Верш Два рыцары

Рыцар Сонца, зь мячом, што, як промень, блішчыць,
Зь ясным тварам, спакойны і сьветлы.
Ты пад ногі мне клаў залачоны свой шчыт
І сьмяяўся, ахутаны ветрам.
Колькі сэрцаў дзявочых ты лёгка скарыў,
Колькі сэрцаў варожых спыніў ты.
Толькі дому майго не палохай муры
Гордым гоманам славы здабытай.
Бо інакшыя песьні пад гэтым вакном
Кожнай ноччу пяюцца так гожа.
Рыцар Месяца, зьзяючы срэбным ільдом,
Сон і душу мае растрывожыў.
Ён ня зброю, а лютню плашчом захінуў,
Ён ня золата сыпле, а вершы.
Не жанчын ён шукае – жанчыну, адну.
І ня рыцарству – Богу належыць.
Рыцар Месяца, строгі і сумны ваяр,
Не забіў ты нідзе і нікога.
Ды палацы зруйноўвае песьня твая
Ці душу набліжае да Бога.
Рыцар Сонца ўздымае каня на дыбкі
І сьмяецца, як звон, пераможна.
Ды мяне чорны плашч разам з лютняй прыкрыў,
І дагнаць нас, як песьню, няможна.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Рыцары Я паміж вамі, як паміж дубкамі, Бярозанькаю светлаю расла. Чамусьці першымі пасля вайны гадамі На хлопчыкаў багатай вёсачка была. Не […]...

Рыцар збройны на кані Рыцар збройны на кані Скача Блізка сем стагоддзяў, Каб нашчадак След знаходзіў Да крывіцкай чысціні. Рыцар збройны на кані Скача […]...

Не падлічыць Колькі сілы ў мары, Мы таго не знаем. Кропель колькі ў моры? – Спробуй, падлічы! Цеплыні бясконца Многа так у […]...

Рыцар Я і не спадзяваўся што мары Могуць здзейсніцца, ды вось узнік З апушчоным забралам на твары Збройны рыцар на белым […]...

Мы развіталіся з табой Мы развіталіся з табой у ясны сумны дзень, Мы вышлі з кватэры, вярнуліся зноў. Прыметы дрэннай лёг сумны, чорны цень, […]...

Цведрасць характару Лупцавала ж горка доля, Замест так, кажу – ні-ко-лі! Мо змірыцца, тое здолець. Не, назло пішу – ні-ко-лі! Лёс мо […]...

Упартасць Упартасць Лупцавала ж горка доля, Замест так, кажу – ні-ко-лі! Мо змірыцца тое здолець. Не, назло пишу – ні-ко-лі! Лёс […]...

ДОН-КІХОТ ДОН-КІХОТ У Дульсінэі бровы, што нябесныя вясёлкі, І сонцамі двумя пылаюць ярка вочы, Жанчына з радавой, касьцільскай вёскі, Кіруе спрытна […]...

Шаную светлыя нябёсы Шаную светлыя нябёсы за тое, што магутны Бог Стварыў дзівосную істоту, яе Жанчынаю нарок. “Найлепшая палова свету” – вас клічам […]...

Сэрца Знявечана, разбіта і разрэзана Жыцця няўзгодай сэрца чалавечае. Яно баліць, яно крычыць, яно пакутуе… Жыве і плача ў ланцугі закутае. […]...

Пячура Сведчыць камень абчасаны на пясчаным схіле: дзве дзяўчыны пахаваны у адной магіле. На пагосце сведчыць камень пад зялёным веццем, што […]...

ЗДАЕЦЦА Здаецца, я ведаю цябе век. Той век, што помню сябе самога. Азярынкі вачэй, з берагамі пушыстых павек. І позірк,– цёплы […]...

Восень слязьмі апалай лістоты Восень слязьмі апалай лістоты Быццам мастак, малюе жыццё… Шэрай улады пануе брыдота Нават калі пляваць праз плячо.. Край занядбаны сынамі […]...

Нябесны ваяр Маланку сціскаю магутнай рукой, І вечных нябёсаў трымаю спакой. Я дух навальнічны, Пярун мой айцец, Я хмаркі ўбіраю, я воблачны […]...

…ты говорил вместе и навсегда Слоў лішніх не гавары. Ты чуеш – голас мой знік нідзе Толькі нідзе, дзе без цябе, дзе не вярнуць. Ноч […]...

Кліч Пагоні Клічуць продкі нас зноў у Пагоню – Край у чорным агні забыцця. І стынуць знямелыя ў сконе Бязродных нашчадкаў крыніцы […]...

НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...

Што ж так да зорак * * * Што ж так да зорак прыцягвае нас? Можа, і праўда: мы – дзеці нябёсаў? Прагна і пругка […]...

Вучыла бабуля He спі, калі сонца сядае, бо заснеш з ім разам, а ўранні ўжо не прачнешся. He глядзі ў люстэрка апоўначы, […]...

А хто ты? А хто ты? Ніхто! А дзе ты? Нідзе! Ты чалавек? Не ведаю! А як цябе зваць? А хто як заве! […]...

У свеце, дзе няма любові вечнай У свеце, дзе няма любові вечнай, мне не патрэбна вечнае жыццё. Які быў сэнс імчацца па сустрэчнай туды, дзе ўсіх […]...

***Заснула сонца на кусце чаромхі * * * Заснула сонца на кусце чаромхі. Гуллівы касцярок гарыць-трашчыць. Гітары пераліў – раманс чароўны… О, як бы галаву […]...

Гэй, зямляча! 1. Сёлета папрацавалі добра І у першы раз за колькі год Зладзiлi ў далёкую дарогу Паглядзець, дзе як жыве народ. […]...

Ноч снегавеем ахутае душу Ноч снегавеем ахутае душу, Ноч напаткае сэрца між зорак… З ёё адною між стылых калюжын Крочым у свеце без здрады […]...

Ёсць матчына любоў Ёсць матчына любоў, Яе не зблытай З ніякай, бо няма нідзе такой – Пяшчотнай, бескарыслівай, адкрытай. Шчаслівы ты, пакуль яна […]...

Золак Зачынены свет – праз пасівелы абшар, праз каляровую бездань сэрцаў дрыготкіх зораў, неабсяжнасць сусветаў, спадарожнікаў мокрай ад восеньскіх слёзаў зямлі […]...

БЛЮЗ, ЯКі ТЫ ПОМНіШ На Брайтане спявае саксафон, Знаёмы блюз, мясцовы каларыт. А гукі б’юць, як кроплі ў парасон, Каля кавярні, на вуглу 4-ой […]...

Пейзаж з буслянятамі Дні сплылі шумлівай чарадою, I як быццам ліха не было. На балотцах за смугой густою Бусляняты сталі на крыло. I […]...

Люты Сонца свеціць летнім светам, А цяпла нідзе няма. Ды яшчэ цяпер не лета! Ды цяпер яшчэ зіма! Цёплы люты ў […]...

Кроў Я б пралескі, ландышы, і бэз, Усе валошкі, ружы, і рамонкі, За крыжы, дзе душы, ў лес Я б у […]...

Люляла ружа кропельку расы Люляла ружа кропельку расы, пялёсткамі пяшчотна затуляла, ды сонца ціха іх пацалавала, і знікла ўраз іскрыначка красы. Тваю далонь мая […]...

Няма ні месяца, ні сонца Няма ні месяца, ні сонца – Усё згубілася ў дажджы, Што лье марудна і бясконца, Куды ні глянь, ні пабяжы. […]...

Burzum і сялянін Навум Аднойчы селянін Навум На ўсё сяло ўрубіў Burzum. З бутэлькі “Добры кум” Кактэйль зрабіў Імя савецкага наркама І участковага забіў. […]...

Інфанта Яна ні там, ні тут, яна адгэтуль воддаль, Бо брошкай на плячы апалены спарыш, Бо ў рыцарскім баі загінулі абодва: […]...

Бацькоўскі кут БАЦЬКОЎСКІ КУТ Дзе ножкі мае босыя ступалі, Трава найбольш гаючая расце, І на Купалле, быццам знічкі ўпалі, Найпрыгажэй тут папараць […]...

Прысвечана L А на небе лагодныя зоркі Штосьці шэпчуць маркотнай луне. Але ж ты не шкадуеш мяне – Толькі позірк кідаеш свой […]...

Чорны рыцар, самага чыстага белага святла Ён па шляху сваім ідзе, Хоць дзе ягоны шлях незнае. Пячатку цяжкую нясе, Але пры гэтым свет кахае. Ён любіць […]...

Дажджавы чарвяк-сіротка Яго матку забіў крот-маньяк, На рыбалку паклікаў рыбак Яго тату, Плугам зьнеслі ягоную хату… Валацугам, галодным бамжом, Стаў маленькі чарвяк […]...

Сярэдневякоўе Далёкі век Сюжэт наступны навявае, Карціна даўняя Ва ўяве паўстае: … Муж пояс вернасці На жонку надзявае, А рыцар ейны […]...

Рэч Паспаліта Рэч Паспаліта, крывёю абліта Колькі ў цябе палегла сыноў? Рэч Паспаліта, полымем змыта З нафтаправоду цячэ чорная кроў Рэч Паспаліта, […]...