Верш Век чалавечы

Пройдзе над ім вецер, і няма яго, і мейсца ягонае ўжо не пазнае яго. Псальм 102:16 Век чалавечы – Як снег на галінцы,
Дзень чалавечы – Як помах крыла.
Толькі за зёлкай Паспеў нахіліцца –
Выпрастаць спіну Труна памагла. Кожнаму хочацца Ліха аб’ехаць. Лёс залагодзіць, Чым нельга і льга. Раніца хмар наахапчыць На вехаць. Пачырванее за вечар смуга. Дол прыхарошыцца Травамі гожа. Сподзеў і страх – Чалавеку свае. Вецер дыхне – і няма, І яго ўжо Мейсца ягонае не пазнае.

(2 votes, average: 3,00 out of 5)

Ещё вершы:

Чалавечы лёс – дарога да хаты Чалавечы лёс – дарога да хаты, Калі не ведаеш, што ў канцы: Ці бацька твой ляжыць паддаты, Ці золата ляціць […]...

Ну і раніца – уся з’інелая! Ну і раніца – уся з’інелая! Па калені загрузла ў снег I настыла снягуркаю белаю У чароўным і дзіўным сне. […]...

ВА МНЕ ВА МНЕ Я стамілася жыць, кахаць, пакутаваць. Я стамілася ўсміхацца дабра. Я ўжо стамілася паміраць. Але не дарэчы мне гэтая […]...

Колеры вянуць у Леце Вецер насіў вясны колеры, Вецер пафарбаваў неба. Добра дзьмуў вецер для лётчыкаў, Ластавак чорных над глебай. Мілы, ты летняе сонца, […]...

БАЛАДА СТАНІСЛАВА БУЛАК-БАЛАХОВІЧА (10.02.1883-10.05.1940) Беларускага войска конніца І сваім, і чужынцам помніцца. Кроў пралітая не змываецца, Ды з крыві выплывае раніца, Наша раніца, […]...

Груганы На пэнсіі, як на праталінцы Пражорлівыя груганы, Сыцеюць берыеўцы, сталінцы Хлусьні крывавыя паны. Харчы У груганоў законныя, За чорны сьпіс […]...

Далёкае, забытае жаданне Далёкае, забытае жаданне Аднойчы нечакана усплыве. А мы сабе шукаем апраўданні, Каб не хадзіць па скошанай траве. Спрачаемся. Адкладваем на […]...

Паэзія Паэзія… каб застацца Успамінам на сьценах жыцьцёвых, Раздаць па кавалачках сэрца І адрадзіцца новым… Паэзія… каб здолець Сябе адшукаць і […]...

Вецер галін не хістае Вецер галін не хістае, Звонкім лісцём не шуршыць. Восень стаіць залатая I на зямлі і ў душы. Лёт павуцінкі іскрыстай, […]...

Мы тое, чым можам стаць Калі мы нараджаемся, нам безклапотна кажуць, што мы нарадзіліся людзьмі. Чаму так безклапотна? Таму, што мы не падобныя да малпаў? […]...

Апакаліпсічнай бітвы Рай я ненавіджу Дабярэцца неотложка Да майго таксама ложка, Будзе крама сумаваць, Маё мейсца пуставаць У чарзе ў аддзеле вінным За салодкім і […]...

Грушка Уладзіміру Караткевічу Грушка – абпалена громам. Як тая – па-над Дняпром шырокім З Караткевічавых “Каласоў пад сярпом тваім”: Быццам ягонае […]...

Вясёлкавая раніца Вясёлкавыая раніца… ************************* Вясёлкавая раніца – Як быццам, на заказ! То сакавік стараецца Спавіць пяшчотай нас. Сясцёр, жанок, каханых, Бабуль, […]...

Мне нельга памерці Мне нельга памерці. Ніяк. Ну, хаця б да тых пор, Пакуль не прыдбаю абутак сабе і адзенне. У драных шкарпэтках, […]...

Цуда-раніца Я думай заняты з відна да змяркання: Шукаю, сяброўка, табе параўнання. Цябе велічаў бы я яснай заранкай, Ды ўсім яна […]...

Восень. Цемра Восень…цемра, хмары ночы. Раннем дождж сячэ з пляча. Грэюць сэрца твае вочы Толькі побач іх няма. За вакном не тое […]...

Скаргі коткі Ну вось, пішу і я свой верш, А мне ад гэтага не лепш: Ну як тут штосьці напісаць, Ня ведаючы, […]...

Сонечны верш Імкліва сонечная раніца Зямлю ў абдымкі прыняла… Ты да мяне плывеш абранніцай Святога боскага святла. Плывеш праз золата кляновае, Праз […]...

Музыка саранчы Чаго б я хацела? Быць маленькай вяснушкай на носе ветру Ехаць у машыне з адчыненым верхам Побач з мужчынам у […]...

Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...

Хай разумнікі рагочуць Хай разумнікі рагочуць, дурні хай смяюцца, Мараў і жаданняў саромецца не трэба. Шанцы ды сюрпрызы не кожнаму даюцца, Зоркі падаюць […]...

Вось ужо дваццаць першае стагоддзе Вось ужо дваццаць першае стагоддзе… А да чаго мы з вамі дайшлі? Да чаго? Стала штодзенным нам Амаль усе, што […]...

Не біць артыста па твару Забаронена мацаць рукамі дзяўчыну, Якую сустрэў выпадкова ў цэнтры. Забаронена глядзець у вочы прахожым, Каб не падумалі, што ты вычварэнец. […]...

На “сесіі Пайшла традыцыя такая: Увесну сонейка з-за хмар – Лявон свой трактар пакідае, Хоць ён някепскі гаспадар. На працу ён ужо […]...

Я для цябе нішто – цяпер я знаю Я для цябе нішто – цяпер я знаю. Ды ўсё ж я доляй не абыдзен, не: Ты не мая, ды […]...

Квітнеюць сады Квітнеюць сады Квітнеюць сады. Позірк нельга адвесці, Так зачароўвае іх прыгажосць. Ветрык лагодны цалуе іх, песціць, Хутка асыплецца долу суквецце, […]...

НЕПАТРЭБНЫ МАНАЛОГ Пагавары, Бог, з чалавекам I шлях у цемры асвяці. Спакуса пераважна з грэхам I веры ў гэтым не знайсці. У […]...

Што мне рабіць(What can і do) Мае мары, чамусьць, абмінаюць мяне, як аблокі плывуць куды вецер падзьме. кожны зроблены крок – памылковасць адна, бы халодная ноч […]...

Рэчанька не спіць Рэчанька не спіць, светлая бяжыць Травы напаіць, сонейка умыць. Ў соку сенажаць, каласы шумяць, Клічуць уставаць – і касіць, і […]...

Дождж, дождж першабытны Дождж, дождж першабытны Ад самога пачатку часу, прасторы, Мысьленьня. Ламаецца ноч, як забытая лялька, І дождж ідзе. Абяцаю табе небыцьцё […]...

Жабіна магчымасць Пнецца “жаба ў каляіне” увайсці ў гісторыю дрэнна ў шэрай кааліне гледзячы ў тэорыю Шлях, дарэчы, лесам цягне невядомай сцежкаю, […]...

Тое Нітка жыцця, што сукалася ў маі, Туга напнутая, ледзьве ліпіць… Што на зямлі чалавека трымае? Тое, што нельга прадаць і […]...

Змены Штосьці павінна змяніцца, Але не ведаю як. З гэтым нельга мірыцца, Нельга мірыцца ніяк. Штосьці патрэбна рушыць І будаваць наноў: […]...

Лепш з чЭрцьмі выпіваць Пакрочыць калісці Хай кожны камрад На цёплае мейсца Пад лісццем у Ад! У Раі халодна, У Пекле цяплее, Сяброў можна […]...

Бясхмарнае неба бязвоблачнай далі Бясхмарнае неба бязвоблачнай далі, Тут птушкі ўранку сонца віталі, Тут жнівеньскі вецер гукаў навальніцу, Каб елкі паскідалі шапкі з ігліцы. […]...

Балконы – У шматгалосым гуле Заблудзішся парой… Балконы – шыльды вуліц I выстаўкі двароў. Наш горад на уздыме, Дарос да хмараў […]...

Сьпявае песні вецер ціха Сьпявае вецер песні ціха І шэпча дождж пра тое знов, Што сонца вжо адзалаціла Апошнім восеньскім лістом. У нязваных думках […]...

Даждлівая восень “Даждлівая восень” Вецер хмары прыціскае Да прамоклае зямлі З неба сее як скрозь сіта Сіратлівыя палі.. Хаты дрэмлюць за пагоркам […]...

Дыпламаваны Баран У адным сяле (не важна – дзе) Хадзіў Баран у чарадзе. Разумных бараноў наогул жа нямнога, А гэты дык дурней […]...

Вясновая навальніца Крочыш па ходніку – вецер сцюдзёны Градчаны б’юцца аб твар Крочыш наперад у шлях невядомы Між брудных, шэрых канаў Б’юцца […]...