Верш Мы на зямельцы ўсе шаноўны

Ещё вершы:

1. Абыякавасьць Дзе чуйнасьць схібілась, спачыла – Там абыякавасьць пайшла, Там ежа сумленьню – суп нішчымный І прыдарожняя трава, Забойствы там, гуляе […]...
2. Шаноўны крытык, гэта дрэнны верш Шаноўны крытык, гэта дрэнны верш: не то каб вельмі крыўдна за дзяржаву; было — і гордасць адчуваў не менш… Ды […]...
3. Аб рэўнасці Як увосень знікае Маркотнае сонца за свет, То зямля сваё сонца Раўнуе да іншых планет. Сонца дзе прападае Так доўга? […]...
4. Я зноў прайшоў па партызанскіх сцежках Я зноў прайшоў па партызанскіх сцежках Ды тут ужо не сцежкі, а шляхі! Па радасць светлую, па ўсмешкі, Што дарыць […]...
5. Куда жыцьцё наша лунаё Куда жыцьцё наша лунае, Куда бяжыць, куда плыве? Па-за жыцьцём хто нас чакае, Хто хлеб падзённый падае? І ці яно […]...
6. Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...
7. Не судзіце “Не судзіце” Не трэба думаць пра ліхое Не трэба марна траціць час Няма падстаў для непакоя Бог бачыць і бароніць […]...
8. Нягеглы Нягеглы*. Нягеглы, з падоткнутай ваты, Хаціны не дбае сваёй І вопраткі ён не залаціць, Не зьменіць старое крысьсё. Яму па […]...
9. І праз жыцьцё лятуць каметы І праз жыцьцё лятуць каметы, Сьвятлом апальваючы зрок – Стае тады ўсё бяз мэты, Спаўзае ў думкі едкі змрок… Што […]...
10. Цераз крыўду і боль Цераз крыўду і боль, і нянавісць людскую, Сцяўшы зубы, не ведаючы іншых слоў, Я сябе, як вар’ят, паступова катую У […]...
11. Зноў мітусьня са слоў у душы Зноў мітусьня са слоў у душы – Іх, быццам вецер зносіць, Як сенажатныя стагі, Што запасьлі на восень. Жыцьцё пражытае […]...
12. Жыцьцё і Сьмерць Сьмерць за Жыцьцём штодзень блукае неадступна, – як надакучны цень, як неадольны смутак. Жыцьцё на Сьмерць глядзець стамілася ў маркоце… […]...
13. Нам па жыцьці так цяжка жыць Нам па жыцьці так цяжка жыць: Шукаць адказаў на пытаньні, Праходзіць праз выпрабаваньні, І быць сабой. Асобай быць. Нам цяжка […]...
14. Юнацтва – уюном сьлізгнула Юнацтва – уюном сьлізгнула: Не ўтрымаць! – І не трымаў… Час пазяхнуў нібы акула: І я яму… жыцьцё аддаў. Наканаванае […]...
15. Табе… ні цёпла, ні халодна П. маці. Табе… ні цёпла, ні халодна Ля мураўных тых лагчын, Адкуль з усьмешкаю лагоднай, Глядзіш на нас ад далячы. […]...
16. Рознае ж Жыцьцё ня прыкрасьці сябрук ня горыччу павінна аздабляцца. і зь вершалінаў дрэў на брук мне не ахвота разьбівацца. У жыцьця […]...
17. Самота воўка Ваўчкі ў маёй душы нібыты вочы воўка палохаюць людзей, і я, самотны зноўку, брыду да іншых пасяленняў, а можа, іншых […]...
18. Калі адцвітаюць каліны Калі адцвітаюць каліны I ў вырай спяшаюцца дні, Шукаю пад крык жураўліны Калодзеж лясной цішыні. Згушчаюцца зоры над дубам I […]...
19. Чалавек зачым ваюе Чалавек зачым ваюе, Зачым сьлёзы лье ды кроў, Зноў і зноў жыцьцё марнуе Прагнай хіжнасьцю сваёй? Былы стогодак адгрымеў, На […]...
20. Успамин лета Гэта лета прайшло назаўсёды, Гэта лета ў сэрцы маім. У небе хмары вядуць карагоды, Навяваючы мне ўспамін. Успамін пра былое […]...
21. Усё чакае вясны Усё чакае вясны: Ціхі парк апусьцелы, Яго прывіды-дрэвы, Нібы тыя крыжы. Усё чакае вясны… Нібы тыя крыжы, Думкі ў нас […]...
22. Дзецям Дзецям. Нашу мову ня зьведалі На гадах, вы, малых… Дочка з сынам – вы бедныя… Гэта я вас зьбядніў. Гэта […]...
23. Брату Пятру Брату Пятру. Укіпцілася – не адпускае Аблогаю з усіх бакоў, Арэляй розум твой вагае, Тваю яву і жыцьцё. Віруюць розум […]...
24. Не прадчуваецца нічога Не прадчуваецца нічога; Ці я душой так аглушэў, Ці стаў бліжэй да Пана Бога, Ці каля людства падужэў? Не прадчуваецца […]...
25. Зараз усе перакананьні – лухта Зараз усе перакананьні – лухта і усе жыцьцёвыя клопаты – дробязі. але, Божа, зрабі, калі ласка, так, каб толькі потым […]...
26. Жыцьцё, якое рэй вяло Жыцьцё, якое рэй вяло, Гуло, сьмяялася, цьвіло, Кахала, плакала, кляло, Атруту, як віно, ліло, Паблытала дабро і зло, Згубіла пэўнасьці […]...
27. Мабыць, мабыць, мяне не забылі Мабыць, мабыць, мяне не забылі Тыя з вас, каго я не забыў: Як каханьня сьцяжынкі зьмяіў я, Але ж, гадам […]...
28. Беларусам звацца Адкрыю пашпарт, бачу-беларус, Ці так яно ў жыцьці на самой справе? Пячатка й надпісы, нібыта груз, Ляглі ўнутры падобна лаве. […]...
29. Дабро і Зло Дабро і Зло. Ганебнае – хай, падзе за лісьцём, Высокаму – падам руку ў цямніцы, Такое ўсё, яно наша жыцьцё: […]...
30. Жыцьцёвая справа Жыцьцёвая справа. Між сабою дудукалі неяк мужчыны, Тлумілі галовы з паўдня да цямна, Курылі цыгаркі, гарэліцу пілі: Спагады да згоды […]...
31. Мы твае немаўляты, жыцьцё Мы твае немаўляты, жыцьцё, Твае ласкі малочнае, песты, За рукою тваёю слухмяна ідзём, У абліччы сваім чалавечым. Паасобку, ці цугам-гуртом, […]...
32. Пра слова “Пра слова” Я чуў, у жыцьці вось так бывала Што слова нават забівала Сказаў і потым не дакажаш Што гэта […]...
33. Каб чалавек знайшоў сабе ў жыцьці Я ня ведаю, кім хачу быць, стаць, Я ня бачу мары ў сваёй галаве. Як быццам не хачу свае рукі […]...
34. Керч Керч Пясок гарачы, цёплы вецер. Керч. Я тут адзін як і ў жыцьці. Тут можна ўсё. Хоць проста легчы І […]...
35. Абуджэньне Абуджэньне. І пабягуць зноў ручаіны, І пацягнуць, як здаўна, Пачуцьцяў новых залаціны Да грудзей белага руна. І вераб’і вясну азначаць, […]...
36. Матчын хлеб Матчын хлеб. Зноўку сігаю праз далеч дзіцячу, Зноў сьпеў жаўруковы натхнёна нясу, Аб тых узлесках дзе кнігаўкі плачуць Ды першакветы […]...
37. Цёмна-цёмнае – сьветлым не стане Цёмна-цёмнае – сьветлым не стане, Не заверне вытока раўчук І калі яно будзе каханьне – Яно Вашу асьветліць душу. Толькі […]...
38. Вялікі грэх у жыцьцё зьняверыцца Вялікі грэх – у жыцьцё зьняверыцца, Куды, за чым ійшоў, забыць, Лічыць: набытак – непатрэбіцай, Таму, хто будзе после жыць. […]...
39. Пішчалаўскі замак Сьпярша гэтая песьня называлася “Міхайлаўскі замак”. Я жыў побач, як раз паміж тым замкам, а папроста кажучы, “Валадаркаю” і Міхайлаўскім […]...
40. Паляванне ідзе на вампіраў, людажэраў, ды іншых… людзей Атрутныя дні І шэрая чэрнь, Смаўжыныя сцежкі, Халодныя пешкі. Паўзе людажэр на рамні У чарзе… І паскудная Ахінае смуга зноў […]...