Верш Не ўсім

Ещё вершы:

1. Кажу ўсім – не веру я ў Бога Кажу ўсім – не веру я ў Бога, Але калі здараюцца няшчасці, Укленчыўшы, ілбом б’ю ў падлогу, Ратуй, крычу, не […]...
2. Ўсім блукаючым-песня Я блукаю па Краіне, Дзе за шмат мянтоў. Дзе ляжачых”копаў” Больш чым тых катоў. Дзе пяе зязюля. І куе салавей. […]...
3. Пытанне ўсім Нёс З нябёс Усім па тайне Вецер-вецер, Хмарачос, І капрызнае пытанне: У каго Даўжэйшы нос? І адразу ўся дзятва Кажа […]...
4. Каб вярнуцца Колькі разоў я хацеў вярнуцца Ў той чаромхавы, сонечны май. Тваіх вуснаў жаданых крануцца І адчуць іх малінавы рай. У […]...
5. Дай прачнуцца ў тваіх далонях! Дай прачнуцца ў тваіх далонях! Дай забыцца ў тваіх вачах! Хай да смерці мяне палоняць Думы светлыя па начах. Нават […]...
6. Я не разумны і непрадказальны Я не разумны і непрадказальны. Мяне заўсёды вучаць і клянуць. Але навошта ж мне далі каханне, таму дагэтуль вось пакуль […]...
7. У каміна – Што ж, камін зацяплю, буду піць… – Няма жа ў цябе каміна. Няма чаго, сябра, табе цяпліць. – Мне […]...
8. За акном снегапад, абыякавы вецер За акном снегапад, абыякавы вецер. Шосты паверх ды звычайны пад’езд. Кухня, кватэра, дым цыгарэты, Ноч, снегапад ды святла ўжо нет. […]...
9. Зачараванне Зачарованы я зачарованы і няма таму слоў супраціў твае вочы вясной намалёваны калі сэрцам, цябе я свяціў. Зачапіўшы жывое натхненне […]...
10. Дождж ” Дождж” Дождж залівае, я адна Сяджу гляджу ў акно Не відаць неба, пустэча Акно ўсё ў слёзах святла Бяроза […]...
11. Крыніца Стаялі ля дарогі тры вярбы, А каля іх струменіла крыніца. Крыштальнае халоднае вады Вандроўнік мог заўжды з яе напіцца. Расказвае […]...
12. У АПОШНІ РАЗ Засмяглі вочы ў стомленым чаканні, Палынна-горкім позіркам лаўлю Тваё такое блізкае дыханне, Тваё “Мая на ўсё жыццё. Люблю…” І стоена, […]...
13. У прыроды свае законы У прыроды свае законы – спаконвечныя. Калі засыхаюць крыніцы – плытчэюць рэкі і рачулкі, якія жывіліся імі, чэзнуць хмызнякі і […]...
14. Мне б толькі Мне б толькі не забыцца Вас забыць, Забыць і вочы Вашы, й рукі Вашы. I перасмягламу з глыбокай чашы Ваду […]...
15. На схіле дня святла яшчэ даволі На схіле дня святла яшчэ даволі, Вільготны цень кладзе дубоў сям’я. О, як патрэбны мне твае далоні, Любоў мая. Калі […]...
16. Астудзі мае шчокі далонямі Астудзі мае шчокі далонямі, Утаймуй у вачах аганькі, Прыручы мае рукі няўлоўныя Да ўласных – спакойных тваіх. Ты жанчына – […]...
17. Літанне Святая зямля нашых продкаў, застанься апорай нашчадкаў. Замглёная зорка Рагнеды, не была ты пасцельніцай здрайцаў. Чарадзейны меч Усяслава, вырвіся з […]...
18. Смак шчасця Вось патухла апошняя зорка, Час не здольны пакуль што стрымаць… Свет расчыніць магічныя створкі, Каб маглі новы дзень распачаць. Ён […]...
19. Бясконцае Я кахання вучань. Гэта лёс. Бачыць Бог, мне ёсць чаму вучыцца. Чысціню ў сэрцы я прынёс Да яго нявЫчэрпнай крыніцы. […]...
20. БАЛАДА МАКСІМА ГАРЭЦКАГА (18.02.1893–20.03.1939) Цёмна, цёмна ў родным краі. На крыжах вятрыска грае. Дзе святло? Святла няма. Доўга цягнецца зіма. Нібы воўк, завея […]...
21. Яна адна Яна адна, Зямля вякоў, Адкуль Жыццё пачатак брала Шчырай верай. Здалёк відна Зямля бацькоў, Матуль, Дзе песня б’ецца Перапёлкай шэрай. […]...
22. I ўсе былі табой і не табой I ўсе былі табой і не табой. Адна ты разумела адмыслова, Што цяжка паўтарыцца слова ў слова I нельга цень […]...
23. Цвярозым быць – навошта жыць?! “Цвярозым быць – Навошта жыць?!”, – І нехта зноў жыццё камячыць, Пачаўшы піць, Ды гэтак піць, Што свету белага не […]...
24. Сон пра бабулю Прысьнілася, што ты і я разам едзем у эфіопію. ты – на самалёце, а я – на аўтобусе. табе 79. […]...
25. Сон не ў руку Сон не ў руку Азмрочана свята. На сэрцы нуда. Сягоння сябе, як ніколі, шкада. Кахання твайго мне не трэба дарма, […]...
26. Год смерці – 1937 Дазволена смеласць, і лёгка быць смелым. За гэтую лёгкасць плацілі крывёй. Стаю перад крыжам пахілым, сатлелым, Магіла пад ім парасла […]...
27. А БЕЛАЯ РУСЬ ПіШАЦЦА ЗЛіТНА Вы не з Палесся? – Не, мы з Міншчыны, Такія ж вёскі, справы звычныя. Такія ж людзі з працай у […]...
28. Але што ж Але што ж… І не йшло ты па роўнаму шляху, А заўсёды сваёй сьцежкай узбоч, Ні з каго не прасіла […]...
29. Сустрэча з сынам Сустрэча з сынам Знаёмы страх, прайшла як аперацыя, Такое ўжо было ў маім жыцці. Вакол пах лекаў-боль, рэанімацыя, Мне выпаў […]...
30. Дарога пазвала Дарога пазвала мяне ў родны кут, Цябе адаьрала: ты дзесьці там, я – тут. Чаго яшчэ чакаць ад гэтага жыцьця? […]...
31. Натхняй! Натхняй мяне кожны дзень, калі ласка І раніцай соннай, і позна ў начы. Будзь сонцам і сагравай сваёй ласкай, А […]...
32. Уваходжу ў лета асцярожна Уваходжу ў лета асцярожна, Як да сонных дзетак у пакой. Над зялёнай чабаровай пожняй Матылёў разнакалёрны рой. А над нівай, […]...
33. Дзьве кумы ДЗЬВЕ КУМЫ Ёсьць дзьве кумы. І іх са дна Шпурнула хваля ўверх тугая. – Я – прэзідэнт! – крычыць адна. […]...
34. Паэту Ты зберагла мяне ад нечаканай сустрэчы, Што павінна адбыцца была ў той вечар, I знiкла, пакiнуў “I will remember you” […]...
35. Пра сумленне Не па колькасці грашей ў кішэні Патрэбна годнасць чалавека вымяраць. І не па тым якое ёсць на іх адзенне Належыць […]...
36. Ці хопіць часу беларусам стаць Ці хопіць часу беларусам стаць жыцця да скону: на роднай мове вольна размаўляць – не біць паклонаў, сягаць на ёй […]...
37. Дзяўчына з вачыма крыніцы Дзяўчынка з вачыма крыніцы – Чаруе, як верш, успамін, Як подых радзімай зямліцы, Адкуль я пачатак набыў. З вачамі, нібыта […]...
38. Чырвоны ходнік пасярод святлынь-пакою Чырвоны ходнік пасярод святлынь-пакою, Ступлю па ім да зменлівага шчасця. Адкуты мосенж на мае запясці, А на яе – Хрыстовае […]...
39. Старшына, налівай нам стопкі Старшына, налівай нам стопкі, Норму поўную выдавай! Вып’ем мы за валдайскія сопкі, За балотны прыільменскі край. Вып’ем мы за лясы […]...
40. Я жыццё пачынаю наноў разумець Я жыццё пачынаю наноў разумець: Хуткаплыннасць часу, знаходкі і страты. Пад нагамі шапоча лістоты медзь, Голы клён стаіць, як распяты. […]...