Верш Ліцьвінам

Ліцьвінам звацца не казала маці,
А бараніць не вучыў гэта бацька твой.
Адкуль прыйшло да цябе багацьце?
Нібы з продкамі разам ідзеш ты ў строй.
Столькі год цішыні, пад даглядам уздыхі,
Усе забыў пра сябе недарэчны люд.
Ты жыхар Вялікага Княства навечна,
Бо душа назаўседы застанецца тут.
Сын зямлі пад калюмнамі, мірны вайсковец,
Але справа не у зброі зусім, разумей.
Захаваў ты вялікую, рэдкую годнасьць,
Скарб зямлі ад знішчэньня, для добрых людзей.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Неспатоленая вясна Адхланнем неспатоленай вясны Душа пялёсткам раскашуе, На ўзлеску Белае Русі Пан Бог ліцьвінам моц даруе. І Страцім-Лебедзь паляціць Пад перазвон […]...

Вялікае Княства Літоўскае Княства Літоўскае, Наша Вялікае, Шляхта заможная, Непераможная, Мы не забылі, Мы адрадзілі Шлях праз стагоддзі твой, Княства Літоўскае. Горда ж […]...

Згарым ты і я Згарым ты і я, Не застанецца сажы… Ні справа твая, І не тое, што скажаш. Згарым ды і ўсё, Не […]...

Ідэал шукаю Ідэал чалавека, а дзе ж ен? Існуе, існаваў альбо не? Светлы розум зямны альбо здзека? У мірны час альбо на […]...

БАЛАДА МІХАЛА КАЗІМІРА РАДЗІВІЛА (РЫБАНЬКІ) (13.06.1702-15.05.1762) У Княстве вялікім вялікія людзі І ты сярод іх з беларускай душой Вялікі і ў свята святое, і […]...

Я не стала тваёй Я не стала тваёй любоўю, Я – каханне тваё навечна, То запісана ў сэрцы кроўю, І не вырвеш таго бяспечна. […]...

Навокал мяне атачаюць прасторы Навокал мяне атачаюць прасторы Цябе, Беларусі, прыгожых мясцін і гледзячы ўдалеч я ганаруся Што тут, у цябе, народжаны быў Праз […]...

Мне лётчык сказаў Мне лётчык сказаў: навучыся лятаць, І ўжо не лятаць будзе цяжка. Я ведаю: вершы пачаўшы пісаць – Без вершаў жыцця […]...

БАЛАДА СТЭФАНА ГРАБОЎСКАГА (24.06.1767–4.06.1847) Вялікага Княства не будзе ўжо болей, А ты спадзяешся, што вернецца час, Якому да нас не вярнуцца ніколі, Бо […]...

Узляцела гэтак міла Узляцела гэтак міла Рук пяшчотнае ласо. Зноў мяне ты затапіла Поймай русых валасоў. За дзвярыма ноч залегла. Млее цесная павець. […]...

Санэт. А хочаш – заставайся назаўсёды А хочаш – заставайся назаўсёды! Як цёплы пыл, як мягкі хлеб, як свет. Так можа быць задумлена прыродай, Як светлы […]...

Чарнобыль Чорнай былью Чарнобыль У жыцці нашым стаў. Тонкай атамнай коўдрай Усе навокал заслаў! Нашы родныя вёскі, іх садочкі двары…. Лес […]...

БАЛАДА СЫМОНА БУДНАГА (1530-13.01.1593) 1. …І ён у Вашаве, і ён у Парыжы Мог замкаў, маёнткаў сабе накупляць, Але ён друкарню будуе ў […]...

БАЛАДА МІКОЛЫ КАПЫЛОВІЧА (10.07.1937-24.02.2000) “А што дасі ты Беларусі, Каб вечнай Беларусь была?” “Усё аддам! А перш нап’юся З нябёсаў зорнага святла…”- Гаворыш […]...

Дзе я жыву? У прыгожай мясціне, дзе бруяцца крыніцы, Дзе шчасліва клякоча ў гняздзе бусляня, Дзе свой вадар духмяны людзям дораць суніцы, І […]...

ЗА НЕЗАЛЕЖНАСЦЬ, БЕЛАРУСЬ! Святы Міндоўг пачыў, але ж зямлю яго Не змог ніхто паставіць на калені. Прымаючы, як крыж, ад брата цяжкае ярмо […]...

Салодкі прысмак на вільготных губах Салодкі прысмак на вільготных губах Прымусіў забыцца аб зямлі пад нагамі Адначасова адчуў я і шчасце, і жах З-за таго, […]...

Тры вялікія словы Харугвы хутка-хутка крочаць, Сьмяротны бой чакае іх. І нішто ім не прарочыць, Надзеяў перамогу сваіх. Каб нашчадкам добры лёс дараваць, […]...

Калі памру Калі памру, хай пахаваны буду я Пад сцягам бел-чырвона-белым і пад гербам, Каб працягнулася ў сэрцы барацьба І каб застацца […]...

БАЛАДА МІКАЛАЯ КРЫШТОФА РАДЗІВІЛА (СІРОТКІ) (2.08.1549 – 28.02.1616) Абсягі Вялікага Княства з табою, Як продкаў тваіх у табе жыве кроў. Каменне і травы й […]...

На зыходзе сонца ўзнялася ўвырай На зыходзе сонца ўзнялася ўвырай Восенню бяскрылай сціплая душа. А па целе стылым, да зямлі туллівым, Хтосьці будзе плакаць і […]...

На сход! На сход, на ўсенародны, грозны, бурны сход Ідзі, аграблены, закованы народ! Як роўны йдзі жыхар між роўных жыхароў, Аддай на […]...

БАЛАДА МІКАЛАЯ РАДЗІВІЛА (ЧОРНАГА) (4.02.1515-28/29.05.1565) Вялікае княства заўсёды з табой Ці едзеш на бітву, ці стомлены спіш. Жыве ў тваім сэрцы шляхетны Нясвіж Напоўнены […]...

Самазнішчэнне Гучыць ці ганарова слова чалавек, Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век? Воўк ніколі воўка не задзера, А кат з жывога […]...

Наш лёс Лёс у дзядоў не быў салодкі, Бяда да косці церла плечы. Яны дарма не дралі глоткі, Казалі словы ў грознай […]...

На маёй Зямлі На маёй Зямлі л’ецца Свет з Нябёс Тут чакае нас толькі добры лёс Узнімуся ў высь Мары крыламі Над мясцінамі […]...

Пакрысе ападае лістота *** Пакрысе ападае лістота, Пад нагамі – пажоўклае лета… Час ад часу прымроіцца мора Нібы з іншага, дзіўнага, свету… Час […]...

Наш Грунвальд “Гром Перамогі” імчыцца па полі, Тое наш Вітаўт шалёнай стралой, Не баючыся ні сьмерці, ні болю, 40 харугваў вядзе за […]...

Меркаванні пра мінуўшчыну Каб ацаніць вялікія падзеі Ад іх ў часе трэба адысці. Тады бягучыя жыццевыя завеі Сапраўдны сэнс не перашкодзяць ў іх […]...

Палы анёл Знянацку, апаліўшы крылы небам, Анёлак знічам да зямлі зляцеў… І цалавала яго глеба, І вецер атуліць хацеў Ад чорнай хмары […]...

Зварот да славян Мы калісці зваліся братамі І жылі на бацкоўскай зямлі. І адзінае сонца над намі Ззяла у светлай святой вышыні. Мы […]...

Гэта справа Гэта справа ганебных рабоў-пакланяцца і падаць. Наша справа-стаяць, уздымацца, ісці. Наша Воля лунае ўзнесенным Сцягам. Наша Воля крывёю на сьнезе […]...

Душа навыварат Душа навыварат Ці трэба каму? У кожнага ёсць яна, Такая ж цікавая I непаўторная. Кожны можа Сам для сябе Дастаць […]...

Мабыць, мабыць, мяне не забылі Мабыць, мабыць, мяне не забылі Тыя з вас, каго я не забыў: Як каханьня сьцяжынкі зьмяіў я, Але ж, гадам […]...

Аганёк Нам навечна, навечна ў сэрца хвілі запалі, Як над воласцю нашай сцяг чырвоны ўздымалі. Лістападаўскім днём, непагодным, імглістым, Быццам неба […]...

Лімерыкі * * * У зьбяднелага шляхціча з Крэва ні гарэлкі няма для сугрэву, ні гуркоў, ні масьлін, ані іншых расьлін, […]...

Путы Маё жыццё, мае пакуты, Усё адзiным стала раптам. I быццам бы звязалi путы, Звязалi зноу атрутным страхам, Што дзесьці не […]...

Хто нас пракляў? Хто нас пракляў? Каму дарогу перайшлі? Чаму нам добра не жывецца? I хутка ледзь упарты застанецца На горкай, роднай нам […]...

БАЛАДА МІХАЛА КЛЕАФАСА АГІНСКАГА (7.10.1765-15.10.1833) Радзіма вечная, як неба гэта, З якога, нібы дождж, сыходзіць Бог І ў музыцы жыве, нібыта лета Жыве ў […]...

Была вайна Была вайна… Была вайна… Зямля гарэла, Гарэлі вёскі, гарады. Была бяда, Яна хацела, Жывое знішчыць на зямлі. Была вайна… Зямля […]...