Верш ЗАФiЛЬЦЫ
I зноў прыснiлiся – Зафiльцы,
Мясцiны таямнiчыя:
Там мае мары-навальнiцы
i ранiцы сунiчныя…
I помню ўсё я да драбнiцы:
Парэчак пах…
i касачы…
Хачу даўно ў свае Зафiльцы
Ад тлуму горада ўцячы.
Ды ад абставiн – дзе падзецца,
Куды ад смутку уцячэш?…
Зiма за горадам кладзецца,
Як на паперу белы верш.
Верш нехта кемны прачытае
i iншым зможа паказаць,
А снег за вокнамi растае,
Як i тугi маёй пячаць –
Па тых мясцiнах таямнiчых,
Дзе мне шчаслiвым больш не быць…
Зафiльцы…
Свечачкай грамнiчнай
Гарыць святло ўспамiн, гарыць.
Ещё вершы:
- След завірухі Слабее зрок. Цішэюць рухі. Пара спакою настае. А след жыццёвай завірухі не растае, не растае. Ляжаць застылыя сумёты, хоць вецер […]...
- Наш першы снег Тваё здзіўленне не забуду, Калі нас першы снег сустрэў… І радасна ўсміхацца буду, Бо ты мяне ў той час сагрэў. […]...
- Ня падай Снег падае на зямлю, Ня падай ты, як снег такі. Я песню табе спяю, Бягу я па зямлі. І бачу […]...
- Падаюць сняжынкi (Урывак з паэмы “Дзесяты падмурак”) Падаюць сняжынкi – дыяменты – росы, Падаюць бялюткi за маiм акном… Расчасалi вiшнi шоýкавыя косы I ýранiлi долу снегавы вянок. […]...
- Я не валодаю мовай Я не валодаю мовай – Мова валодае мной. Чую, здаецца, па новай Гукаў абуджаных строй. Мова мяне вывучае: Хто я, […]...
- Эх, як добра! Эх, як добра, сябры, на двары. Толькі санкі пакінь, не бяры. Растае, растае шэры снег, ручайкамі да рэчкі пабег. Расплываецца […]...
- АНЁЛЫ і РАЖСТВО Белы кружыцца снег, Сняжынкі срэбрам звіняць. Анёлаў зімовы прывет Нясуць над зямлёй, зіхацяць. Смешных мышэй карагод, Так хочацца неба абняць. […]...
- БАЛАДА АРКАДЗЯ КУЛЯШОВА (6.02.1914-4.02.1978) “Бывай, абуджаная ў сэрцы, дарагая.”- Складаўся верш і плакала твая душа, Бо бачыла, як наша мова дагарае На ўсходзе […]...
- Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
- Першаму снегу Заўсёды першы белы снег, І так было ад веку, Нібы здымае нейкі грэх Любому чалавеку. І лёгка на душы тады, […]...
- Ці верыць? Паверыць бы ў цуд, забыцца на няшчасці… З душы саскрэбсці бруд, не трапіць к зверу ў пашчу. Паверыць у цуд […]...
- Мукі творчасці Гвалтую верш. Ужо другія суткі. І так, і сяк вымучваю паперу. А любаты – нічога-нічагуткі, і абы-што на выхадзе, халера! […]...
- Перачытаю мной напісанае ўчора Перачытаю мной напісанае ўчора – І ўсё парву без шкадавання на шматкі. Слабыя вершы. Выклікаюць толькі сорам. Чытаць такія – […]...
- Гімн вершу Верш на свабоду з душы маёй імкнецца Радкамі, слоўцамі да вуснаў, а тады… Матулі песняю пяшчотнаю пральецца, Убранствам белым ляжа […]...
- ЧЫСТЫ ВОБРАЗ Нiчога дзiўнага няма: Устану – зорам памалюся… А за акном маiм зiма – Бы белыя ўсё гусi!.. Снег белiзной запаланiў […]...
- Зімы недарэчная рэшта … Зімы недарэчная рэшта – Сьнег падае і растае. Ды ўсё ж ён нагадвае нешта, Пра штосьці забыць не дае. […]...
- Першы снег, заўсёды ён з падманам Першы снег, заўсёды ён з падманам. Я ж яго чакаю зноў і зноў. Ён з’яўляецца заўсёды нечакана, Як прыходзіць першая […]...
- Зіма ў Менску І яркае неба, і яркае сонца, І дымам з трубы курыцца. Снег чорны – снег белы – Снег брудны – […]...
- Балада снегу Падае снег на сэрца, He баючыся растаць, Бо сэрца на песню бярэцца – На цэлы свет спяваць. Куды ж ты, […]...
- Бывае Бывае. І снег міма галавы падае. Бывае. Ты яго – так. Я ён цябе – не. Бывае. Нібыта наяве, а […]...
- Над Белаю Руссю Над Белаю Руссю – белы снег, Нібыта чыстае сумленне, Нібыта светлае збавенне За самы патаемны грэх. На досвітку запахне снег […]...
- Я напішу верш для цябе Я напішу верш для цябе Удзень самотны і журботны. Як сонца ўтопіцца ў вадзе – Я напішу верш для цябе. […]...
- БАЛАДА ЯЗЭПА ШНІПА (1800-1875) Ты тут нарадзіўся і ты ўжо тутэйшы, Як гэтае неба, як гэта зямля, Дзе кужаль бялее, чарнее ралля. І […]...
- Пагоны На куртцы зорачкі відаць, Бывае дзве ці тры, Як у каго, Чапляюць іх, Каб званне паказаць Ну, а яна – […]...
- Вазьму аловак і паперу Вазьму аловак і паперу, Пачну пачуцці рыфмаваць. Усё збалелае даверу Лісту, не здольнаму змяняць. Няхай у словах застанецца. Мо апасля, […]...
- Белы снег на далоні трымаю Белы снег на далоні трымаю, Растае ён у халодны ручай, Быццам родную мову губляю, У сэрцы гнеўны боль ды адчай. […]...
- Простае шчасце людское Простае шчасце людское, Так неабходна для нас. Каб за вокнамi сонца блiшчала, Ды белы бусел ляцеу каля нас. Гэтае шчасце, […]...
- Пагоня Шмат гадоў, шмат стагодзьдзяў таму, Калі ворагі лезьлі да нас, Бралі зброю і йшлі на вайну Ўсе, хто мог тую […]...
- Крама Я сягодня купіла паперу У краме под шыльдай “Шкло”. Зайшла і спытала: “Дзе вы?”, А мне адказалі: “Хто?” Навошта мне […]...
- Ці вершаплёцтва не запой? Ці вершаплёцтва не запой? Ледзь наталіўся хмельнай брагай – І тут жа зноў на вадапой Усё такая ж гоніць смага. […]...
- Ну што ж: усё ў жыццi лагiчна Ну што ж: усё ў жыццi лагiчна, калi ўсё яно – з нягод… п’е з лужыны анкалагiчнай рабы анкалагiчны кот… […]...
- He дапамог бядзе анёл He дапамог бядзе анёл, Калі ўпаў на грэшны дол Гарачым снегам попел. I мы змывалі горкі пыл I пракліналі небасхіл […]...
- Снег Такое маўчанне ў снезе, такая далеч, такая бель – што замірае душа: не ўмее яна яшчэ быць такою. Шастае шорсткая […]...
- У з’яднанай сям’і Стынуць у полі слупы, Дрэмле аціхлая просінь. Нехта – у лес па грыбы, Я ж у яго – па восень. […]...
- ЗОРКА ВЕНЕРЫ Пражытых гадоў не памераць, Не ўзважыць на шалях ніяк, А я прадаўжаю ўсё верыць У зорку Венеры, дзівак… Калі ўжо […]...
- Упарты снег Лесам, полем красавік ходзіць без сцяжыны. Ажно бачыць – снег не знік з цёмнае лагчыны. Красавік яму: – Чаму не […]...
- СУПРАЦЬСТАЯННЕ Ранкам дворнiк пад акном з лапатай Сабiрае снег шурпаты i спакойна грузiць на машыну, Быццам снег – праблем першапрычына… (Можа, […]...
- АДНАКЛАСНiКАМ Птушка моцная, мабыць, крыламi, Звер – iнстынктам за дваiх… Моцны я – сябрамi мiлымi i малiтвамi за iх. Разляцелiся па […]...
- Гучыць матыў, няведамы дагэтуль Гучыць матыў, няведамы дагэтуль, Адчайна ў хату просіцца вясна. Ніколі я ня чуў сябе паэтам У сьвеце, дзе паэзія – […]...
- БАЛАДА ГЕДЗІМІНА (1275-1341) Нібыта смерць, халодная зіма І ў Вільню аніхочацца вяртацца, Бо ўсё замецена, і ўжо віна няма, І ў замку […]...