Верш Сёлета
Сёлета.
Пазалетась, усе яблыкі згрыз,
Грызу сёлета іх крышні…
Ураджаеў год помню сваіх,
Ды гады неўраджая прыйшлі.
Трымаў учора я сэрца сваё
І ўчора каханьне бярог,
Ды яно зёлкай летась лягло
І яго… беражы далей Бог.
-14.112.14.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Вясны сёлета не было Вясны сёлета не было… А ты душою па-над светам Ляціш, як ліст, у небыццё, Дзе ёсць інакшая планета… Дзе ёсць […]...
- Каб забіць, каб згубіць, каб забыць Каб каханьне сваё забіць, (а было яно невылечным), Я аб ім пачала гаварыць З кожным стрэчным. Каб каханьне сваё згубіць, […]...
- БАЛАДА АЛЕСЯ АСТАШОНКА (1.06.1954-6.09.2004) Учора-бяздоннае мора, Куды адплываем штохвілі. І нельга вярнуцца з Учора, Калі човен твой разбурылі, Спалілі ў самотнай далечы. Твой […]...
- Каханьне-дранік Любовь-морковь – это по-русски… Ня веру ў моркву-каханьне, веру ў каханьне-дранік, веру ў каханьне-бульбу, веру ў бульбоўнік каханьня! Веру ў […]...
- Каханьне што? Каханьне што?… (пераклад з расейскай) Каханьне што?… Жаданьням клямка, Якім і мовіць не дано, Якое ў любасьці ўпарта, А да […]...
- А першы сьнег А першы сьнег, Як першае каханьне… Прачнешся, А вакол – сьвятло. А ўчора – Гэтак не было. І гэтак – […]...
- Каханьне, як спеў салаўя Каханьне, як спеў салаўя. Каханьне, як шум навальніцы. Як кружка студзённай вадзіцы- каханьне ўздымае з раньня. Як кружка студзённай вадзіцы, […]...
- Яшчэ раз аб каханьні Яшчэ раз аб каханьні. Такая бывае нястача Як роспач глытаеш набгом, Душа ці сьмяецца, ці плача, Каханьню папаўшы ў палон. […]...
- Сябры франтавыя Маўчаць кулямёты, I міны не выюць. Гарматы сваё адгулі. Хлапцы баявыя, Сябры франтавыя, Мы ўсе з перамогай прыйшлі. З баямі […]...
- Праляцелі гады, як спалохі маланкі Праляцелі гады, як спалохі маланкі І цудоўнага шмат давялося сустрэць, А наперад, учора, з Чачэрску цыганка, Нагадала няласкавы лёс. Толькі […]...
- На тлум і згубу не аддаць П.. Н. С. На тлум і згубу не аддаць Каханьне, род, сям’ю, Айчыну: Турбот не маю прысягаць – Яно з […]...
- Не нішчыцца злое праклёнам Не нішчыцца злое праклёнам, Дабро не прыходзіць само, Ды слова ня бачыць аблокаў, Як толькі бяскрыла яно. І чым бы […]...
- ДА БЕЛАРУСІ ДА БЕЛАРУСІ Якою зелкай прываражыла, Якой замовай, любоў мая? Хай на прыветнай ці злой чужыне Адно табою жывая я. На […]...
- Рэчка Труба І мроіць зноўку прад вачыма; Чыгунка, лес, ускрай лагчыны, Труба, што рэчкай не назваць І водар траў, дзе сенажаць, І […]...
- Я ўбачыў бязьмежнасьць учора Я ўбачыў бязьмежнасьць учора Я ўчора зірнуў за мяжу За мяжою імгеньне і мора За мяжою я ўбачыў душу. Спрабаваў […]...
- Водка Дарэмна думала што кот, Часала супраць шэрсці… Прыйшлі Варгін і Бегемот – Прыйшлося ёй памерці. Дарэмна думаў ён што котка, […]...
- На гузікі зашпіленна старанна На гузікі зашпілена старанна ад побыта штодзеннага пакут, ад мітусні ў чарзе за шыбай крамы, і выгляд пакамячаны крыху- Ен, […]...
- Век чалавечы Пройдзе над ім вецер, і няма яго, і мейсца ягонае ўжо не пазнае яго. Псальм 102:16 Век чалавечы – Як […]...
- Каханьне, дыханьне, пот трызьненьне, кроў Каханьне, дыханьне, пот, трызьненьне, кроў, І скуры са скурай салодкая стома, Прызнаньне, жаданьне, зьнішчэньне Садома, Каханьне, дыханьне, пот, трызьненьне, кроў. […]...
- Ці варта жыць без сэрца? Ці варта жыць без сэрца? Ці варта без кахання жыць? Жыццё ж ўжо не б’ецца – Пустота толькі і свярбіць. […]...
- * * * Дзень адышоў * * * Дзень адышоў. Спакойны і звычайны. Яшчэ адзін. Нічым ён не здзівіў. Прывычна адпішчаў уранку чайнік. І дождж […]...
- Мар’яна МАР’ЯНА У плынь імклівую Мар’яна – У люстра памяці глядзіцца І бачыць зноў: свайго Івана Яна галубіць, маладзіца, Купальскай раніцай […]...
- Зоркі слова Зоркі ззяюць у цемным небе, зоркі слова Беларусі. Думкі іх аб чорствым хлебе, што ўчора крышыў гусям. Можа вочы іх […]...
- Мы не забудзем вас! У родны край прыйшлі мы зноў, Дзе радасна жылі. Сябры, успомнім пра сяброў, Пра тых, што не прыйшлі. Іх на […]...
- Асенняя непагадзь Гарызонт сасоннікам расчэсвае Ветрам раскудлачаныя хмары, Залівае лістапад яшчэ свае Ўчора палымнелыя пажары. За акном ні проблеску, ні просіні, І […]...
- Ці здолееш жыцьця Ці здолееш жыцьця прайсьці шляхі, Не страціўшы надзею пра каханьне? Ці вытрываеш люду сьмех ліхі? Забыўшы пра нясьмелае спатканьне. Яно […]...
- Сусветы Да міру мір у верасні Ці можа пазалетась? Пяшчотны кіну погляд Таемнай прыгажуні… Бо ёсць жа яна дзесьці, Там недзе, […]...
- Каб было ў цябе шчасця багата Каб было ў цябе шчасця багата І не скрыбліся кошкі ў душы, Карані свае – маці і тату – Нібы […]...
- Лясны тэатр На лісток усеўся Конік, На калена ўзяў Гармонік. Грае польку-весялуху Гэтак хвацка – Люба слухаць. Грае весела Камарык, Скрыпку ўзяў […]...
- БАЛАДА АЛЯКСАНДРА УЛАСАВА (16.08.1874–11.03.1941) Ужо далёка Менск, далёка Вільня, А сонца ўсё няма і ўсё няма, І быць не можа сонца, бо зіма […]...
- Аб чым маўчыць розум П. Натальлі С. Аб чым маўчыць розум. Зачым маё сэрца птахам трапеча Калі сустракаешся ты, Мабыць яму тое ведама нешта […]...
- Юнацтва – уюном сьлізгнула Юнацтва – уюном сьлізгнула: Не ўтрымаць! – І не трымаў… Час пазяхнуў нібы акула: І я яму… жыцьцё аддаў. Наканаванае […]...
- Гэй, наперад! Гэй, наперад, покі сэрца Б’ецца, рвецца на прастор, Годзе млеці ў паняверцы; Гэй, да сонца! гэй, да зор! Хай бацькі […]...
- Лірычнае Заблішчалі світальныя росы На суквеццях высокай травы. Ой вы, косы, дзявочыя косы! Як жа сэрца хвалюеце вы. Краявіду нябачна ў […]...
- Разам з людзьмі Я не скажу, што бачыў свет. Але на моры і на сушы Жывых людзей жывыя душы Ў маёй пакінулі свой […]...
- Учора шчасце толькі глянула нясмела Учора шчасце толькі глянула нясмела, – I развеяліся хмары змрочных дум. Сэрца чулае і млела, і балела, Радасць душу мне […]...
- СВОЛАЧ-КАХАНЬНЕ Сволач-Каханьне душу ўзарвала! Спаць не дае і жыць не дае… Як ні ўцякаў, напаткала, дагнала І з крыважэрнай нянавісьцю бье. […]...
- Як мне звяртацца да цябе Як мне звяртацца да цябе калі абставіны другія? другое прозвішча фатой лягло на плечы маладыя Напэўна я нязваны госць што […]...
- А што сэрца? Каму яно патрэбна А што сэрца? Каму яно патрэбна, Калі ўсе глядзяць толькі на цела? Калі вочы палаюць дзіўным срэблам, Але ім ўсё […]...
- Красавіцкая навальніца Небу цёмна-сіняму і ветру Скардзіліся чорныя палі: “Сонцам мы вясновым абагрэты, А дажджу даўно ўжо не пілі!” I тады прыйшлі […]...