… […]...
- МАНАЛОГ АБЫВАЦЕЛЯ Якая розніца, якое заўтра свята, І хто яго прыдумаў, і калі?.. Галоўнае – каб выдалі зарплату І раз у тыдзень […]...
- МАНАЛОГ СКАРЫНЫ Каб толькі дзён апошніх не ўрачы, Я, далібог, ніколі б не падумаў, Што лёс мяне закіне ў Чэскі-Крумлаў, Як чэзлую […]...
- Што ж так да зорак * * * Што ж так да зорак прыцягвае нас? Можа, і праўда: мы – дзеці нябёсаў? Прагна і пругка […]...
- Антысвет Гэта ён, запрыкмецце яго, Ён забраўмае мары і смех, Ён з вяртлявай, кароткай нагой, Ён жыве, калі дзейсніцца грэх Ён […]...
- Магікане Засыпалі вочы яго – жывыя крыніцы. Паатручвалі кроў – рэчкі і рэкі. Сцерлі памяць аб продках – кляштары, камяніцы. Зубы […]...
- Беларускі дом З беларускай старонкi, З розных родных мясцiн Мы не горкаю гронкай Разам тут у жыццi. Тут пад сонцам i поўняй […]...
- БАЛАДНЫ МАНАЛОГ ФРАНЦЫСКА СКАРЫНЫ (каля 1490-каля 1551) Я спытаў у людзей: “Як жывеце, браткі?” “Слава Богу, яшчэ мы жывём…”-адказалі мне ўсе. І ў пустыя […]...
- Маналог “Што такое сяброўства? – Запытаўся хлопец дзяўчыну. А ці ёсць яно сапраўдным? А ці бывае яно шчырым?..” Углядаючыся ў вочы, […]...
- Маналог “тутэйшага” Ахвярую Максіму Танку Люцыян, уяві, ты адзін, ты застаўся адзін на славяншчыне, і нікога няма, паглядзі, і нікога з Купалавай […]...
- Мацней даражу Нікому жыцьцё паўтарыць немагчыма, Даецца ашчадна і шчодра – адно. I як бы зязюлька яго ні лічыла, А фініш бязьлітасны […]...
- Не верце, што падаюць зоры Не верце, што падаюць зоры, Што жніўнай парой уначы Высокія – падаюць зоры, Ім нельга нічым памагчы. Не верце, што […]...
- Маналог самотнай шлюхі Мутныя шыбы асенняй імгой запацелі. Выйду на вуліцу і падчаплю на панэлі Госця, забытага ўсімі ў сваёй сівізне, Госця, якому […]...
- Маналог Алеся Гаруна Гараць камяні ў маім вогнішчы, расцвеленыя агнём, нібы ваўчаняты ў логвішчы сонечным прамянём. У твар мне шугае полымя, ды я […]...
- Маналог палітычных ананістаў Там дзе жулікі, абмылкі, Рэпутацыя – анал. Я люблю свае памылкі: Мастурбацыя – фінал. Ты скандал адрэпетыруй, Рэпутацыі ўдуй, Двойчы […]...
- Куды б ні зводзілі спакусы Куды б ні зводзілі спакусы, Багацьцяў прывідных мяхі… У рэшце рэшт – на Беларусі Твае ўсе сыдуцца шляхі. Памкненьні сквапныя […]...
- БАЛАДНЫ МАНАЛОГ АЛЕСЯ ГАРУНА (11.03.1887-28.07.1920) Пэўна ў гэтай краіне памру, як сабака, Толькі гэта краіна адвеку мая, І век буду я з ёю смяяцца […]...
- БАЛАДНЫ МАНАЛОГ КАЗІМІРА ЛЫШЧЫНСКАГА (3.03.1634-30.03.1689) Разбурылі мой дом, як прытулак вар’ята, І спалілі мяне, абакралі мой край. Мог чыноўнікам стаць, нават быць дыпламатам, Стаў […]...
- Зірнеш у акенца, і я зазірну Зірнеш у акенца, і я зазірну: Зімовае неба там зоры схавала, Шукаю сярод іх я толькі адну, Якая б імгненна […]...
- Маміна хусцінка Мне у сталым веку давялося Атрымаць такую аплявуху, Што з аўчынку неба мне здалося: Ад прастуды так балела вуха! I […]...
- Прыгажуня-зіма ****************************** Гэтак казачна – прыгожа – Немагчыма перадаць! Мякка сцеле зімка ложак – Каб не жорстка было спаць… У маркотным […]...
- Замітусілася ліповая алея Замітусілася ліповая алея Пад моцным ветрам, сустракаючысь з зімой, і ўся аколіца, ад холада нямея, З пад шэрых хмараў прывітае […]...
- КЛЯНОВЫЯ ЗАВЕі Як сумна, любая, дакоры З твайго кілішка дапіваць, Калі так свецяць, Свецяць зоры, Калі так зоры зіхацяць. Пайсці б у […]...
- Мы сустрэнемся потым з табою За мяжою зямнога жыцця. Дзякуй, Божа, за шчасце такое, За любоў, за агонь пачуцця. Хай не ведае сэрца спакою, Успамін […]...
- Нашы азёры Чаму грусціш, мая радная? Чаму у глазах тваіх пячаль? Каб быццам кажаш ты “адна я, Як Пастэрнакава свяча…” Ты не […]...
- Палявая кухня ПАЛЯВАЯ КУХНЯ – Глядзіце, братцы, мчыцца! – Як птушка-тройка быццам! – Байцы ўстаюць стамлёныя з зямлі. – Хутчэй жа, радасць […]...
- Дзякуй за гэты вечар Дзякуй за вечар той, Вечар дзіўнай сустэчы, Дзе знайшоў цябе погляд мой. Там, пад зоркамі летуценна, Па ўскрайку горада і […]...
- ШТО ПАТРЭБНА ПАЭТУ Хадзі пасядзі з паэтам Хвіліну, а можа, дваццаць. Калі на зыходзе лета, Манашкай нашто здавацца? Мікола Шабовіч. А лета — […]...
- Сябар Мой сябар! Табе ўдзячнай буду да захада Дзён маіх. Я веру! Ты той, хто не пакіне мяне адну Сярод людзей […]...
- Помні, братка (70-годдзю Перамогі прысвячаецца) Помні, братка… Помні, братка! Не забудзь ніколі, Як спалілі дзеду хатку, Як жылі ў няволі. Як фашысты захапілі родную краіну: […]...
- Вея Вея шукае Забытыя сцежкі, Кожную з іх не міне… Словы прыходзяць Жадана і ўсцешна: “Дзякуй табе за мяне…” Дзякуй табе […]...
- Збудаваная вера Будаўніцтва – нялёгкая праца, Асабліва эмоцый, душы. Узнікае імкненне здавацца І сядзець нерухома ў цішы. На шматочкі парваная вера, У […]...
- Песняй вітаю я вас Леглі шырока нівы калгасаў. Глянеш – разлог, далячынь. Стужак дарожных роўныя пасы Мераюць смужную сінь. Ходзіць паважна дбалы араты, Трактар […]...
- He адпускай мяне, не адпускай He адпускай мяне, не адпускай. Я лёгкі ліст адной мінальнай восені. Як б’ецца на запясці жылка просіні! He адпускай мяне, […]...
- БАЛАДА ФЕРДЫНАНДА РУШЧЫЦА (10.12.1870–30.10.1936) Варшаваю і Вільняю паміж Багданава-нібы на Храме крыж, Куды вяртацца, на які маліцца. У лёсных травах сцежак бліскавіцы, Знікаючы, […]...