Верш Глыток паветра…(дачушцы)

Ещё вершы:

1. Віна Румыніі глыток уночы Віна Румыніі глыток уночы, Срабрыстай поўні ззянне-след… З-за мора прывіды пакрочуць, Каб атуліць магнолій свет… Твая рука трымціць, бы лісце, […]...
2. Яшчэ адзін глыток начной атруты Ноч – налитая цемраю чаша. Прыгублю яе востры настой. Хай душа і смяецца, і плача Над бязладнаю доляй маёй. Л. […]...
3. Калі паветра празрыстае Калі паветра стаецца празрыстым, Нібы паненка скідае спадніцу, Ценем няўлоўным, пажадным, ўсёісным Ты прыпадаеш да ейнай суніцы. Так, нібы Пан […]...
4. Без паветра надзеі Без паветра надзеі, У глухой цішыні, Зухаватым зладзеем На сталёвым кані, У імгле цьмяна-сіняй Скрозь мільён нератоў Нават геній “Касіні” […]...
5. Крылом засланіўшы паветра Крылом засланіўшы паветра, Забраўшы магутнае слова, У далеч ляцела па ветры Упэўненасьць, першааснова. Яна адышла нечакана, Як людзі заўжды адыходзяць. […]...
6. Плача паветра Плача паветра, рака і поле, Гінуць звяры і птушкі і мора. Плача і стогне ўсё наваколле, Цягне сасна к нам […]...
7. Я малюю паветра Я малюю паветра на акне запацелым. Я малюю кастрычнік у вечаровай самоце, каляровыя плямы ліхтаровых сузор’яў, стужкі стомленых вуліц пад […]...
8. Змоклыя ночы, халодныя дні Змоклыя ночы, халодныя дні. Горад нібы ў аблоках ляжыць. Хутка згасаюць у вочках агні. Я б табе заспявала, але голас […]...
9. Купляйце мінскае паветра “Купляйце мінскае паветра – Непараўнальны водар свой!” Ужо й да гэтага дапетрыў Хтось “камерцыйнай” галавой. У гэткіх банках, што і […]...
10. Не рабіўшы дрэннага нікому Не рабіўшы дрэннага нікому, Жыць хачу на гэтае зямлі. Не жадаць ніколі зла другому, Адчуваць, як боль чужы баліць. I […]...
11. Вольнае паветра – на адлегласць метра Вольнае паветра – на адлегласць метра! Па за ім бясконца – небасхіл ды сонца! Выйсце толькі трэба – рукі, кроў […]...
12. Невясновае паветра Невясновае паветра. Халодная прастора. Я іду па дарозе. Шукаю прыстанак. У душы вар’яцеюць шалёныя хвалі мора І хістаюцца іскры выбухоўных […]...
13. Ліст да маці Мне барабаніць дробны дождж у шыбу, Лісткі праз фортку падымае вецер. Радкі хвалююцца і скачуць, нібы дзеці, І сын, што […]...
14. У чарнобыльскай зоне У чарнобыльскай зоне Хаце, Як старэнькай пакінутай маці,- Дзьверы забілі цвікамі. Каб крычаць не магла Ад гора. А вокны дошкамі […]...
15. Заляцела птушачка ў сіло Заляцела птушачка ў сіло. Білася, дрыжэла і крычала. Палыном ў вачох рудых цвіло Гора-горачка, а ЎСЁ – маўчала. – Вызвалюся! […]...
16. Іду дамоў Хваёвы лес, птушыны спеў… Салодкае паветра… Гоіць цела, гоіць душу, Ідучы ад самых недраў. А глыток вады са студні Кроў […]...
17. На белых абадах веласіпеда На белых абадах веласіпеда Кацілася два сонцы праз жыты. I бесклапотна каласіла лета, З якім навечна расставаўся ты. I ветразь […]...
18. Балюча!.. Божа, як балюча! Балюча!.. Божа, як балюча!.. Душа – напятаю струной. Дзе б адшукаць бальзам гаючы Душы параненай маной?! Калючы. Позірк твой калючы.. […]...
19. Поплаў Сярод высокай травы і красак вядзе мяне маці па поплаве Гэта смолкі, паказвае яна. А гэта зязюльчыны слёзкі. А вось […]...
20. К. Е Як кахаць – дык навечна. Як гарэць – дык да тла. Каб жыццём чалавечым Ганарыцца магла. Калі людзі спытаюць Для […]...
21. Самотныя радкі Самотныя радкі… **************************** Не хапае паветра – Заняло нават дыхаць. Мне квяцістае лета Напрарочыла ліха. Адабрала ўсмешку, Ў кайданы закавала. […]...
22. Якую прысніў ты маці – Якую прысніў ты маці З далёкай зямлі маленства? На полі з сярпом і песняй, З усмешкай блакітнавокай. Вядзе ў […]...
23. Захавай маю мову, чарговы наш век Захавай маю мову, чарговы наш век, Захавай, як лясы, сенажаці, азёры, Як світанне ў расе, я сцяжынку ў траве, Як […]...
24. БАЛАДА ІВАНА КОЗЕЛА (21.05.1928-30.01.1970) У кожным родны слове прыгажосць і сіла, І ў кожным слове кветка-папараць цвіце. І нельга жыць самотна і зусім […]...
25. Паездка ў горад Паездка ў горад Я сябе ўспамінаю дзяўчынкай малой, Упрасіла я маці з сабой мяне ўзяць. І бягу побач з ёю […]...
26. Путы Маё жыццё, мае пакуты, Усё адзiным стала раптам. I быццам бы звязалi путы, Звязалi зноу атрутным страхам, Што дзесьці не […]...
27. Мара закаханага сэрца Не кранай струн чуллівых маёй ты душы, Калі ў сэрцы не маеш кахання, І пачуццяў ранімых не варушы, Калі цягі […]...
28. Нечаканае” натхненне У натхнення няма распрадку, Калі яно прыходзіць да цябе. Павінен звыкнуць да парадку, Яно само паказвае сябе. Ні да каго […]...
29. Я думаў, ты мая турбота Я думаў, ты мая турбота, Лятучая, як ранкам дым. А ты – высокая работа, Маёй душы пакутны ўздым. Я думаў, […]...
30. Матчына мова Жывое ў вяках беларускае слова – Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты матчынай […]...
31. БАЛАДА ПЯТРА ДРАЧОВА (6.07.1937-8.05.2005) Калючы дрот у нашае крыві, Ён нам усім застаўся ад гадоў трыццатых. І ты, як можаш, з ім так […]...
32. Я ўсё чакаю тых падзей Бароніць Бог надзею крохкую… Ён не дае ёй ушчэнт заглухнуць…І дзверы зачынілі хоць усе… замок вісіць свіраны…Мы ў акне…задзёртыя фіранкі… […]...
33. Шляхецкую годнасьць не маю Шляхецкую годнасьць не маю Ад продкаў далёкіх маіх, Як краю такога шукаю, Дзе роднаму слову ёсьць чын. Якому ня мулка, […]...
34. Малітва наступнасці Хай свеціцца імя Твае, Беларусь, У стронцыі, цэзіі, ліціі! Як і ва ўсе вякі, Душу быць ласкавай змусь, Дазволь слязам, […]...
35. Жонкам пажарнікаў, загінуўшых на Чарнобыльскай АЭС Быў Чарнобыль. Было балюча. Мора смерці было, агню… Ты праз атам смяротна калючы Не вярнуўся ка мне ўпершыню. Я чакала […]...
36. БАЛАДА ІВАНА ЛУЦКЕВІЧА (9.06. 1881–20.08.1919) На Роса ў Вільні росы, нібы слёзы, Бо ты ўсё ж не вярнуўся з Закапанэ, Бо ты вярнуўся […]...
37. Заклятая кветка Чуць толькі купальскае свята Набліжыцца з ночкай сваей, Як папараць кветкай заклятай Чаруе няшчасных людзей… З надзеяй, і верай, і […]...
38. Адзіная, як маці! Адзіная, як маці! ************************************* Не трэба мовы роднае цурацца – На покуце ёй месца, ля святых. Я беларусам маю гонар […]...
39. Хто нас пракляў? Хто нас пракляў? Каму дарогу перайшлі? Чаму нам добра не жывецца? I хутка ледзь упарты застанецца На горкай, роднай нам […]...
40. БАЛАДА ЛЕСІ БЕЛАРУСКІ (1920-1948) Ты ўсё стрывала, і ты ўсё змагла, Прайшла жыццё і ўпэўненна, і прама. Апекавала Ефрасіння Храмы, Ты ж душы, […]...