Чаго ты плачаш апаўночы
Чаго ты плачаш апаўночы Слязьмі, як росамі крыніц? Яшчэ у красках твае дні, Чаго ж ты плачаш апаўночы? Лепш смутак […]
Вершы на беларускай мове
Чаго ты плачаш апаўночы Слязьмі, як росамі крыніц? Яшчэ у красках твае дні, Чаго ж ты плачаш апаўночы? Лепш смутак […]
На прастор Беларусі квяцістай, На шырокі свабодны прастор Выплыў ты, сакаліна-арлісты Беларускіх загонаў селькор. Узгадавала цябе завіруха, Ускарміла шумлівае жыта, […]
Апала сінь… цвіце па-над раўнінай, Вяргіні цвет асыпалі даўно, І стынуць ў золаце асмуглыя рабіны, Стаяць і журацца увечар пад […]
То не гул завірухі мяцежнай І не рокаты ўпартага мора, – Гэта Нёман разліўся бязьмежна На грудзях Беларусі прасторнай. Чую […]
Плакалі ветры ў дуброве параненай, Плакалі ў лузе шаўковым. Помніш ты першае наша спатканне? Плакалі ветры ў дуброве. Вольна кацілася […]
Падаюць сняжынкi – дыяменты – росы, Падаюць бялюткi за маiм акном… Расчасалi вiшнi шоýкавыя косы I ýранiлi долу снегавы вянок. […]
Не шуміце ў полі, Шумныя яліны! Ой, ды не шуміце Ў полі на марозе, Бо я сам не знаю, Ці […]
Можа, сонныя з самага ранку, Людзі знойдуцца – скажуць: “не лжы”. Дык няхай… Але працы сялянкі, Я скажу, ты не […]
Жалобны студзень… Не астудзіць Крыві успененай душы!.. Дзе ты, Ленін? Ленін!.. – пытаюць водгукі машын. Яго няма, тварца камуны. Памёр […]
Над прасторам і зацішшам, У дзікім гневе навальніц, “Бронепоезд” даль калыша, Мчыцца ў будучыні дні. Надрывае бурай грудзі, Водгук коціцца […]
Гады бягуць, Гады каменні крышаць, А мора б’е, Цалуюць хвалі дно. На скалах гордага Каўказскага узвышша Табе саўю сузорысты вянок! […]
Расамахаю ночка ліпнёвая Прытулілася тварам да долу, Як запелі над вёскаю новаю Піянеры – падмен камсамолу. Яны сёння, начлежнікі вольныя, […]
Яшчэ зіма… Мярэжы-строі Ўраніла зорнасць за акном. Якая ноч… Ў маім пакоі Сон-цішыня даўно, даўно. Сяджу адзін… А на стальніцы […]
(З вясковых успамінаў) У Цупрона Канцавога Хата поўная людзей, Ад старога да малога Там сустрэнеш, як нідзе… Сёння з гутаркаю […]
Зара ружовая абуджвае далі I сны таемныя скідае шыр-разгон; Гамоняць, вольныя, спяваюць струны-хвалі Жыцця бурлівага. Гудзе сталёвы звон. На ўлонні […]