Верш Пакласці жыццё на алтар

Ещё вершы:

1. Жыццё даецца, каб жыццё тварыць Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Каб светла-залатую яго ніць віць і далей – любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад […]...
2. Ефрасiння Жанчына стомленна прысела. Лучына тухне, ледзь гарыць. Яна ўсёж-такі паспела Радзіме крыж свой падарыць. Свой крыж нясла, сввае нягоды, Прасіла […]...
3. Жыццё маё Жыццё маё, адзіны мой, каханы! Я памятаю горкіх дзён усмешку і святло. Гарыць душа вагнём стваральна-незгасальным і лашчыцца ў руках […]...
4. Трыялет. Ружы для Л*** Я хачу Вам падарыць букет Алых руж як сімвал захаплення Светлых сноў маіх увасабленне, Я хачу Вам падарыць букет. Хай […]...
5. Мы ідзём, куды вядзе нас жыццё Мы ідзём, куды вядзе нас жыццё, Адчыняем дзверы і ў пекла, і ў рай, Мы не бачым нічога і ўсё […]...
6. Дайце Дакраніцесь да Роднай прыроды. Запаліце Святога агню. Дайце Родную Мову Народу, Тую, што ў сваім Сэрцы храню. Дайце жыць у […]...
7. Прывід Пагоні Лютым імчыць утрапёная мара Удалеч, за неба, за далягляды… Свабодаю голай, якою так мала, Надзея ляціць скрозь сваркі і звады. […]...
8. Няхай балiць! Я чую што жывы! Няхай баліць! Я чую што жывы. Я ведаю, што зноў тварыць сумею І бачыць твае вочы візаві І цалаваць грудзей […]...
9. Прывыкаю, к табе прывыкаю Прывыкаю, к табе прывыкаю. Прыкіпаю праз з’едлівы боль. На пакуты сябе абракаю. З галавой у зямную юдоль. Замірае, з табой […]...
10. Quo vadis – Куды ідзеш Ты, ў транты апрануты З вялікім болем ў стомленых вачох? – Іду па здзекі, гвалты ды пакуты, […]...
11. Таткава мова, матулін напеў Утульнаю, роднаю хаткаю, Смачнаю, цёплай аладкаю Вее ад мовы таткавай, Роднае мовы мае. Клопатам і пяшчотай, Асенняю пазалотай, Ці туманом […]...
12. Шлях скрозь жыццё Ці магла калі-небудзь я толькі падумаць, Што сустрэну цябе, Што наогул ты тут, а не дзесці яшчэ. Ты жа можаш, […]...
13. Якое стромкае жыццё Якое стромкае жыццё, І што ні крок, то новы камень, А час сыходзіць у забыццё… І прыдзе час – мы […]...
14. Я захварэю на цябе крыху Я захварэю на цябе крыху Ты нават гэта не заўважыш інакш зусім я не магу, Бо маё сэрца мне так […]...
15. Я іду па полі боя Я іду па полі боя, А вакол ідзе вайна. Гул гармат і куляметаў – А вакол салдат сцяна. Вось адзін […]...
16. Маё жыццё пакутай стала Маё жыццё пакутай стала, Хажу па схіле небакрая. Сустрэч шукаю – іх няма, Няма ні шчасця, ні жыцця. А думкі […]...
17. Крыж Я згубілася дзесьці далёка, Сам-насам засталася с сабой… Наваколля няма – адзінока, Толькі крыж уратуе святой. Толькі крыж мне маўкліва […]...
18. Жыццё – загадка, жыццё – іспыт Жыццё – загадка, жыццё – іспыт: Над прорвай звабнай прайсці па дроце. А мы – бяжым, аж звініць капыт На […]...
19. Жыццё, жыццё… He першы, не апошні Жыццё, жыццё… He першы, не апошні… Вось і разваж, дзе блазен, дзе герой, Калі з гары ўпрагаўся ў воз парожні […]...
20. Беларускі крыж Беларускі крыж Моўчкі сонца палымнее На маўклівы крыж дарог… Леанід Дранько-Майсюк Беларусь ляжыць на крыжы дарог, на плячах штовек войнаў […]...
21. На лапах трох скакаў сабака На лапах трох скакаў сабака З такой пакутай на вачах… Слёз не было, а позірк плакаў. Не білі больш, а […]...
22. Буяее кветам горад стольны Буяее кветам горад стольны, Хоць не Мадрыд і не Парыж. Не меней ПРАГнецца да волі, Перарасці свой глыж і крыж. […]...
23. Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...
24. Іду ў жыццё Адным – каб вецер, каб дарогі, Каб неба шыр над галавой, I не бяда, што шмат трывогі, Што вечна ў […]...
25. Усё жыццё ты чакала Усё жыццё ты чакала, ліліся слёзы на вецер, Як ручаі забыцця праз сэрца, воля растала… У сабе ўжо сіл не […]...
26. Хрыстос уваскрос! Вясна ўзышла над Беларуссю Залатаспеўным капяжом. Блакiт Радзiмы першы бусел Зноў мерыць стомленым крылом. Са звонам ускрылiўшы з храмаў, Вясновы […]...
27. Будуць доўга ўлашчваць і тлумачыць Будуць доўга ўлашчваць і тлумачыць, Рай зямны – чарэўны – абяцаць, Не маніся абхітрыць Пілата – Грошы задарма ў яго […]...
28. Жыццё паскорылась празмерна Жыццё паскорылась празмерна, Вакол падзеяў мільгаценне. І ход гадзінніка нязменны Не спынішь нават на імгненне. Ідзе наперад чалавецтва, Бярэ ўсё […]...
29. Узыход. Малая Люцінка Узыход. Малая Люцінка За акном, прачынаецца сонца, Зіхатлівыя, бурныя промні Прабягаюць па небу бясконца І крычаць мне ў лістоце:”Запомні, Нагадай, […]...
30. КУРАПАТЫ Памятай, злыдні ня маюць сумлення. У іх сэрцах лед і камень Яны могуць дзяцей пакрыўдіць Яны могуць “стрэліць” у маці. […]...
31. Каханне з ім сышло бяз веры З каханнем барацьба… Канешне, Ён – усё не так, і правая Яна. Яе прэтэнзій полк пацешны Той перамогі лаўры ўзяў […]...
32. Загінуты боль Загінуты боль, адзінота ў сэрцы Душа ў змаганні, а целу спакой. І ведаеш ты, не адчыніцца дзверца Не пойдзе дадому […]...
33. Мне не патрэбна iншай зброi Мне не патрэбна iншай зброi, Здаўна я ведаю свой шлях. Не дакрануцца ўжо да мроi, Блакiт нябёсаў на вачах. Плыву […]...
34. Як жыву, так і пішу Як жыву, так і пішу, Не пішу, дык думаю, Не кранай адно душу, Не трывож бяду маю. Неяк спраўлюся я […]...
35. Жыццё Жыццё… Коўдрай снежнай палі абняліся, Апрануліся дрэвы ўсе, Хутка святкі ізноў пранясліся, І дарога так хутка жыццё ўсе нясе… Сэрца […]...
36. Інфанта Яна ні там, ні тут, яна адгэтуль воддаль, Бо брошкай на плячы апалены спарыш, Бо ў рыцарскім баі загінулі абодва: […]...
37. Мая песня Натхнёна я збіраю словаў кветкі. Іду праз багну праўдзе напрасткі. А мне б узняцца да тае паэткі, Што песню жніва […]...
38. Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны, Не вяртацца ў адвечны праклён. Ты хацеў вандраваць незнаёмым Між Саградай, Рамблай, Камп Ноў. […]...
39. Вып’ю Я залпам вып’ю каханне, З табою разам да дна, Бо ёсць у мяне спадзяванне, Што сёння ў мяне ты адна. […]...
40. Не жывы гэты свет, не жывы Не жывы гэты свет, не жывы… Як тапельца, апошнім уздыхам Прагна смокча атрутлівы дым і Прымае яго за малітву… Дагарае […]...