Верш Новыя людзі
На дахах вечар сее зерне,
І вецер сьвішча між вакон.
Мы-новае, сьляпое пакаленьне,
Будуем моцнай будучыні дом.
Несьвядомасьці латаем дзіры на душы,
Ці не латаем, бо прыгожа й так…
Зручнее візажыста запрасіць,
Каб ен замазаў недарэчны ляп.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Прыгожа Што за слова такое – ” Прыгожа”? Няма ісціны ў ім ні на грош. Прамаўляў 30 раз, анягож: Прыгожа, прыгожа, […]...
- Новыя грошы Як у нас рублі, капейкі! Грошы новыя у нас! Закрывай ад шчасця вейкі, Новая валюта – клас! Зіхацяць адметным бляскам, […]...
- Верыш, людзі прымаюць усё на веру В. Верыш, людзі прымаюць ўсё на веру. Асабліва, калі жывуць па-першаму разу. Так непрыхавана і ў тваёй манеры – складаць […]...
- Ня ведаеш Ня ведаеш ня верыш і ня плачаш адчыненыя дзверы – іх ня бачыш! надзейная бясконцасць точыць дзіры… а ты змяняеш […]...
- Хлусня Пустка ў маёй душы, Колка, мулка, ды крычаць – ахрыпла… Веры – што вады у дзіравым гладышы… Да вакон сумненні […]...
- Людзі ў цяльняшках Людзі ў цяльняшках Лідскім маракам прысвячаецца На “палубе” мічман чакае ўсіх “нашых”. Традыцыя – без перамен. На беразе возера людзі […]...
- Нічога ня кажуць людзі Нічога ня кажуць людзі. Нічога ня пішуць газэты. Сышоў дэпрэсыўны студзень – Дзялянка ўрачоў і паэтаў. Няма ніякіх навінаў. Жыцьцё […]...
- Людзі на вярблюдзе Калі застанемся людзьмі на балоце ды чэрнню, Наступнай раніцы ужо не будзе. Падорыць ў самалёце ранак новы смерці, Майму пакаленню […]...
- Людзі жывуць падманам Вакзал. Ён жыве. Асабістым жыццём. Кіпучым. Няспынным. Зменным. А людзі ў чарзе, не чуюць сябе… Любіць забываюць. Дарэмна. Вакзал. Ён […]...
- Што тварыцца з вамі, людзі? Што тварыцца з вамі, людзі? Дзе ваш сорам? Гонар дзе? Што зрабілася з краінай, У якой вы жывяце? Дзе сцяг […]...
- Что за дзіўныя людзі? Что за дзіўныя людзі? Что за сквапны народ? – Нібы пікай у грудзі, то камень у агарод. Я, напэўна, не […]...
- Мы людзі свабодныя Мы людзі свабодныя, Вольныя птахі, – Магутныя, грозныя Крылляў размахі. Зямлю непасціглую Сэрцам пранялі, Нябеснай валодаем Сонечнай даллю. I поўдні, […]...
- Людзі, якія смяюцца За маім акном сьвеціць сонца; за маім акном прабівае глебу трава, і дрэвы шумяць ледзь чутна; за маім акном зьзяюць […]...
- Проста людзі Учора мне свяціла ўдень, Натхнялі марамі аблокі, А сення зноў пануры цень Закрыў мне сонейка звысоку. Што будзе цяжка прадказаць, […]...
- Падарыце, людзі, цішыню Падарыце, людзі, цішыню цёмнай ночы, залатому дню, трапяткому саду, баразне і малому ў ружовым сне; Сцежцы і сасне, гнязду і […]...
- Людзі як дрэвы Не думаў ніколі, што дрэва хавае? Стаіць і маўчыць, нібыта чакае… А дрэва зусім як пакінуты сын, Што маці чакае […]...
- Сярожа i садок Заўтра свята – наш сынок Iдзе першы дзень ў садок. Увесь вечар ён збiраўся I прыгожа апранаўся. Пяць разоў за […]...
- Калі б наперад людзі ведалі Калі б наперад людзі ведалі І тое загадзя спазналі, Што іх чакае ў Дамадзедаве Ў гаротным аэравакзале! Яны бы планы […]...
- Людзі лета з палеткаў пазвозілі Людзі лета з палеткаў пазвозілі, Гул гарачых матораў заціх… Асцярожна хадзіце па восені, Па завулках яе залатых. Хай палае няяркі […]...
- Чароўная фея дагону У бездань і чорныя дзіры Туды дзе карчма і тракціры. Як сцямнее. А з ранку ў пабе ці бару Рэінкарнуй […]...
- Чужыя людзі сцішна адыходзяць Чужыя людзі сцішна адыходзяць У вечнасць, у падступную імжу, Душа мая тужліва калабродзіць, Услед жалобным ценям іх гляджу. Старыя твары, […]...
- Бедныя людзі – бедны народ Узвышалась раней высока Рэч Паспаліта, Хоць і была наша кроў там праліта, Царская ўлада прынесла прыгнет І паляцелі мы ў […]...
- Прысвячэнне раману “Людзі на балоце У мілагучным клёкаце балот, Дзе Курані карэнні запусцілі, Прырода-маці з клопатам расціла Палескі працавіты свой народ. Зямля, пачуцці, праца у […]...
- Ураклі, матуля, сына твайго людзі Ураклі, матуля, сына твайго людзі… Ураклі загоны і палі, як у ясны кужаль убіралі грудзі родныя бярозы, тапалі. Ураклі і […]...
- Такія прыгожыя Людзі і кватэры, Паркі і інтэр’еры. Што тут грошы Такія прыгожыя Людзі і кватэры, Паркі і інтэр’еры. Што тут грошы?! А што ўзвышша Датуль не вырашана? Мастацкі адскі… Анельскі, […]...
- Артабстрэл Чатыры тысячы праглядаў, Пагрозы ад вар’ятаў. Спрабуюць уцячы Як пачынаю іх сячы, Выносіць мозг іх недалёкі. У ім цяпер ад […]...
- Ліцьвінам Ліцьвінам звацца не казала маці, А бараніць не вучыў гэта бацька твой. Адкуль прыйшло да цябе багацьце? Нібы з продкамі […]...
- Нічога значнага, проста нядзеля Нічога значнага, проста нядзеля, Бязгучна плача мая надзея. Згубіла сонца восенню хмурай, Ураз неба стала такім панурым. Я абяццала сабе […]...
- Непаралельны Сусьвет Мкліва віецца налева, направа, Не абыходзячы чорныя дзіры Ўлёт, за сьвятлом асьляпляльна яскравым, Дзе яго мара зацягвае вірам. З розных […]...
- Па горадзе надзеі Ізноў іду адзін па горадзе надзеі, Праходжу па дварах нявыкананых мар. Блукаю наўздагад, шукаю месца, дзе я Аднойчы запаліў вачэй […]...
- Бываюць сустрэчы… Такія сустрэчы! Бываюць сустрэчы… Такія сустрэчы! Вясновыя ветры ўстрывожаць снягі, Наладзіць сустрэчу запознены вечар, Запознены вечар – востраў тугі. Бываюць сустрэчы! Такія […]...
- Ценям Касцюшкі Легіянеры, маршам, йшлі! Коні, рвалі, вудзілы! З дахаў, пыл, ляцеў! Сэрца, агенчык, грэў. Хай, ня змрэ, той Легіён! Бо, на […]...
- Як хачу я вярнуцца ў той вечар лiпнёвы на Вiцебшчыне Як хачу я вярнуцца ў той вечар лiпнёвы на Вiцебшчыне, У той водсвет маланак, пад гулкi захлёбiсты лiвень, У той […]...
- Мегаполіс Палымнее начны мегаполіс, нібы прысак, вугольлем вакон. і паветраным змеем паволі узляцеў па-над ім Арыён. Скуль, куды, карагод незлічоны, – […]...
- Не маю права памылiцца Ў рэшце-рэшт сказаць мне варта*, Што ты прыгожа і істотна. Жіццё бяжіць, бяжіць ўпарта, А без цябе мне так сумотна. […]...
- Яшчэ ня вечар, мілая Яшчэ ня вечар, мілая. Яшчэ ня вечар. Наперадзе ў нас тысяча сустрэч. І будзе бэзам новы май расквечаны. І салаўі […]...
- Яшчэ не вечар, мілая Яшчэ не вечар, мілая. Яшчэ не вечар. Наперадзе ў нас тысяча сустрэч. І будзе бэзам новы май расквечаны. І салаўі […]...
- Сейце трыцікале З базару адзінокая ўдава Прывезла сала кілаграм ці два, Бо мелася прасіць суседа Галя Дапамагчы пасеяць трыцікале, А талака, як […]...
- Калі і дзе, якой часінай Калі і дзе, якой часінай, Упаду жоўтым жалудом, Ля векавечнае хаціны, Што без шляхоў, дзьвярэй, вакон? Аддам каму апошні,,дзякуй,, , […]...
- Песімістычны верш I зноў хлюпоча ля вакон Дажджыста-шэрая зіма… Куплю, напэўна, парасон, Дый ботаў гумавых няма. Ну і надвор’е, божа мой! Так […]...